Angsthazen !!!

Hyperactief

14-05-2006 16:14

Ik ben benieuwd wat jullie van het volgende vinden. Mensen maken iets negatiefs mee, het maakt niet uit wat, want je hoort het bij sterfte/ scheiding/ economische crisis, iemand die in de fout gegaan is en uit de bajes komt.Maar negatieve niet alledaagse gebeurtenissen schrikt mensen vaak af. Veel mensen mijden zo'n situatie. Zou dat nu komen omdat mensen van “nature” angstig zijn voor het onbekende dat ze zich op een enkeling na terug trekken of hoe zit dat ??? Ikzelf trek nu altijd naar mensen die wat meegemaakt hebben toe, voor advies te geven maar ook om van te leren, en ook al komt iemand net uit de bajes dan is dat voor mij geen reden iemand te negeren, integendeel. Ik ben benieuwd wat jullie visie hier op is, dus hoe het komt dat mensen voor het onbekende wegtrekken ??? Groetjes v Hyperactief
Peter

14-05-2006 16:28

Dat is een betreurenswaardige, maar hele menselijke reactie. Mensen spiegelen zich het liefst aan mensen die succesvol zijn en gaan daar ook het liefst mee om. Omgekeerd zijn mensen bang om besmet te raken met het droevige verliezersvirus als ze te veel tijd kwijt zijn met mensen die op de een of andere manier ‘zielig’ zijn.
Dit is bijvoorbeeld ook de reden dat er volop bladen zijn over rijke mensen (quote, miljonair) en over ‘sterren’ (prive, story, noem maar op) en maar weinig bladen over alledaagse mensen met alledaagse problemen.
Hyperactief

14-05-2006 16:49

Hoi Peter, daar kon je best wel eens gelijk in hebben, het zou ook een soort “bescherming” kunnen zijn zo het “ongeluk” ver van zich vandaan te houden. Ongeluk heb ik expres tussen aanhalingstekens gezet, omdat er ook hele legers mensen zijn die doordat ze wat meegemaakt hebben gelukkiger en alerter in het leven staan dan mensen die alles voor de wind gaat. De dingen van het leven maken wie je bent. Neem mensen na een ernstig ongeval, die kunnen vaak dan pas weer genieten van dingen die ze eerst nooit zagen. Groetjes v Hyperactief
Alkien

14-05-2006 18:49

Vooral bij sterfgevallen kan ik me voorstelen dat mensen afzijdig blijven.
Het helpt ze herinneren aan hun eigen sterfelijkheid, en de meeste mensen willen daar niet aan denken, laat staan mee geconfronteert worden.
Verder kan ik me eigenlijk er niet zoveel bij voorstellen.
Groetjes,
Alkien.
Hyperactief

14-05-2006 18:51

Maar diezelfde mensen kruipen wel uit het riool omhoog als er een erfenis te verdelen is Alkien, daar heb jezelf nog een voorbeeld van, soms mensen die de dode al decennia's niet meer gezien had bij leven. Groetjes v Hyperactief
Alkien

14-05-2006 18:54

Ja dat klopt in die zin wat jij bedoeld.
Maar dat neemt niet weg dat als er een ongeval is waar doden bij vallen er vaak mensen zijn die er niets mee te maken mee willen hebben, en op die manier bedoelde ik. Alsmede het steunen van een vriend of kennis die iemand verloren heeft. Vaak wordt dat niet gedaan om de reden die ik hierboven aangaf.
Groetjes,
Alkien.
Hyperactief

14-05-2006 18:58

OkÃƒÂ© begrepen Alkien, al blijf ik bij dodelijke ongevallen vraagtekens houden, mensen vergapen zich juist om zo'n ongeluk om maar vooral niets te hoeven missen, terwijl ze bij een bekende het uit de weg gaan, tegenstrijdig toch ??? Groetjes v Hyperactief
Alkien

14-05-2006 19:02

Ja dat klopt, dat ben ik eens met je. Inderdaad misschien TE dichtbij.
Groetjes,
Alkien.
Ellen XL

14-05-2006 19:13

Hoi!
2 jaar geleden is een vriend van mij overleden aan kanker. Hij was toen 48.
Hij had niet veel familie, een broer, ouwe tante en had zijn vrouw en 2 kinderen na de scheiding niet meer gezien. Deze naasten kwamen dan nog wel af en toe langs.
Verder lag hij daar alleen op de terminale afdeling en ik zocht hem dan nog regelmatig op. Het was wel moeilijk om aan te zien hoe hij steeds verder achteruit ging en lag te lijden. We hadden het er wel eens over en op een keer vroeg hij smekend “je blijft toch wel komen he?” Natuurlijk kwam ik. Soms ook in uniform als ik toevallig in de buurt was (je mocht toch dag en nacht in en uit). Hij was wel heel blij met alles wat hij kreeg, de bloemen en de kaartjes. Hij kon ook niet te lang bezoek hebben dat was te uitputtend dus spraken we af dat ik niet te lang bleef. Het was voor mij ook hartstikke moeilijk! Dan was het een prachtige dag en ik had gedacht dat ze hem dan wel in een rolstoel even buiten zouden zetten. Dat kon hij dus ook niet meer aan. Hij had ook tering veel pijn! Als ik thuis kwam na die bezoekjes dan was ik echt helemaal kapot! Dan zat ik te janken van medelijden dat zijn leven niets meer voorstelde.
Op het laatst was ik zelf ziek (hernia) en ik belde dat ik even niet kon komen, hij klonk zo ziek! Een paar dagen later werd ik savonds opgebeld dat hij overleden was. Het gekke was dat we tijdens ons laatste bezoek een uur hadden gepraat over van alles hier in de stad hoe het er bij stond, dat was wel heel fijn geweest.
Ik heb best nog wel lang gerouwd.
Ik kan me ook wel voorstellen dat er mensen zijn die dit soort dingen niet aankunnen! (stuur dan in elk geval een kaartje he!)
Groetjes Ellen
Alkien

14-05-2006 19:56

Ik kan me voorstellen dat dit heel zwaar voor je geweest moet zijn Ellen. Maar je was er. En dat gaf zijn leven op dat moment nog wat kleur.
Er zijn inderdaad mensen zat die het laten afweten, maar doe dan net als wat jij zegt, stuur een kaartje.
Helemaal niets laten horen maar wel bv. naderhand je neus op de begrafenis laten zien vind ik uitermate hypocriet, en dan zouden ze voor wat mij betreft ook gewoon kunnen wegblijven.
Helaas zijn er die dit toch zo doen.
Na het overlijden van mijn man destijds ook 48 jaar, kwamen er ook ineens mensen die ik zelfs nog nooit gezien had waaronder zijn twee dochters. Zo willen ze niets met hun pa te maken hebben, en zo is ie er niet meer en dan zijn ze er ineens.
Koste mij dan ook best moeite om op een normale manier met de dames om te gaan.
Groet,
Alkien.

Angsthazen !!!

Hyperactief

Peter

Hyperactief

Alkien

Hyperactief

Alkien

Hyperactief

Alkien

Ellen XL

Alkien