Waarom word ik altijd inwendig recalcitrant als iemand mij beveelt iets te moeten doen in de trant van: ‘jij moet dit nog even doen vandaag’.
Als klein kind, zolang ik mij herinner, kwam ik in opstand tegen dat woord moeten in gebiedendenwijs.
Ik dacht dan wie ben jìj eigenlijk. Mijn hele leven doe ik altijd normaal de dingen die gedaan moeten worden om alles op rolletjes te doen verlopen, of ik dit nou wel of niet leuk vind/vond, maar zodra iemand mij gebied iets te doen en dan dat woord gebruikt………….. dan doe ik het juist niet.
Ik ben een stier, heeft dit er iets mee te maken?
Ik hou van autonoom voor mijzelf, ik heb niemand nodig om mij te besturen, miij te regelen. En dit is wat ze doen in de politiek, een klein elitair groepje maakt de dienst uit voor de grote massa en waar je ook op stemt, het is allemaal helemaal niks.
Wij, de gewone intelligente man, heeft niets meer zelf uit te maken en als ik dit dan persoonlijk meemaak, dan steiger ik.
Waarom kom ik op dezze topic vandaag:
Ik liet mijn honden uit lang de grachten van Amsterdam, en ze moeten natuurlijk allebei poepen. Ik heb altijd ruim voldoende plastic zakjes bij me om het op te ruimen om dat in de eerste de beste afvalbak te gooien.
Kwam ik een grote vent tegen die met zijn handen in zijn zij ging staan en mij heel uitdagend ging bekijken.
Toen ik dat in de gaten kreeg zei hij op barse toon:
“Jij moet die hondenstront wel opruimen hè!” met de nadruk op moet.
Laika zat inderdaad te poepen op dat moment.
Ik zei niks en bleef net zo lang staan bij die boom met mijn honden wel 15 minuten tot die vent was verdwenen.
Uit rancune liet ik de boel liggen, terwijl mijn jaszak uitpuilde van de zakjes.
Niemand moet mij dit gaan zeggen, anders gaat bij mij de knop om.
Groeten van azalaia.