Ik ben benieuwd wat jullie van onderstaande aanbeveling vinden uit het eindrapport van de TBS commissie, let op dit gaat niet alleen over de TBS, maar ook over de BOPZ. Ik zal eerst even het volledige artikel 11 van de grondwet wat dat inhoud hieronder neerzetten :
Artikel 11 Grondwet
Ieder heeft, behoudens bij of krachtens de wet te stellen beperkingen, recht op onaantastbaarheid van zijn lichaam.
Als dit artikel van tafel geveegd wordt, dan heeft straks geen mens in dit land nog enige zeggenschap zonder dat ie aan de gevaarlijke dwangmedicatie gezet wordt. Even een pseudo stempeltje plakken als er problemen zijn, vervolgens zeggen dat uw geen ziekte inzicht heeft, en hop aan de chemische dwangbuis in het kader van de mind control. Psychisch verloren, door een wens die al veel langer gekoesterd wordt, en de kamer slaapt verder, het volk weet van niets, want de TBS uitkomsten zijn op TV door de actualiteit Hirshi Ali (opzet ???) verdrongen. Ik vindt dit hele gevaarlijke ontwikkelingen die een ieder kunnen gaan raken zonder dat ie er nog iets tegenin kan brengen, stapje voor stapje er door gedrukt. Zijn jullie net zo bezorgt, of mag van jullie artikel 11 geschrapt worden ??? Groetjes v Hyperactief
Aanbeveling 7: dwangmedicatie
De commissie beveelt aan dat de wettelijke mogelijkheden voor dwangmedicatie
tijdens de behandeling in de tbs-kliniek worden vergroot. Dat
geldt niet voor alle patiënten, en is aan voorwaarden verbonden (onder
andere melding bij de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ). Dwangmedicatie
dient in het verlengde te liggen van de behandeling en de
bijbehorende diagnose (verwerkt in specifieke DBC?s) en is in de ogen van
de commissie vooral noodzakelijk voor psychotici.
De Wet Bopz, de Penitentiaire Beginselenwet en aanverwante regelgeving
dienen op elkaar te worden afgestemd, zodat in alle klinieken waar tbs?ers
worden behandeld dezelfde regels gelden. Overname van de voorgenomen
wijziging van de Wet Bopz maakt bredere toepassing van
dwangmedicatie mogelijk.
De commissie realiseert zich dat dwangmedicatie een verstrekkende
wettelijke bevoegdheid is van behandelaars jegens hun patiënten. De
commissie beseft dat artikel 11 (integriteit van het menselijk lichaam) dat
in historisch opzicht recent aan de Grondwet is toegevoegd, spanning kan
opleveren met een dergelijke wettelijke bevoegdheid. Daarbij mag niet
over het hoofd worden gezien, dat de ontwikkelingen in de medische
wetenschap snel gaan. De medicijnen waarover we vandaag spreken zijn
niet dezelfde als waarover medici morgen kunnen beschikken.
Op dit moment hebben behandelaars bij de noodzaak tot dwangmedicatie
vooral de behandeling van mensen zonder zelfinzicht in hun ziektebeeld
voor ogen (psychotici). Beschikbaarheid van medicijnen kan binnen
afzienbare tijd ook een veel groter aantal stoornissen betreffen. De
juridische discussie over dwangmedicatie concentreert zich op formuleringen
over het «gevaarscriterium». De ziekte zelf, de stoornis, is niet
wettelijk vastgelegd of ingekaderd. Dan rijst de vraag of de borging van
dwangmedicatie voldoende blijft, wanneer de wetenschap vordert. De
Tweede Kamer, vergaderjaar 2005?2006, 30 250, nrs. 4?5 120
commissie stelt daarom voor de bepleite wettelijke algemene bevoegdheid
voor dwangmedicatie te koppelen aan een horizonsbepaling van 6
jaar, waarna de praktijk wordt geëvalueerd. BRON: TBS eindrapport !!!