NPS is een diagnose die heel moeilijk te stellen is door psychologen en psychiaters, simpelweg vanwege het ontbreken van voldoende tijd in consulten. Veel mensen die aan NPS lijden liegen over hun situatie en kunnen zelfs overkomen als heel charmant en gezond; vaak alleen mensen in intieme kring kunnen een dergelijk vermoeden ontwikkelen.
Ik heb ooit een vriend gehad waarvan ik zelf ook redelijk zeker was dat hij lijdt aan NPS. Maar dat zeggen tegen zo iemand kan absoluut niet, omdat je daar iemand alleen maar tegen je in het harnas jaagt en hij de situatie zal ontkennen, dus moet je je op een andere manier tegen zo iemand wapenen.
Het is verschrikkelijk dat er kinderen in betrokken zijn en ik ben het ook niet eens met Kim dat de kinderen na verloop van tijd zeker weten naar de moeder zullen terugkeren. NPS gaat vaak over van ouder op kind, omdat de kinderen met een ouder met NPS vaak wordt verwaarloosd.
Ik ben bang dat er erg veel voor nodig moet zijn wil hij op jouw initiatief de officiele diagnose krijgen. Hoe dit allemaal juridisch ligt is mij niet bekend, maar je zou dit in vertrouwen met je advocaat moeten bespreken. Het vermoeden uitspreken dat hij NPS heeft in een rechtszaal kan eerder tegen jou worden gebruikt dan tegen hem.
In ieder geval is het wel goed om met je kinderen in contact te blijven, open te blijven en met name veel ruimte geven voor hun gedachten en gevoelens.
Veel sterkte en succes.
Martin