teveel van iemand houden

  • maria

    Ik heb al jaren een hechte vriendschap met een man.

    Ik ben een hele tijd verliefd op hem geweest, nu is het meer een heel diep houden van geworden. Maar wel het soort houden van met het verlangen naar ?meer?. Meer dan puur platonisch in ieder geval.

    Maar dat kan niet. Want hoewel hij heel veel van mij houdt, en hij weet dat ik deze gevoelens voor hem heb, kan het nooit iets worden tussen ons.

    Hij valt namelijk op mannen. En ik ben getrouwd.

    Dus het kan van twee kanten niet.

    Soms is het voor mij heel moeilijk om dat te accepteren.

    De gevoelens die ik voor hem heb gaan heel diep en zijn soms zo heftig dat ze me bijna overheersen. En dat doet me dan zoveel pijn.

    Ik zou zo graag een manier vinden om met deze liefde te leren omgaan.

    Zodat ik er minder ?last? van heb. Ik wil zo graag gewoon vrienden zijn, zoals we nu zijn. En dat dat dan ook genoeg voor me is.

    Dat ik gewoon van hem kan houden zoals je van een goede vriend houdt.

    Maar hoe doe ik dat?

  • Sun

    Hoi Maria,

    eerlijk gezegd denk ik niet dat dat kán, als je zoveel van iemand houdt op die manier…

    Je zegt je bent getrouwd, vergelijk jij hem ook onbewust steeds met je eigen man? (of misschien wel bewust)

    Ik begrijp je heel goed; zit niet in dezelfde situatie, maar mijn grote liefde, mijn soul-mate is ook niet mijn man…erg he. Het kan nooit iets worden, ook door omstandigheden natuurlijk, maar dat houden van houdt maar niet op. ‘gewoon vrienden’ kunnen we nooit zijn, daarvoor gaan de gevoelens te diep van beide kanten. Maar ik houd wel afstand, omdat ik ook niet kwijt wil wat ik nu heb.

    Ik weet dat de enige remedie zou zijn het contact helemaal verbreken maar dat kan ik niet (bij ons is het ook platonisch by-the-way).

    Als hij niet op mannen zou vallen, en er dus een toekomst voor jullie zou zijn, zou je dan je man verlaten voor hem?

    Groetjes Sun

  • nieke

    hoi maria en sun,

    Tjeetje wat herkenbaar, ik zat er net nog over na te denken (kan al uren niet slapen…3x raden hoe dat komt…). Ik hou teveel van een vrouwelijke vriendin terwijl ik getrouwd ben, met een man en een prima relatie heb. Ik vind haar ook te leuk, wil gewoon goede vrienden zijn, maar het lukt niet echt. Als ik heel eerlijk ben, denk ik niet dat het gaat lukken. Het gaat soms even goed, maar dan gebeurd er iets waardoor ik haar weer te lief vind ofzo en weer van slag ben en het inderdaad mijn leven beheerst. Maar de vriendschap verbreken lukt me ook niet!! wat een gedoe he…Om eerlijk te zijn en antwoord te geven op je vraag…als je gevoelens echt zoo diep gaan, denk ik niet dat het lukt om gewoon vrienden te zijn. Het lukt mij niet om te stoppen met de vriendschap. Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen (letterlijk) Maar dat is natuurlijk een keuze die ik toch eigenlijk zelf maak. Dus blijkbaar zijn de positieve kanten (de vriendschap) nog belangrijker dan de negatieve (er soms door beheerst worden). En zo niet…dan moet je een andere keuze maken… eigenlijk…

    Je hoort weleens dat relaties uitgaan en dat mensen dan beste vrienden worden…blijkbaar kan het wel…maar ik denk dat er dan wel een grote pauze is geweest van elkaar niet zien, zodat je lang niet geprikkeld wordt…want het is soort verslaving..van intense positieve gevoelens…bij mij dan…voelt het bij jullie ook zo?

    groetjes nieke

  • nieke

    ps.

    wat bij mij zo typisch is…eigenlijk val ik echt niet op vrouwen, dus ik vraag me af, waarom voel ik dit voor haar? ik las net een stuk over overdracht: verliefd worden op je therapeut. ik heb wel vaker gedacht…zij kan me zo'n veilig gevoel geven… dat is echt heerljik. het liefst zou ik de hele dag als een klein meisje op haar schoot of tegen haar schouder aan liggen slapen. en dat is wel iets wat ik echt heb gemist in mijn jeugd (agressieve vader, lieve maar gestreste moeder). Bij overdracht gevoelens wordt je verliefd op de therapeut omdat je gevoelens projecteert die je hebt gemist (moeder/vaderliefde, veiligheid)..misschien is dat het toch.. en als dat het zou zijn, en ik dat besef..zou ik wel gewoon vriendinnen kunnen blijven. ik weet het niet hoor, misschien hou ik mezelf dan ook voor de gek. maar eigenlijk klinkt het wel logisch.

    misschien maria, kan er bij jou ook sprake zijn van zoiets??

  • Annelies E

    Zuinig erop zijn

    Want zo,n vriendschap is goud waard

    Ook al is het Platonisch

  • Sun

    poeh….ook ingewikkeld zeg…

    Dat van die overdracht-gevoelens kan alleen jijzelf beoordelen denk ik. Jij weet waar je in deze relatie verbanden of linken legt naar jouw jeugd. En wat jou zo aantrekt in haar. Als ik lees dat je het liefste de hele dag op haar schoot zou willen slapen als een klein meisje, denk ik van wel…

    Aan de andere kant; er zijn legio vrouwen die op een grote stoere vent vallen, de prins op het witte paard, die hun overal uit komt redden en bevrijden. Is dat niet een beetje hetzelfde? Ik weet het niet.

    Ik weet wel dat ik mezelf zwak vind. Ik zou het moeten afkappen, want dit is niet eerlijk tegenover mijn man, ookal doen we niets verkeerds, toch voel ik me schuldig.

    Het zit zó diep, ik kan niet zonder hem. We hebben het geprobeerd, twee jaar volgehouden. Ik heb toen weer contact met hem gezocht, lag er wakker van dat ik niet wist hoe het met hem ging. Hij hoeft niet eens ‘van mij’ te zijn, hij moet gewoon in mijn leven zijn. Zwak ben ik dus. En dat voelt niet lekker, ondanks al die positieve gevoelens…

    Groetjes Sun

    (ps, ik weet niet wat op deze pagina off-topic is, dus sorry als dit een te hoog Mijn Geheim-gehalte heeft)

  • nieke

    hee sun

    lastig he…helemaal als je dan zo gaat balen van jezelf. om bij de vraag van maria te blijven :-) : kun je wel of geen vrienden zijn…dan blijkt dat dus lastig…:-(

    waarom geeft hij jou zo'n goed gevoel? is dat niet iets wat je in je relatie kunt oplossen?

    ik vond ooit een jongen (man..) leuk, die heb ik toen 2 jaar bijna niet gezien, en nu heeft hij een super leuke vriendin en kunnen we heel leuk met zijn vieren omgaan. Met zijn vieren is dan relexter, maakt de boel normaler. maar hij blijft wel een beetje leuk hoor…heeft net die dingentjes die ik mis bij mijn man (maar hij heeft een heleboel andere dingen niet!). met hem kan ik nu net genoeg afstand houden en toch gezellig doen en net een heel klein beetje speciaal zijn (denk ik). da's wel leuk!

    dus ja…misschien kan het ook wel…maar eigenlijk moet je allebei (!!!) de moeite doen om genoeg afstand te houden. en niet toch gaan flirten of net dingen doen die spanning oproepen. dat werkt verslavend…denk ik…

    uhm…je had het over verkeerde categorie…kan dat hier?? ken de spelregels niet zo denk ik…nou ja, dan hoor ik het wel.

    ben benieuwd hoe het precies bij maria zit…

    succes, doeg!

  • Fred

    Dames toch …… :):):)

  • nieke

    haha…tja…. :-) :-) :-)

  • maria

    sorry voor de late reactie, ben niet elke dag op internet.

    bedankt voor jullie antwoorden. ik vind het alleen al een opluchting te weten dat ik niet de enige ben die zulke gevoelens heeft.

    ik denk niet dat het in mijn situatie mogelijk is de vriendschap te verbreken, ‘hij’ is namelijk ook nog eens een goede vriend van mijn man.

    dat maakt het dubbel moeilijk natuurlijk.

    bovendien denk ik dat ik het ook niet zou kunnen, want ik geloof niet dat ik nog zonder hem in mijn leven kan. wat dat betreft zijn de voordelen inderdaad zwaarwegender dan de nadelen.

    ik heb er inderdaad weleens over nagedacht: wat zou ik doen als hij wel beschikbaar was.

    het antwoord daarop is: ik zou zeker bij mijn man blijven!

    maar ik denk wel dat ik dan meer moeite zou hebben met de ‘verleidelijke’ momenten. dus zou ik niet kunnen garanderen dat ik niks met hem zou doen wat niet mag.

    blijft ingewikkeld, en waarschijnlijk is het gewoon niet op te lossen.

    deze vriendschap is inderdaad goud waard.

    ik wordt alleen af en toe zo erdoor verscheurd. dan verlang ik zoveel naar hem, dat dat ten koste van mijn verlangen naar mijn man gaat en daar voel ik me erg schuldig over. vind ik mezelf een echt slechte vrouw.

    die vriend van mij vind niet dat ik een slechte vrouw voor mijn man ben, omdat we ‘niks verkeerds doen’.

    maar in mijn hart ben ik niet trouw, en dat vind ik zelf al verkeerd.

    daarom zou ik zo graag willen dat ik op een normale manier van hem zou kunnen gaan houden.