Bang voor verdrietOpm.Beheer

  • azalaia

    Hallo allemaal,

    Een maande of wat geleden plaatste ik hier een topic over pps. Mijn schoonzoon uit Togo lijdt hieraan, alles wijst hierop. Nu heeft hij een psychotherapeut aangewezen gekregen S. K., hij moet nog een afspraak maken.

    Ik heb mijn schoonzoon uitgelegd dat ze hem vragen gaat stellen zoals: kun je je de tijd herinneren dat je geen last had van pps en is er iets gebeurd dat jou een trauma heeft gegeven.

    Hiermee stootte ik gelijk door daar de kern n.l. de dood van zijn moeder. Zij is overleden onder rare medische omstandigheden terwijl hij, als oudste zoon, in nederland verbleef en het enige wat hij kon doen voor zij moeder is geld opsturen voor de aankoop (particulier) van medicijnen. Tijdens haar begrafenis liet iemand ook nog de kist vallen in het graf zodat de kist totaal scheef hing en weer naar boven gebracht moest worden om die recht in het graf te krijgen. Dit was te zien op een videotape die hem is opgestuurd.

    Dit is kennelijk zo'n enorm verlies en verdriet, dat hij dit, bij wijze van spreken, naar het midden van de aarde heeft gebracht om te voorkomen dat hij hier gek van wordt en daar niet mee om kan gaan.

    HIJ had hier als oudste zoon de leiding over moeten hebben en niet dat stelletje halve garen, die niet eens weten hoe ze een kist moeten vasthouden…..

    Dit is het dus en nu ziet hij af van die psychotherapeute. Hij wil er niets meer over horen, wil het blijven verdringen.

    Wat moet ik nu verder…….ik kan hem niet dwingen het onderste bij hem naar boven te krijgen, maar de de-realisatiestoornis zit hem ook behoorlijk dwars.

    Weet iemand nog iets?

    Misschien door middel van spel i.p.v. vragen om dit probleem op te lossen.

    Je ziet of merkt niets aan hem, maar bij alles wat hij doet is HIJ dit niet maar een ander, ook vreugde, plezier voelt hij niet. Je kan hem 1 miljoen euro geven, zijn verstand zegt dat hij hier blij mee zou moeten zijn…. maar hij zou dit totaal niet voelen.

    Zijn emotionele wereld is dus erg vlak te noemen, dus veilig…..

    Ik weet het niet meer.

    Groeten van azalaia.

    Azalaia, i.v.m. privacy heb ik de naam van de therapeut in initialen veranderd, daar het niet de bedoeling is dat mensen hier met hun volledige naam genoemd worden zonder hun toestemming.

    Mensen die in de media geweest en/of openbare bestuurders zijn ligt anders. Dus vandaar.

    Groet,

    Alkien

    Beheer

  • Hyperactief

    HIJ had hier als oudste zoon de leiding over moeten hebben en niet dat stelletje halve garen, die niet eens weten hoe ze een kist moeten vasthouden…..

    Dit is het dus en nu ziet hij af van die psychotherapeute. Hij wil er niets meer over horen, wil het blijven verdringen.

    Wat moet ik nu verder…….ik kan hem niet dwingen het onderste bij hem naar boven te krijgen, maar de de-realisatiestoornis zit hem ook behoorlijk dwars.

    Weet iemand nog iets? Aldus: azalaia.

    Hoi azalaia, misschien dat nu je het weet het een kwestie van tijd is dat die dat moet verwerken, praat er veel over met begrip, en geef het de tijd. Groetjes v Hyperactief

  • azalaia

    Hallo Alkien, ja sorry voor die vermelding. Als je google intikt en haar naam, kun je haar scriptie lezen uit 2005 waaop ze is gepromoveerd. Ik denk dat de tand des tijds hem zal kunnen helen van dit trauma en om nu een ‘zwerende’ wond te gaan opensnijden, dat lijkt me ook geen goed idee in zijn geval.

    Groeten van azalaia.

    > Azalaia, i.v.m. privacy heb ik de naam van de therapeut in

    > initialen veranderd, daar het niet de bedoeling is dat mensen

    > hier met hun volledige naam genoemd worden zonder hun

    > toestemming.

    > Mensen die in de media geweest en/of openbare bestuurders

    > zijn ligt anders. Dus vandaar.

    >

    > Groet,

    > Alkien

    > Beheer

    >

    >

  • Annelies E

    Ik denk dat hij als Afrikaan ook heel anders denkt

    Ik heb verschillende Afrikanen op les gehad

    Zovaak merkte ik dat zij heel anders denken

    Niet westers

    Je kan nog veel van hen leren

    Ze staan dicht bij de natuur

    En hij moet rouwen om zijn moeder

    Dat kan je toch niet altijd wegnemen door een therapeut

    Je moet daar door heen

    Ik heb nog steeds rouwgevoel omtrent mijn ouders

    Al 20 jaar dood

    Dat“ mag ”niet in Nederland

    Zo koud als wij hier vaak zijn

    Nu is het rouwen voorbij

    Hup voortgaan

    Je ziet ze denken

    Wellicht doet deze man het op zijn manier

    Sterkte ermee

  • Shryce

    Het advies van Annelies lijkt me zeer zinvol.

    Ik kan me ook voorstellen (invulling) dat hij zelfs mist om op ‘Afrikaanse’ manier te kunnen rouwen en dit te delen met zijn nablijvende familieleden.

    Wellicht is een reisje Togo mogelijk ? Als hij zijn rouw met zijn familieleden kan delen kan zijn schuldgevoel mogelijk ook verholpen worden door dit te delen. Het lijkt me namelijk ook een cultureel probleem zoals je zelf ook al aangeeft.

    Succes,

    Shryce

  • Douce

    Annelies, dat heeft niets met koudheid te maken, maar met het vermogen los te laten. Het leven (hoe schrijnend vaak) te nemen voor wat het is. Het zijn in al zijn facetten is heel belangrijk en heeft dus niet alleen met deze aarde te maken.

    Gr. Douce

  • Hyperactief

    Het zijn in al zijn facetten is heel belangrijk en heeft dus niet alleen met deze aarde te maken. Aldus: Douce.

    Niet gaan zweven Douce, er is nog nooit iemand terug gekomen om die ervaringen te delen hier, en al zou er al iets bovennatuurlijks bestaan en terug keren, dan wordt “het” meteen gedwongen opgenomen en platgespoten in de Westerse wereld….. Groetjes v Hyperactief:)

  • azalaia

    Shryce schreef:

    >

    > Het advies van Annelies lijkt me zeer zinvol.

    >

    > Ik kan me ook voorstellen (invulling) dat hij zelfs mist om

    > op ‘Afrikaanse’ manier te kunnen rouwen en dit te delen met

    > zijn nablijvende familieleden.

    AFRIKANEN ROUWEN VAAK LUIDRUCHTIGER, M.N. DAN DE VROUWEN, MAAR DIT GELDT ZEKER NIET VOOR IEDEREEN DAAR.

    > Wellicht is een reisje Togo mogelijk ?

    HELAAS ZIT DAT ER NIET IN, HIJ KAN DAN NIET MEER TERUG KOMEN…

    .

    Als hij zijn rouw met zijn familieleden kan delen kan zijn schuldgevoel mogelijk ook verholpen woreen door dit te delen. Het lijkt me namelijk ook een cultureel probleem zoals je zelf ook al aangeeft

    ZIJN VADER EN MOEDER LEVEN NIET MEER EN ZIJN ANDERE FAMILIELEDEN ZIJN VAN HEM VERVREEMD….. NU HIJ BIJNA 4 JAAR IN NEDERLAND VERBLIJFT EN MIN OF MEER AFSTAND HEEFT GEDAAN VAN HUN DOOR NAAR EUROPA TE KOMEN…

    IK DENK DAT TIJD HEM ZAL KUNNEN HELEN EN HIJ MOET OOK LEREN OM TE KUNNEN PRATEN OVER ZIJN PROLBLEMEN. DE ÉÉN KAN DAT MAKKELIJKER DAN DE ANDER EN DAT HEEFT WEINGIN MET CULTUUR TE MAKEN MAAR MEER MET KARAKTER.

    AZALAIA.

    >

    > Succes,

    > Shryce

  • azalaia

    Wat leuk Annelies dat jij ook les hebt gegeven aan afrikanen, net als ik.

    Maar nogmaals: ik DENK dus dat zijn pps met de dood van zij moeder te maken heeft, maar ik ben geen deskundige op dit bebied, totaal niet….

    Ik laat het maar even betijen een tijdje, even op z'n beloop laten.

    Groeten van azalaia.

    Annelies E schreef:

    > Ik denk dat hij als Afrikaan ook heel anders denkt

    > Ik heb verschillende Afrikanen op les gehad

    > Zovaak merkte ik dat zij heel anders denken

    > Niet westers

    > Je kan nog veel van hen leren

  • Hyperactief

    DE ÉÉN KAN DAT MAKKELIJKER DAN DE ANDER EN DAT HEEFT WEINGIN MET CULTUUR TE MAKEN MAAR MEER MET KARAKTER. Aldus: azalaia.

    Hoi azalaia, iets wel of niet bespreken kan ook wel degelijk met cultuur te maken hebben. Groetjes v Hyperactief

    P.S.: Met capslock aan komt schreeuwend over, je kunt beter quoten…