Hallo,
Ik ben een 18 jarige jongen en ik loop al een flinke tijd rond met ongewone gedragingen.
Heb vooral in de richting gekeken van persoonlijkheidsstoornissen, hier en daar had ik
wel wat dingen gevonden waarvan sommige symptonen wel met mij overeenkomen maar
een echte match is er nooit uitgekomen.
Ik hoop dat er hier iemand is die mij wat duidelijkheid kan geven.
Mijn symptonen:
- Heb soms last van ‘mood switches’. Ik kan van vrolijk naar depressief gaan in twee minuutjes en andersom.
Dit gebeurd vrij weinig maar het overkomt me wel.
- Ik kan echt verdrietig worden en doordraaien om onnozele dingen, ik denk dat ik heel gevoelig ben.
- Heb vaak al heel snel het idee dat ik genegeerd/buiten gesloten wordt. Dit gaat dan gepaard met een uitbarsting zoals hier boven genoemd; ik heb dan echt last van een boosheid en soms huil ik dan ook.
- Ik ben niet sociaal en veel in mezelf gekeerd, ben het liefst alleen.
- Ik heb lieve ouders etc maar ondanks dat doet mij familie me echt niets. Ik praat zo min mogelijk met ze en ik spendeer het liefst ook geen tijd aan ze. Ik heb daarom al de bijnaam ‘mol’ gekregen hier in huis en mijn kamer is ‘mijn grot’. Ze weten eigenlijk ook niet veel van me omdat ik gewoon niet met ze praat, ik wil dit ook niet.
- Als ik iemand naar me ziet kijken dan voel ik me ongemakkelijk en zie ik die gene gewoon allemaal negatieve dingen over mij denken.
- Ik ben heel erg onzeker. Ik onderneem nooit graag iets tenzij ik zeker weet dat wat ik doet veilig is, en mij dus niet voor schut zet.
- Ik raak mensen niet graag aan en wil dus zelf ook niet aangeraakt worden. Ik kan niet intiem zijn met iemand, ik vind dat doodeng.
- Ik heb een kleine vriendengroep die bestaat uit leuke vrienden maar ik heb geen band met ze, ik heb dit met niemand en voel me dus ook eenzaam, doordat ik met niemand een band krijg heb ik ook nog nooit een relatie gehad, omdat ik in niemand geïntereseerd ben.
- Ben vrij emotieloos op het huilen na, maar dat gebeurd alleen bij me uitbarstingen. Als ik bijvoorbeeld nu te horen zou krijgen dat een vriend overleden is, of me moeder, doet het me gewoon niets. Dit is al eens gebeurd.
Dit waren z'n beetje de dingen die ik me tot dusverre kan bedenken, dit is het volgens mij wel z'n beetje
Heeft er iemand tips/suggesties voor me?
Bedankt voor het lezen!