schaam me voor mijn probleem

Sun

13-05-2006 21:49

Hallo iedereen,
ik heb hier nog nooit geprikt, maar lees al een tijd mee, omdat ik psychologie ontzettend interressant vind. Maar ook omdat ik zelf psygiatrisch patient ben geweest/ben.
Ik heb nu een probleem waarmee ik voor mijn gevoel bij niemand terecht kan, omdat ik me ervoor schaam…
Ik heb sinds een aantal jaren een relatie, het is vallen en opstaan maar we doen allebei ons best, en houden van elkaar.
Nu is een paar dagen geleden de pleuris uitgebroken tijdens een onenigheid en heeft hij me geslagen. Hij heeft er erg veel spijt van, maar vindt dat ik hem zover heb gedreven met mijn ‘ziekte’.
Nu zou ik tegen een ander zeggen in zo'n geval: kappen!
Maar hij is de enige die ooit voor mij en mijn kinderen heeft willen zorgen (die niet van hem zijn) en de enige vader die zij kennen…
Ik weet niet in hoeverre ik begrip moet tonen voor zijn uitbarsting, omdat ik hem soms ‘vergeet’ in mijn gevecht met mijzelf. Maar in mijn ogen los je alleen iets op met woorden. Hij is echt geen slecht mens, doet op zijn manier zijn best om voor ons te zorgen. Maar zijn frustratie en onmacht zijn te groot geworden.
Hij slaapt voorlopig bij een vriend/collega, en ik heb na mijn woede toch tegen hem gezegd dat ik aan onze relatie wil werken. Omdat ik zijn gevoel ergens ook wel begrijp; ik ben verbaal vrij sterk en in woorden kan hij niet tegen mij op; ik kan recht praten wat krom is en doe dat soms ook…
Ik zie hem niet als enige schuldige (hoewel geweld natuurlijk NOOIT het antwoord is) maar ik vraag me af of deze situatie niet te ver uit de hand is gelopen om nog te redden.
Ik heb advies nodig…alvast bedankt…
Sun
sunny

13-05-2006 22:11

Ik zou de relatie nog een kans geven, jullie zijn beide van goede wil.
Haal er desnoods een relatie therapeut bij als het vertrouwen weg is?
Sun

13-05-2006 22:34

Dank je voor je reactie Sunny,
Dat heb ik ook voorgesteld,relatie-therapie. Hij wil erover nadenken zegt hij; en dat respecteer ik.
Maar mijn grootste probleem op dit moment is dat ik niet goed weet waar ik wel of niet verantwoordelijk voor ben; ik kan me voorstellen dat mijn ‘toestand’ hem frustreert…ik kan alleen niet begrijpen waarom hij de mogelijk die ik hem bied om te praten niet neemt. Hij wil me niet belasten zegt hij dan, maar de uiteindelijke uitkomst is erger dan mij even te belasten denk ik dan.
We hebben na het weekend een gesprek, en ik weet niet wat reeel is om van hem te verlangen. Ik ben iemand van woorden, hij iemand van daden ( ik zeg:ik hou van je, bij hem zie je het aan wat hij voor mij doet).
Heb ik hulp nodig of hij? Ik weet het niet meer
Groetjes Sun
Hyperactief

13-05-2006 22:44

Heb ik hulp nodig of hij? Ik weet het niet meer Aldus: Sun.
Hoi Sun, jullie kunnen beiden kijken waar de schoen wringt, daar is goede wil van beide kanten voor nodig. Tolereer het in ieder geval niet dat hij het op jou “ziekte” gooit, want op een moment dat iemand dat doet schuift ie het probleem automatisch naar de ander, terwijl hij daar net zo goed zelf een aandeel in kan hebben. Geweld is overigens uit den boze, besluit je de relatie nog een kans te geven, maak dan wel duidelijk dat als het nog een keer voorkomt dat het over en uit is. Het meppen kan van kwaad tot erger worden, probeer dat in ieder geval te voorkomen door een duidelijke grens te stellen van tot hier en niet verder. Probeer ook als e.e.a. dreigt te escaleren tot tien te tellen door een signaal af te spreken en een time out in te lassen, waarna je uren later in alle rust daarover kan praten, vergt wat oefening, maar is mogelijk. Succes. Groetjes v Hyperactief
Sun

13-05-2006 23:04

Dank je Hyper (ik heb al veel van je gelezen/geleerd),
Je bevestigt wat ik ook dacht, wel een kans, maar ieder is verantwoordelijk voor zijn eigen handelen…
Die time-out is een goed idee; stoppen en later verder praten (kon ik daar zelf niet opkomen!) na een afgesproken signaal of woord. We zijn allebei nogal heethoofden en ‘vechten tot het einde’ helaas…
Bedankt mensen, ik voel me nu wat sterker.
Groet Sun
Hyperactief

13-05-2006 23:15

Dank je Hyper (ik heb al veel van je gelezen/geleerd),
Je bevestigt wat ik ook dacht, wel een kans, maar ieder is verantwoordelijk voor zijn eigen handelen… Aldus: Sun.
Precies Sun, er zijn grenzen, en mooi dat je er wat aan heb.
Die time-out is een goed idee; stoppen en later verder praten (kon ik daar zelf niet opkomen!) na een afgesproken signaal of woord. We zijn allebei nogal heethoofden en ‘vechten tot het einde’ helaas…
Bedankt mensen, ik voel me nu wat sterker. Aldus: Sun.
Ook voor heethoofden kan het Sun, het vergt oefening, met name herkenning wanneer de “dominosteentjes” (zo noem ik het) in hoog tempo in de bovenkamer om gaan. Zoiets werkt niet van de ÃƒÂ©ÃƒÂ©n op de andere dag, maar door het te willen en er bewust mee bezig te zijn lukt dat. Ook is de grieven op een briefje schrijven de optie, die de ander dan later leest, werkt perfect wanneer iemand het moeilijk vindt om daarover meteen te communiceren. Geen dank en succes ermee. Groetjes v Hyperactief
sunny

13-05-2006 23:28

Het is soms handig om een derde er bij te halen om wat meer duidelijkheid te krijgen.
Als hij openstaat voor relatie-therapie pak dat dan aan en misschien krijgen jullie dan ook duidelijkheid in hoeverre jouw ‘toestand’ debet is aan het probleem.
Omdat je verbaal sterker bent dan hij neem wel de tijd om het gevoel achter zijn woorden te ontdekken en als hij wat zegt er niet gelijk in te duiken en je gelijk te halen….
Aurora

13-05-2006 23:32

Thanks! *D
Aurora

13-05-2006 23:33

sorry dat was ik dus ,Sun
Hyperactief

13-05-2006 23:34

OkÃƒÂ© no problem bij deze opgelost, had ik al begrepen. Groetjes v Hyperactief:)

schaam me voor mijn probleem

Sun

sunny

Sun

Hyperactief

Sun

Hyperactief

sunny

Aurora

Aurora

Hyperactief