psychologie.startpagina.nl

Veranderend nationaal gedachtengoed

  • Anonymous avatar

    Fred

    De verzorgingsstaat is in sneltreinvaart aan het verdwijnen. Men tracht het roer 180 graden om te gooien naar : eigen keuze, individualisme (ieder voor zich), zelfstandigheid, zelfbeschikking en persoonlijke verantwoordelijkheid. Hoewel deze ommedraai zich voor veel mensen zo snel ontwikkeld dat velen er door in de problemen komen, ben ik opzich (ff onderbehoud) geen tegenstander van dit gedachtengoed.

    Maar hoe ver gaat dit?

    B.V.

    In een vorige topic schreef ik :

    Als er een leuke mop verteld wordt, dan gaan mensen lachen.

    Als er een dierbare overlijdt, dan gaan mensen huilen.

    Geef iemand een bloemetje en mensen worden blij.

    Als mensen (vermeend ten onrechte) een grote mond krijgen, dan worden ze kwaad.

    Gaat het zover dat mensen geacht worden persoonlijk verantwoordelijk te zijn voor hun eigen gevoelens op basis van door hun gemaakte keuzes?

    Ik heb hier zo mijn bedenkingen over. Wat vinden jullie ervan?

  • Anonymous avatar

    azalaia

    Hoi Fred, laat ik eerst proberen je goed te begrijpen…..

    Je laatste zin……..nee, één na laatste…..

    Als mensen nog keuzes kùnnen maken zijn ze daar persoonlijk verantwoordelijk voor, net als ik ervoor koos om die poep niet meer op te ruimen.

    Ik ben echter goed bij mijn verstand en gevoel.

    Zit je in een verzorgingshuis maar een beetje seniel voor je uit te staren, dan heb je geen keuzevrijheid meer, maar ben je afhankelijk van anderen, vreemden meestal, hoe die jouw leven gaan inrichten.

    Je verliest dan de verantwoording over je eigen leven, gevoelens, want wat zijn nog gevoelens als je daar niks meer meer kan vanwege dementie bijvoorbeeld.

    Ik vind dat als mensen in een bepaalde levenssituatie belanden, anderen verplicht zijn en blijven in welke vorm dan ook, om je medemens/familie goede laatste jaren te bezorgen.

    De ikke ikke en de rest kan stikke mentaliteit zie ik al veel te veel zonder daar oud voor hoeven te zijn, en ik vind dit een zorgelijke mentaliteit en verandering.

    Deze mentaliteit helpt de wereld om zeep, want het strekt heel ver en bereikt de hele aarde: ecologie/biologie/natuur, dus de hele samenhang van mens, dier en zijn omgeving.

    Groeten van azalaia.

  • Anonymous avatar

    Fred

    azalaia schreef:

    >

    > Hoi Fred, laat ik eerst proberen je goed te begrijpen…..

    > Je laatste zin……..nee, één na laatste…..

    > Als mensen nog keuzes kùnnen maken zijn ze daar persoonlijk

    > verantwoordelijk voor, net als ik ervoor koos om die poep

    > niet meer op te ruimen.

    Ik hoop dat er niemand in is getrapt en dit nu leest. :) Misschien claimt 'ie anders een paar nieuwe schoenen bij je. :)

    Maar ff serieus, ik ben n.a.v. van de conversatie met Frans ff aan het denken gegaan. Ik doel met die (een na laatste) zin dus echt op het gevoel zelf.

    Het blij zijn, het verdrietig zijn, het kwaad zijn. De gevolgen van dat (in jouw geval) kwaad zijn is een ander verhaal.

    > Ik ben echter goed bij mijn verstand en gevoel.

    > Zit je in een verzorgingshuis maar een beetje seniel voor je

    > uit te staren, dan heb je geen keuzevrijheid meer, maar ben

    > je afhankelijk van anderen, vreemden meestal, hoe die jouw

    > leven gaan inrichten.

    > Je verliest dan de verantwoording over je eigen leven,

    > gevoelens, want wat zijn nog gevoelens als je daar niks meer

    > meer kan vanwege dementie bijvoorbeeld.

    Persoonlijke verantwoordelijkheid en beperkte vermogens is ook een interessant onderwerp.

    >

    > Ik vind dat als mensen in een bepaalde levenssituatie

    > belanden, anderen verplicht zijn en blijven in welke vorm dan

    > ook, om je medemens/familie goede laatste jaren te bezorgen.

    > De ikke ikke en de rest kan stikke mentaliteit zie ik al veel

    > te veel zonder daar oud voor hoeven te zijn, en ik vind dit

    > een zorgelijke mentaliteit en verandering.

    >

    > Deze mentaliteit helpt de wereld om zeep, want het strekt

    > heel ver en bereikt de hele aarde: ecologie/biologie/natuur,

    > dus de hele samenhang van mens, dier en zijn omgeving.

    Helemaal mee eens.

    Groeten Fred

    > Groeten van azalaia.

  • Anonymous avatar

    Fred

    Ter verduidelijking.

    Ik vraag mij af: gaat het zover dat mensen geacht worden persoonlijk verantwoordelijk te zijn voor hun eigen gevoelens op basis van door hun gemaakte keuzes?

    Ik bedoel daarmee: Is het een keuze om b.v. kwaad te worden als iemand (vermeend ten onrechte) een grote mond krijgt?

    De daden die voortkomen uit die kwaadheid even terzijde.

    Is het een keuze om verdrietig te zijn na b.v. het overlijden van een dierbare?

    Ik heb daar zo mijn twijfels over.

  • Anonymous avatar

    azalaia

    Hallo Fred,

    het eerste voorbeeld van kwaad worden na een onterecht vermeende grote mond is een keuze.

    Niet iedereen wordt kwaad;

    anderen lachen erom;

    halen hun schouders op;

    reageren niet;

    worden heel erg kwaad;

    is dus een eigen keus wat als eerste wordt ingegeven.

    Verdrietig worden is een uiting van emotie door verdriet, verlies.

    Maar ook dit is een keus.

    Er zijn mensen die boos worden uit onmacht omdat hun dierbare hun is ontvallen.

    Dan zou je je kunnen afvragen of emotie een keus is of een reactie op iets en is een reactie op een gebeurtenis een keus of alleen maar een reactie die voor iedereen weer anders is…..iedereen reageert weer anders…

    Ik denk niet dat hier een passend antwoord op te geven is, zoveel mensen, zoveel manieren van uiten, bewust of onbewust……en geen twee gevallen zijn gelijk.

    Een keus wordt vaak gemaakt vóórdat er gedacht wordt over die keus, net zoals men iets uit zijn/haar mond kan laten glippen vóórdat die persoon hier eerst over nadacht.

    In dat geval is het een reactie mogelijk door een onbewuste keus vooraf bepaald.

    Wordt moeilijk allemaal maar wel interessant..

    Groeten van azalaia.

  • Anonymous avatar

    Fred

    Okee, dan zal ik het nog scherper formuleren.

    Is emotie een keus?

    Ik gaf ook maar een paar algemene voorbeelden. Hoe zeg je dat, stereotypen?

    Er zijn inderdaad ook figuren die mij een hele vrachtwagen bloemetjes nog niet blij kunnen maken. :)

    Ik begon hierover omdat ik op de achtergrond van de postings van Frans meen te lezen dat hij emoties een keuze vindt. Een programma dat zelfs te verwijderen zou zijn.

    Bovendien constateer ik een verandering van gedachtengoed in Nederland naar deze richting. Men wordt plotseling overal zelf voor verantwoordelijk gesteld.

    Vroeger kreeg men b.v. een briefje in de bus van de bibliotheek als er een boek te laat was. Tegenwoordig moet je er zelf op letten en krijg je alleen nog maar te horen hoeveel je (na inlevering) bij moet betalen.

    Hier vindt ik opzich niks mis mee. Maar … ik vindt het wel interessant om te vernemen hoe anderen hier over denken. En tot hoe ver ze mee gaan in het verhaal “persoonlijke verantwoordelijkheid” en “keuzes”.

    Met groet Fred

  • Anonymous avatar

    Ellen XL

    Hoi Fred,

    Hoe zeg je dat, stereotypen?

    Er zijn inderdaad ook figuren die mij een hele vrachtwagen bloemetjes nog niet blij kunnen maken. Aldus Fred.

    Ja Fred, ik vond dat ook nogal een simplistische redenering. Ik moest meteen denken aan hoe mijn ex na een vreemdgang een bosje bloemen voor me meebracht als goedmakertje. En hoe ik hartstikke kwaad die bos bloemen op zijn hoofd aan barrels heb geslagen. De bloemen vlogen in het rond, het was een prachtig gezicht :D

    Wat ik verder vind van deze topic is, “dat men met het verstand de gevoelens of emoties dient te beheersen”.

    Alles is een keuze, zoals kwaad worden en verdrietig zijn. Dat is onzin natuurlijk!

    Met redeneringen worden die gevoelens weggedrukt alsof ze er niet mogen zijn.

    Dus je sluit je af voor een deel van jezelf. Dat zou dan de keuze zijn die je maakt.

    Zou je daar dan gelukkig van worden, denk je Fred?

    Groetjes Ellen

  • Anonymous avatar

    Pieter

    Zoals ik het zie, verdwijnt de verzorgingsstaat niet. Deze wordt hooguit een beetje kleiner.

    Regelingen als de AOW, de bijstand, WW en WAO blijven gewoon voortbestaan. Kijk maar eens op je loonstrookje en zie wat je aan premies afdraagt. Wel is het zo dat het moeilijker is geworden om een uitkering te krijgen en dat er veel meer moeite voor wordt gedaan om mensen weer aan het werk te helpen.

    Ik vind het moeilijk om te begrijpen wat er nou fundamenteel mis is met zaken als zelfstandigheid en persoonlijke verantwoordelijkheid. Dit zijn toch logische en gezonde uitgangspunten? Het tegenovergestelde is onzelfstandigheid en onverantwoordelijkheid; dit zijn nou niet echt positieve dingen waar men in het leven naar zou moeten streven.

    De vraag ‘gaat het zover dat mensen geacht worden persoonlijk verantwoordelijk te zijn voor hun eigen gevoelens op basis van door hun gemaakte keuzes?’ vind ik moeilijk. Gevoelens zijn nogal subjectief; je kunt je zelf eigenlijk niet goed verantwoordelijk houden voor wat je voelt, en anderen natuurlijk al helemaal niet.

  • Anonymous avatar

    Fred

    Alles is een keuze, zoals kwaad worden en verdrietig zijn.

    Dat is onzin natuurlijk!

    Dat dacht ik ook.

    Met redeneringen worden die gevoelens weggedrukt alsof ze er niet mogen zijn.

    Dus je sluit je af voor een deel van jezelf. Dat zou dan de keuze zijn die je maakt.

    Zou je daar dan gelukkig van worden, denk je Fred?

    Ik vraag dit in de voorafgaande topic aan Frans. Lees ff.

    Zou iemand dan zijn gevoel moeten negeren of onderdrukken?

    Ik wacht nog steeds op antwoordt.

    Groetjes Ellen

    Groetjes terug. :)

  • Anonymous avatar

    Fred

    Pieter schreef:

    Ik vind het moeilijk om te begrijpen wat er nou fundamenteel mis is met zaken als zelfstandigheid en persoonlijke verantwoordelijkheid. Dit zijn toch logische en gezonde uitgangspunten?

    ___________________________________

    Fred: Inderdaad

    ___________________________________

    Het tegenovergestelde is onzelfstandigheid en

    onverantwoordelijkheid; dit zijn nou niet echt positieve dingen waar men in het leven naar zou moeten streven.

    ______________________________________

    Fred: Ik geef aan geen tegenstander van dit gedachtegoed te zijn.

    Ook noem ik het voorbeeld van de te laat ingeleverde boeken bij de bibliotheek en geef aan niks mis te vinden aan dit nieuwe beleid. Al was het de eerste keer wel ff schrikken. :)

    _____________________________________

    De vraag ‘gaat het zover dat mensen geacht worden persoonlijk verantwoordelijk te zijn voor hun eigen gevoelens op basis van door hun gemaakte keuzes?’ vind ik moeilijk. Gevoelens zijn nogal subjectief; je kunt je zelf eigenlijk niet goed

    verantwoordelijk houden voor wat je voelt, en anderen natuurlijk al helemaal niet.

    __________________

    Bedankt voor je mening. Was ik ff nieuwsgierig naar. :)

    En dan nog ff de verzorgingsstaat. Er is m.i. toch wel meer gaande dan een paar kleinigheidjes. Echter: elke reis begint met eerste stappen.

    P.S. Weet iemand hoe ik de letters vet kan maken. Ik ben maar een beginner met die computers. :)