zegenen, werkt dat?

  • ron

    Is er in de psychologie ook iets te vinden over het tot zegen zijn voor je omgeving?

    En denk jij dat zoiets belangrijk is en mogelijk?

    Ben je er op gericht?

    Vindt je dat je dat zou moeten zijn?

    Ik geloof dat daarin de grootste voldoening ligt voor een mens: tot zegen kunnen zijn voor je omgeving (nadat je hebt ervaren dat je zelf gezegend bent!).

    Ik geloof ook dat we daarvoor bedoeld zijn. Tegelijk zie ik dat we daar (vanuit onszelf) niet (echt) toe in staat zijn.

    Ook zie ik grote behoefte bij velen dat er naar ze om gekeken wordt, er naar hen geinformeerd wordt (rechtstreeks!!), dat er naar ze gelachen wordt en dat ze gegroet worden.

    Bevestiging en erkenning van je bestaan en van wie je bent en wat je bezighoudt, allemaal dingen waarnaar mensen smachten.

    Mensen die hierin (kunnen en willen) vervullen en vervulling vinden zie ik maar weinig.

    De meesten hebben geloof hierin en (dus) gerichtheid hierop (zichtbaar/voelbaar)losgelaten als iets onhaalbaars…..

  • Frans

    Beste Ron,

    Een gezegend mens is iemand die (zoveel mogelijk) in vreugde leeft. Hij dient het wél elke dag zelf te doen!

    Frans

  • azalaia

    Hallo ron, zegenen, zalven, handoplegging, je zou je ook kunnen afvragen of een placebo werkt….. zolang je er echt heilig in gelooft, dan geloof ik dat het kàn werken. Geloof geeft kracht en vertrouwen en maakt niet uit waarin je gelooft.

    De geest wil ook geloven in het goede, de bron wàs ook goed.

    Groeten van azalaia.

    PS: soms werkt een placebo, sond ook niet…

  • Alkien

    Zoals ik het zie ron, doen wij heel veel voor de mensheid, alleen de mensheid wil er niet altijd aan.

    Pluimpjes en andere complimentjes hebben wij daar niet bij nodig.

    Wij proberen mensen bewust te maken en waar we kunnen te helpen.

    En dat vind ik het belangrijkste.

    Groet,

    Alkien.

  • Alkien

    Toevallig had ik het er vandaag nog met Hyper over. Ik denk dat bij de meeste mensen de placebo wel degelijk werkt.

    Het is gewoon dat je de mensen op zo'n moment zelf iets in handen geeft waarvan ze denken te genezen.

    Dat doet vaak al genoeg, want de dokter zit voor het overgrote deel in jezelf.

    Groet,

    Alkien.

  • Hyperactief

    Is er in de psychologie ook iets te vinden over het tot zegen zijn voor je omgeving? Aldus: ron.

    Hoi ron, de psychologie van de psychiatrie laat niets heel van religie, hieronder heb ik de inleiding uit een informatief tijdschrift van CCHR international geplakt, maar als je PDF kunt openen, dan kun je helemaal onderaan de topic het tijdschrift in zijn geheel lezen, met een schat aan informatie hoe de religie omzeep geholpen is en wie daar achter zitten, uiteraard mag je het tijdschrift opslaan/ houden en/ of verder verspreiden. Interessant voor jou om te lezen, en wat je bovenste vraag betreft, vergeet niet dat religie veel langer bestaat dan psychologie, waarvan de laatste pas in 1800 gedaante heeft gekregen. Al die tijd daarvoor draaide de wereld beter als na al dat psychologische gekonkel, op alle gebieden, dat is een feit !!! Groetjes v Hyperactief

    EEN GODDELOZE AANVAL Psychiatrie versus religie

    INLEIDING De hoop van de mens ligt onder vuur

    In welke staat verkeert religie op dit moment? In een Amerikaanse stad werd aan 65-plussers verteld dat ze in hun buurthuis voor en na het eten geen gospels mochten zingen en niet mochten bidden, omdat het een openbaar gebouw was. Pas na een omvangrijk proces bleven hun rechten gehandhaafd. Een kind werd verteld dat ze geen potloden met het woord “Jezus” erop gedrukt aan haar schoolvriendjes mocht geven. Huilend vroeg ze haar moeder:

    “Waarom haat de school Jezus?” Mr. Kelly Shackelford van het Liberty Legal Institute getuigde voor de hoorzitting van het Amerikaanse Congres in 2004: “Deze jonge kinderen begrijpen de boodschap. Hun religie wordt hetzelfde behandeld als een krachtterm. Deze kinderen wordt op vroege leeftijd geleerd, ‘houd je religie voor jezelf, het is vies, het is slecht’”.1

    In maart 2004 stelde het Franse parlement een wet in tegen schoolkinderen die religieuze symbolen in openbare scholen dragen waaronder de door vele moslim meisjes gedragen sluiers en hoofddoeken, te grote kruizen en joodse keppeltjes.2 Aanvallen op religie zijn nog steeds aan de orde, maar die zijn dan ook net zo oud als het geloof zelf. Totaal nieuw zijn de berichten over seksueel misbruik onder geestelijken die de voorpagina’s gehaald hebben in bijna

    alle landen van de wereld.

    Rechtszaken, waarin vele miljoenen dollars geëist worden van de kerken, worden aangespannen en gewonnen. Hier worden kerken geconfronteerd met een geniepige aanval die niet alleen hun spirituele en materiele kracht ondermijnt, maar in sommige gevallen zelfs hun voortbestaan bedreigt. Hoewel dit soort dodelijke aanval nieuw is, gaat de oorsprong daarvan terug naar het einde van de negentiende eeuw. In die tijd begonnen psychiaters voor het eerst religie te vervangen door hun “zielloze wetenschap”.

    In 1940 ontvouwde de psychiatrie haar plannen openlijk toen de Engelse psychiater John Rawling Rees, een mede-oprichter van de World Federation for Mental Health (WFMH), een National Council of Mental Hygiene toesprak waarin hij zei: “Sinds de laatste wereldoorlog hebben we veel gedaan om de verschillende maatschappelijke organisaties in het hele land te infiltreren… we hebben een effectieve aanval gedaan op een aantal beroepen.

    De twee gemakkelijkste daarvan waren natuurlijk het onderwijs en de Kerk…”3 Een andere medeoprichter van de WFMH, de Canadese psychiater G. Brock Chisholm, versterkte dit algemene plan in 1945 door religieuze

    waarden aan te vallen en de psychiaters op te roepen om “het volk… van zijn kreupel makende last van goed en kwaad te bevrijden”. 4 Door zich kwaadaardig eeuwenoude religieuze principes toe te eigenen, hebben psychiaters crimineel gedrag goedgepraat en zonde en kwaadaardigheid gedefinieerd als “geestelijke stoornissen”.

    In zijn boek The Death of Satan, verwijst de schrijver Andrew Delbanco naar de verdwijnende “taal van het kwaad” en het proces waarin “kwaad naamloos wordt”. Tot de opkomst van de psychiatrie hadden samenlevingen erg heldere ideeën over “moreel kwaad”. Heden ten dage horen we echter verbloemende woorden als “gedragsprobleem” of “persoonlijkheidsstoornis”. Delbanco beschrijft dit als denkbeelden “…waaruit het begrip verantwoordelijkheid is verdwenen; de mens wordt nu beschouwd als een onderdeel met een vastgestelde functie. Als het niet goed meer werkt, wordt het gerepareerd of weggegooid; maar hij wordt niet meer op z’n verantwoordelijkheidsbesef aangesproken. …We denken in termen van

    het aanpassen van het kapotte onderdeel of, als het te ver heen is, het wegruimen ervan.”5

    Als gevolg van de subversieve plannen van de psychiaters over religie hebben de ideeën over goed en slecht gedrag, een goede en slechte houding en persoonlijke verantwoordelijkheid de laatste decennia zoveel te lijden gehad, dat mensen tegenwoordig weinig of geen richtlijnen meer hebben om hun gedrag aan te toetsen, te beoordelen of naar te richten.

    Woorden als ethiek, moraal, zonde en kwaad zijn bijna verdwenen uit het dagelijks taalgebruik. Delbanco stelt vervolgens: “Het repertoire van het kwaad was nog nooit zo uitgebreid. Toch is onze reactie hierop nog nooit zo zwak geweest. …Wij

    kunnen de dader niet duidelijk zien. …De boosdoeners zijn moeilijk te ontdekken …dus het werk van de duivel is overal, maar niemand weet waar je hem kunt

    vinden. …Het kwaad trekt zich terug in de achtergrondgeluiden van het moderne leven. …

    We voelen iets waarvoor we binnen onze cultuur geen woorden meer hebben om het uit te drukken.” De consequenties zijn verwoestend voor zowel de samenleving als de religie. Het kwaad zelf is niet verdwenen, er is voldoende bewijs dat kwaadaardig en destructief gedrag nog steeds onbeteugeld in de samenleving aanwezig is. En het kwaad is net zo moeilijk om te confronteren als altijd. Toch wil iedereen leven in een samenleving waarin het kwaad kan worden herkend en verslagen. Of niet soms?

    Al meer dan een eeuw is de mensheid het onwetende proefkonijn geweest in een weloverwogen experiment van “maatschappelijke hervorming” dat door de psychiatrie in de hel bedacht is. Dit experiment hield onder andere een aanval in op de essentiële religieuze en morele bolwerken van de samenleving. Het kon geen

    voortgang vinden zolang de mens het kwaad nog helder kon zien, kon uitdrukken en ermee kon afrekenen. Het ligt verraderlijk achter de huidige sociale ontbinding.

    Het is de samenvatting van het kwaad, het draagt het masker van de meest sociale uiterlijke kenmerken. Tot voor kort was het de religie die de mens voorzag van morele en spirituele markeerpunten die hij nodig had om beschavingen waar hij trots op kon zijn te creëren en te laten voortbestaan. Het geloof zorgt voor de inspiratie die nodig is voor een betekenisvol leven met een hoger doel. In deze crisis is het de taak van de religieuze leiders om de beslissende stappen te

    nemen.

    De geestelijken moeten het juk van het zielloze materialisme afwerpen dat voortgebracht is door de psychologie en de psychiatrie en ze moeten de religie terugbrengen in de handen van de religieuzen. Sterker nog, religieuze leiders moeten deze verantwoordelijkheid op zich nemen, niet alleen in het belang van het

    voortbestaan van de religies, maar ook in het belang van het voortbestaan van de mensheid. Hoogachtend, Jan Eastgate Woordvoerder, Citizens Commission on Human Rights InternationalBRON: EEN GODDELOZE AANVAL, psychiatrie versus religie, Rapport en aanbevelingen over de negatieve psychiatrische invloed op religie CCHR International.

    EXTERNE BRONNEN:

    1 (Statement of Mr. Kelly Shackelford, Chief Counsel Liberty Legal Institute, Capitol Hill Hearing Testimony to the Committee on Senate Judiciary, 8 June 2004 hearing on Religious Expression.)

    2 Elaine Sciolino, “France’s New Dress Code: A Ban on Religious Symbols in Schools Shows How Differently France and the U.S. Think About Religion and Pluralism; International,” New York Times, 5 Apr. 2004.)

    3 (John Rawlins Rees, M.D. “Strategic Planning for Mental Health”, Mental Health Vol 1, Nr. 4, Oktober 1940 p. 103-4.)

    4 (Ibid, p. 12.)

    5 (John G. Howells, M.D., World History of Pyschiatry, (New York: Brunner/Mazel, Inc, 1975), p. 265.)

    http://www.ncrm.nl/aanval%20religie.pdf

  • Hyperactief

    Toevallig had ik het er vandaag nog met Hyper over. Ik denk dat bij de meeste mensen de placebo wel degelijk werkt. Aldus: Alkien.

    Moet je het wel goed vertellen Alkien, van dat placebo's werken is gewoon een bewezen feit, wij hadden het over meetapparatuur waar sommige mensen in geloven, zoals leugendetectors etc. etc. Dat je daar mensen ook net zo hard mee kunt belazeren als met een placebo, door net te doen alsof ie werkt, en geheid dat veel mensen erin trappen…;) Groetjes v Hyperactief:)

  • Alkien

    Oeps sorry, dacht alleen even aan de placebo. ;)

    Maare….je hebt het goed aangevuld. :)

    Groetjes,

    Alkien.

  • Hyperactief

    Precies Alkien geen woorden maar daden, van psychologische protocolletjes voor levensgeluk moeten we nu eens vanaf willen we werkelijk wat voor anderen kunnen betekenen. Groetjes v Hyperactief

  • Hyperactief

    :D:D:D