heb het weer gehad!!! maar nu om iets anders..

valerie

27-03-2006 19:36

Ik ben er weer, het ging de laatste tijd redelijk goed met mij, na hier al meerdere verhalen neergezet te hebben.. het gaan nu weer zo slecht dat ik maar 1 oplossing zie..
ik kan het echt niet meer aan.. alles wordt mij op dit moment teveel.. mijn werk, mijn gezin, vooroordelen van mensen, mijn familie waar ik helemaal niks aan heb en mij verafschuwen, familie van mijn man die mij niks gunnen… kortom.. ik ben alleen..
heb net mijn kinderen laten zien dat ik verdriet heb en weg wil van hier… zo erg.. voel mij zo schuldig naar hun toe.. maar mijn leven is een einde…
het is gewoon voorbij echt!! zie het allemaal zo zwaar en heb gewoon een probleem waar ik niet en nooit mee om zal gaan, omdat ik dat niet kan..
ik wordt op mijn werk ergens op aangewezen, ik krijg in mijzelf dan een woedeuitbarsting, die ik niet uit.. en voel mij zo aangevallen.. wordt er zo verdrietig van.. kom ik thuis.. zie ik dat ik thuis nog van alles moet doen..
mijn man doet ook geen @!#$… die heb ik net gezegd dat ik ga.. of ik leef niet meer of ik ga gewoon.. mijn leven is zo zwaar en zwaar geweest.. dat ik nu al wel 100 jaar ben.. mijn ouders zijn dood.. heb voor broers gezorgd.. krijg er niks voor terug.. alles ..echt alles voor niets geweest.. vrienden van ons.. zijn zo egoistisch geworden.. dat ze niks meer van zich laten horen.. geen telefoontjes meer.. wij hebben gewoon niks meer… dit is gewoon het einde.. in ieder geval voor mij…
bedankt voor al jullie reacties in het begin.. dat heeft mij wel geholpen.. maar val elke keer weer terug.. zie het allemaal niet meer zitten…
liefs
valerie
Mary

27-03-2006 20:13

En zo zal er altijd wel een aanleiding zijn valerie. Omdat je niet goed voor jezelf zorgt. Je slikt je woede in op je werk. Thuis moet je ook nog van alles doen, omdat je man niets doet. Waarom spreek je hem daar niet op aan? Neem tijd voor jezelf valerie, zoek hulp! Sterkte, groet, Mary
Lorrie

27-03-2006 20:21

Ha die Valerie,
Dit is niet de oplossing meis en dat weet je zelf heel goed. Zoals ik al een keertje eerder heb gezegd, je laat je kinderen dan lekker verdommen en mensen hebben dan ook geen goed woord voor je over.
Je kunt het best, kom maar op gooi dit prikbord maar vol, we slepen je er wel doorheen meis, deze schreeuw om hulp geef je immers niet voor niets. Kom op ve…mme !!
Jij geeft 2 opties aan:
Optie 1>Weg gaan:
Zie het volgende beeld voor je als je de boel de boel laat en gewoon weg gaat. Je kinderen zullen hun levenlang zich afvragen waarom je bent weg gegaan en geven zichzelf de schuld omdat zij waarschijnlijk denken dat zij iets fout hebben gedaan en zij de reden zijn dat jij weg ging. Lekker meis, laat jij je kinderen zo achter ? Ik ken je niet goed, maar dat wil je niet. Jij hebt het erover dat je vrienden egoistisch zijn….
Optie 2> Het leven verlaten:
Zie dit beeld dan is voor je. Je maakt een eind aan je leven en je bent ervan af….denk je. 1 van je kinderen vind je levenloos. Je kind houdt er een trauma aan over en is getekend voor de rest van z'n leven, dankzij jou. Dit doe jij je kinderen ook niet aan, je weet zelf door wat voor hel je zelf bent gegaan, ook al was de situatie anders….
Meid kom op hoor. Er zijn ongetwijfeld meer mensen hier op het prikbord die het ook erg moeilijk hebben gehad en ook met deze gedachten hebben rondgelopen. Trek niet aan het korste eind. De verandering waar je doorheen gaat is moeilijk en zwaar en kost heel veel energie. Niemand heeft gezegd dat het makkelijk zou zijn. Valerie het is gewoon klaar. Laat die mensen alsjelbieft voor wie ze zijn, steek een middelvinger op en ga door met je eigen leven. Je bent niet afhankelijk van die anderen, jij bent verantwoordelijk voor je eigen geluk en voor je kinderen. Leef dan voor hun en zorg ervoor dat zij wel die toekomst hebben en dat fijne leven wat jij dan niet hebt gehad, maar laat de geschiedenis zich niet herhalen !!
Nogmaals, schreeuw het uit hier op het prikbord, type zoveel je wilt en zoveel je kunt, je bent niet alleen op deze wereld, echt niet.
valerie

27-03-2006 20:35

ik weet het gewoon niet meer lorrie, ik mis zoveel.. liefde van mijn familie.. ik heb zoveel opgeofferd voor mijn broertjes, 7 jaar lang, maar zie ze nooit omdat mijn zusje mij altijd zwart maakt bij hun.Wat moet ik daar nou mee… waarom wil iedereen mij veranderen.. mijn zusje wil mij zo hebben zoals ze mij hebben wil.. krijgt ze dat niet.. dat gaat ze mij zwart maken bij iedereen…
dat niet alleen.. het is zoveel.. ben gewoon niet happy … geen familie.. absoluut geen begrip… slecht behandeld door woorden op mijn werk… druk met mijn gezin.. kinderen die om aandacht vragen die ik afsnauw omdat ik er niet tegen kan… ik wordt dan zo boos op mezelf en wil er dan gewoon mee stoppen…
niemand verdient mij.. niemand.. ik ben het niet waard… dat blijkt wel…. zoveel mensen haten mij… en of het nou jaloezie is of niet.. ik kan er niet tegen.. probeer in rust te leven.. kan het niet… ben onzeker… erg onzeker.. bijt nooit van mij af… laat over mij heen lopen.. ik heb thuis nooit wat geleerd.. wat heb ik voor opvoeding gehad….alles.. mijn hele leven is al ellende.. en het zal niet ophouden.. het spijt mij dan ook erg voor mijn kinderen… maar ongelukkig verder gaan lukt mij niet meer…
liefs
valerie
Lorrie

27-03-2006 20:38

Lieve Valerie,
Vlak na een heftige gebeurtenis in mijn leven, kwamen er opeens, zomaar uit het niets, stukjes tekst naar boven en deze wil ik graag met jou delen:
>Soms komt alles naar boven en lijkt het wel of je opeens wakker wordt in realisatie. De kunst is dan om het toe te laten. Huil maar gooie het er maar uit, niets om je voor schamen. Pas alleen op dat het je leven niet gaat beheersen. Even verdriet en zelfmedelijden maar dan ook weer verder met het hier en nu en met de dingen en mensen nog om je heen die het leven waard maken om door te gaan. Je hoeft niet altijd sterk te zijn, maar zorg dat zwakte overheerst wordt door geluk en happiness !!<
Valerie, de mensen in jouw leven die het waard maken om te leven, zijn je kinderen die je liefhebt en die jou lief hebben, ben jezelf waar je ook best van houdt en van mag houden, is je man ook al doet hij niet altijd alles precies zoals je had gehoopt. Neem het leven en geniet van die dingen die nog wel positief zijn en bouw daaruit voort.
Een dikke knuffel
Lorrie

27-03-2006 20:49

Meis,
Probeer het volgende eens vanavond, niet zeggen dat je dat niet wilt en geen zin in hebt, maar doe het nou maar gewoon.
Pak pen en papier en maak een wensenlijstje. Een lijstje alleen voor jou met alles wat jij in dit leven nog wilt doen. Als je dat wil, gooi het op dit prikbord, dit hoeft niet natuurlijk, moet jezelf bepalen. Kijk het wensenlijstje dan eens na, punt voor punt. Ga dan eens na hoe je elk punt zou kunnen aanpakken, realiseerbaar zou kunnen maken en wat je daar dan voor moet doen. Voor dit lijstje staat geen deadline in die zin dat je de punten voor een bepaald tijdstip moet hebben gehaald.
Ik ga zo offline en kan pas morgen dan je reactie lezen. Geen gekke dingen doen, Valerie, dat is echt niet nodig. Heb vertrouwen. Je hebt nu zoveel meegemaakt, dat je dit ook kunt doorstaan, echt waar. Denk niet dat ik jou niet begrijp, heb in dezelfde positie gezeten, dus eigenlijk zijn we lotgenootjes. Je laat me toch zeker niet stikken nu ?!!
Tot morgen !
valerie

27-03-2006 20:49

Het lijkt zo makkelijk.. en heb het ook vaak overwonnen, dat ik mij echt gelukkig voelde… maar krijg altijd weer een dip, en die dip gaat steeds dieper.. als ik het heb over zelfmoord… dan meen ik dan echt, in mijn hoofd spookt dat dan lange tijd rond, zonder dat ik er iets over zeg.. dan wil ik het gewoon doen, niemand hoeft dat met mij te delen, dat is de keuze die ik zelf gemaakt heb. Maar wat wil je ook…
Ik heb wel kinderen, maar ben verd..me wel alleen op deze wereld, ik ben alleen gelaten door mijn ouders en heb mensen om mij heen gekregen die ook mij weer alleen laten, zelfs mijn familie die zoveel liefde van mij verwacht, en ik het niet altijd kan geven zoals zij hopen omdat ik zelf niet voldoende liefde krijg.. ik kan het niet altijd geven.. en dan krijg je praatjes en wordt ik de zwarte schaap van de familie JALOEZIE speelt een grote rol.. die heb ik niet.. ik ben niet jaloers.. en ik oordeel ook niet over mensen…
door mijn afkomst zijn er zoveel vooroordelen naar mij toe, de media heeft de marokaanse jongeren eens flink een slechte naam bezorgd.. en wat doet nederland.. alles over 1 kam scheren.. maar ik ben NIET zoals zij.. totaal NIET..
Het doet pijn om hier nog te wonen.. ben hier geboren en kom er steeds meer achter dat mensen mij niet mogen om wie ik ben.. ik zal wel een drugskikker zijn in hun ogen.. ik weet het.. ik moet mij er niet druk over maken.. maar alles stapelt zich in mijn koppie nou wel op waardoor die WEER overvol begint te raken.. en eens moet dat afgelopen zijn en wil ik rust…
liefs
valerie

27-03-2006 21:00

Oke lorrie, ik wil het wel doen, maar dan doe ik het morgen.. ik heb nu geen puf meer over, en heb ogen!!!.. nou die zijn wel erg dik nu volgens mij.. (veel gehuild) ik zou niet weten nu wat voor plannen ik nog zou moeten hebben, ik hoop dat dat morgen te binnen schiet… dank je.. en tot morgen..
liefs
valerie
Hyperactief

27-03-2006 21:54

Kom op valerie, jij mag of sterker nog moet er zijn, doe het je kinderen niet aan, ook al ben ik een geboren Amsterdammer, ik weet precies hoe “anders” zijn aan kan voelen. Maar het zegt meer over de mensen die zo denken, als over jou zelf, laat je leven niet bepalen door roddelende ÃƒÂ©ÃƒÂ©ndagsvliegen die van hot naar her vliegen, maar eigenlijk niet weten waar naar toe. Sta er boven, kijk in de spiegel, en weet vooral voor jezelf dat je goed doet, hang de rest apart. Dat gaat jou lukken, jou doel is proberen jou kinderen goed in deze maatschappij neer te zetten, maak er wat van met je gezinnetje, een deal ??? Groetjes v Hyperactief
Francis

27-03-2006 23:18

Hay Valerie,
Nou vrouw je hebt het echt niet makkelijk dat is wel duidelijk..en dat is verschrikkelijk..Ik ken je niet maar het zal waarschijnlijk een depressie zijn als ik het zo lees!!!En dan kan je niets positief zien en dat maakt het leven extra zwaar..soms moet je het accepteren dat je je zo voelt morgen lekker ziekmelden en misschien hulp zoeken bij je huisarts…of gewoon even tot rust komen
Want nu zie je misschien geen oplossing maar dat wil niet zeggen dat hij er niet is….je ziet het alleen nog niet wees nog even geduldig!!
Ik wens je alle kracht die je nodig hebt om dit te overwinnen en weet dat er mensen zijn die aan je denken!!!
Je schreef trouwens dat je ouders je in de steek hebben gelaten …je weet wat het is doe het jouw kids niet aan!!
liefs Francis

heb het weer gehad!!! maar nu om iets anders..

valerie

Mary

Lorrie

valerie

Lorrie

Lorrie

valerie

valerie

Hyperactief

Francis