psychologie.startpagina.nl

Stress in het werk

  • Anonymous avatar

    Marieke

    Ik ben ongeveer een half jaar geleden van baan geswitcht. Bij mijn vorige werkgever had ik het erg naar mijn zin, we hadden een hechte en collegiale groep mensen om mee te werken, echter, door reorganisatie-dreigingen ben ik weggegaan. Ik zit nu 6 maanden in deze nieuwe baan en het bevalt niet. Vanaf het begin is de samenwerking en communicatie heel erg stroef gegaan (sommige collega's zeiden direkt in mijn gezicht dat ze me liever zagen gaan dan komen, zie zien mij als bedreiging). Alles heeft te maken met de cultuur uit het verleden, begrijpelijk, maar ik heb er wel last van. Al diverse malen heb ik het probleem besproken met mijn manager, die erkent het maar schuift het altijd terug naar mij (“volhouden” en “wat heb je er zelf al aan gedaan om het te veranderen”). Enige maanden geleden ben ik tijdens vakantie erg ziek geworden, waarschijnlijk gewoon ‘ontlading’ van alle stress. Sinds dien gaat het bergafwaards, ik voel mezelf lusteloos en een beetje depressief, ben vaak moe. Ik heb mezelf een tijd lang verplicht om door te zetten en proberen er iets van te maken, maar nu na een half jaar is bij mij de energie ook op. Het rommelt binnen het bedrijf, de een na de ander neemt ontslag. Mijn idee was om dit open te bespreken met mijn manager, maar hij voelt dan ook de bui wel hangen? (namelijk: dat ik ook op zoek ben naar een andere baan). Ik heb slechte ervaringen met open zijn wat je dwars zit. Wat is verstandig?

  • Anonymous avatar

    Hendrikje

    Ik denk dat je daar pas achter komt, nadat je open kaart hebt gespeeld. Misschien komt het de verhouding tussen jou en je werkgever niet echt ten goede.

    Wat je zou kunnen doen is toch her en der een visje uitgooien voor wat betreft een nieuwe baan. Misschien kun je dat doen, zonder dat je huidige werkgever daar iets vanaf weet. Je zit dan nog niet op een schopstoel. Wellicht dient zich iets concreets aan. Op het moment dat je dus daadwerkelijk een keuze kunt maken zou je het nogmaals kunnen voorleggen aan je manager.

    Mijn eigen ervaring is, dat er dan ineens deuren geopend kunnen worden die voorheen gesloten bleven. Als je kan kiezen om na de opzegtermijn weg te gaan, naar je nieuwe baan,is het voor de werkgever over het algemeen erg kort dag, om een geschikte nieuwe kracht te vinden, vandaar. Verandert er dan nog niks, welnu, dan is de keus aan jou.

    De moeilijkheid is dan alleen nog de juistheid van je beslissing. Het risico van een onzekere toekomst weegt misschien niet op tegen de negativiteit die je nu kennelijk elke dag ervaart. Sterkte met je beslissing.

  • Anonymous avatar

    Marieke

    Ik ben ook al een beetje aan het rondkijken, maar het probleem is wel dat dit eigenlijk al mijn tweede heel negatieve ervaring is in het werk. Dat maakt je erg onzeker (“ligt het niet aan mij”?). Na diverse overleggen met collega's in andere regio's (zusterbedrijven) ben ik er wel achter gekomen dat het niet aan mij ligt, maar toch, ik durf bijna niet meer te hopen op een baan waarin je lekker kunt (samen)werken. Op dit moment ben ik al best ver gevorderd met een sollicitatie voor een andere baan, ik zie dat wel zitten, maar direkt steekt twijfel en onzekerheid hier de kop op ('hoe zal het hier gaan, toch niet weer hetzelfde'?)…

    Misschien toch handiger wat jij schrijft: eerst iets concreets hebben en pas dan de problemen bespreken. Mocht er iets veranderen kan ik alsnog beslissen, mocht er niets veranderen, dan kan ik weg.

    Maar geloof me maar dat je een behoorlijke klap krijgt als je vrij kort (binnen een jaar) tweemaal zoiets meemaakt. Allerlei gevoelens van onzekerheid komen naar boven. Over mezelf, over de omgang met anderen, of ik wel de juiste opleiding heb gekozen…

  • Anonymous avatar

    azalaia

    Hoi Marieke, volgens mij maar jij het veel erger dan het is door je eigen onzekerheid. Als je niet goed met andere mensen kan opschieten dan hoeft dat toch niet aan jou te liggen, maar door je twijfels hierover heb je er wel een probleem bij. Deze baan bevalt je niet, je wordt hier gewoon gek van, dus zeg je deze baan op nadat je eerst een goed gesprek hebt gehad met de manager en al je problemen hieromtyrent op tafel hebt gelegd. Misschien bestaat er nog een mogelijkheid om te worden overgeplaatst. Leg het hem voor, werk naar een oplossing, komt die er niet…… dan zeg je die baan op.

    Wat die andere baan betreft ……. stap daar open in, niets is altijd hetzelfde en ga niet zitten te bedenken dat het wel wèèr zo zou kunnen gaan als met die vorige twee banen……. kom op zeg…..,

    schouders recht, rug recht, kop omhoog en kijk zelfbewust de wereld in en naar jezelf, en dan komt het wel goed allemaal.

    Groeten van azalaia.

  • Anonymous avatar

    Hendrikje

    Ik kan me best voorstellen dat een dergelijke ervaring een hoop vragen en twijfels bij je oproept. Maar helaas heb je natuurlijk nooit garanties dat je in je nieuwe job fantastische collega’s hebt, met wie je in volle harmonie kunt samenwerken.

    Bijna overal loopt wel iemand rond met wie het niet zo goed botert.

    De vraag komt nu bij me op of je daar doorgaans wel of geen problemen mee hebt.

    Als dat namelijk de leidraad is in je beslissing, dan zijn er nog maar weinig dingen die je in het leven kunt ondernemen, omdat alles dan afhangt van hoe een ander zal zijn.

    In dit geval krijg ik de indruk dat je beslissing al dan niet weg te gaan bij je huidige baan, gekoppeld is aan bepaalde vragen waar je eigenlijk geen antwoord op kan krijgen;

    Ligt het aan mij, of aan hun. Gaat mijn manager mij helpen of niet.

    Misschien is door de dingen die je in korte tijd hebt meegemaakt je emotie het een beetje gaan overnemen van je heldere blik op de dingen.

    In dat geval kan het handig zijn om hulp in te roepen van iemand die wel in staat is om de dingen van een afstandje te bekijken . Vanuit rust kun je een betere beslissing nemen.

  • Anonymous avatar

    Marieke

    We zijn twee weken verder, ik weet eigenlijk nog steeds niet wat te doen.

    Ik wil het liefst e.e.a. met mijn leidinggevende bespreken. Vorige week vroeg hij nog (waar iedereen bij zat) of het me beviel. Dan zeg ik ook geen “nee” (alle andere collega's zitten er om heen). Hij zei zelf dat hij het lekker vond gaan en dat hij zin heeft in de 2e helft van dit jaar. Nou, ik dus niet!

    Wat ik me afvraag: doe ik er goed aan om mijn ontevredenheid en twijfels te bespreken… hij weet dan dat ik het contract niet ga verlengen (loopt eind december af) en krijgt natuurlijk vermoedens dat ik iets anders aan het zoeken ben.

    En als hij me rechtstreeks vraagt of ik iets anders aan het zoeken ben, antwoord je dan “ja”????? Dat komt volgens mij de sfeer zeker niet ten goede…