Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
PO
Ellen XL en Nieke!
Een vrije relatie vind ik echt prima. Ik doe mijn ding en zij doet haar ding. Maar als we met elkaar afspraken om bijvoorbeeld een dvdtje te gaan kijken, deden we altijd klef. Aan het begin van onze relatie zei mijn vriendin ook dat ze wilde dat is als we met zijn twee samen zijn. En ik ben ook zo. Als we bijvoorbeeld op stap gaan, zijn we helemaal niet klef. We hebben lol, maar helemaal niet klef. Dat hoeft van mij ook niet.
Aan het begin van onze relatie waren we ook vaak bij elkaar. Beetje leuke dingen doen enzovoort. In de loop van de tijd wordt dat wat minder natuurlijk dat steeds samenzijn. Geeft ook helemaal niet.
We kennen elkaar al een jaar of zeven. Af en toe praatje maken, meer niet. Maar er was toch altijd wel een speciale band tussen ons. Dat vindt zij ook. En we denken/dachten dat we echt goed bij elkaar passen. Goeie leeftijd, allebei een langdurige relatie achter de rug. Allebei het nodige van geleerd.Om het dan uit te maken is erg moeilijk.
Eigenlijk begon onze relatie wat minder te worden van haar kant, toen ze een keer had afgesproken met haar ex-vriend. Voor mij was dat geen probleem. Dat is voor haar een gesloten boek, dus dan geloof ik dat. Maar ze moest na die afspraak wel veel huilen om hoe het was uitgegaan. Ik had haar gevraagd of ze nog gevoelens had voor hem, maar dat had ze niet zei ze. Oke, dat geloof ik ook. Misschien iets te goedgelovig? Maar ik vertrouw haar. ze zei dat ze van me houdt, dus dan is er voor mij geen probleem. Ze heeft wel gezegt dat haar ex een zwakke plek zou blijven. Voor mij ook geen probleem, ik heb mijn vorige relatie ook een plek gegeven en kijk daar ook nog met veel plezier op terug. Maar volgens mij sinds die afspraak met haar ex is het wat minder gegaan. We hadden soms ook wat ‘'woorden’' over opmerkingen die ons niet aan stonden. Ook hebben we een flinke ruzie gehad, het was bijna uit, maar we zeiden dat we elkaar niet kwijt willen. Sinds die ruzie hebben we veel minder ‘'woorden’', ook omdat we elkaar de laatste week minder hebben gezien.
Gisteren hebben we heel ff gepraat via msn, en ze zei dat ze eigenlijk helemaal de behoefte nu niet heeft om met me af te spreken. Ze zei een paar dagen geleden dat we weinig leuks deden (mede omdat ik met mijn knie zit), maar ik begin dat steeds minder te geloven. Als je daar al afstandelijk over doet…
Ik heb het idee dat ze niet eerlijk tegen me is, terwijl ik gezegd heb als er wat is dat je het gewoon moet zeggen, dan waardeer ik dat ook nog omdat ze dan eerlijk is! Eerlijkheid is voor mij superbelangrijk.
Voor we aan onze relatie begonnen hebben we veel gepraat hoe de we een relatie zien. We wilden het rustig aan doen, voordat we echt iets zouden nemen. Veel gepraat, en het klikte goed. Qua gevoel klikte het gelijk al, alleen hoe we een relatie zien, duurde dat wat langer omdat we allebei rustig naar het moment van relatie wilden opbouwen.
Ik kan echt verliefd op haar zijn, nu is het wat minder. Het is gewoon dat het teveel van mijn kant moet komen.
We smsten in het begin best veel met elkaar, echt lieve smsjes. In de loop van de tijd wordt dat natuurlijk wat minder. Maar ik krijg al weken geen echt lieve smsjes meer. Ik stuur weleens dat ik haar mis en dat ik haar niet kwijt wil en dat ik van haar houdt, maar van haar kant is dat al lang geleden.
Kan het ook zijn waarom ze afstandelijk is, omdat we aan het begin best vaak ff ‘'woorden’' hebben gehad en dat ze daar door een soort rustperiode in de plannen vanaf wil? Ik krijg wel steeds meer het idee dat ik haar te veel bescherm. Maar ja, ze zegt ook dat ze het niet wil uitmaken. We hebben allebei erg veel over om een relatie te doen slagen, dus ook op dat gebied geef ik haar steeds het voordeel van de twijfel. Ze zal niet zo maar een relatie beeindigen, zij wil er ook voor vechten. En ik ook, al krijg ik steeds meer het idee dat ik TE veel er voor vecht. Zal ik het gewoon niet moeten uitmaken? Of wat Ellen XL zegt nog een paar weken aanzien? Zoals ik er nu naar kijk, wil ik het nog een paar weken aanzien, maar eigenlijk heb ik het al twee weken aangezien zonder verbetering.
Ik heb helemaal geen bewijzen dat ze is vreemd gegaan, maar hoe langer ze afstandelijk blijft en hoe langer ik in een bepaalde onzekerheid zit, ga je toch steeds meer aan dingen denken waarom ze afstandelijk doet. En ga je haar ook minder geloven.
Ik geloof en vertrouw haar echt, maar het wordt wel steeds moeilijker om dat voor de volle 100% vol te houden.
Als ik haar vraag of het heilige vuur van haar kant aanwezig is, dan reageert ze boos, en als ik dan vraag of ze het ziet zitten, de relatie tussen ons, zegt ze ja. Ik heb het idee dat ik als een jojo wordt gebruikt. Aan het lijntje wordt gehouden. Maar als je voor iemand minder of niks mee voel, dat ga je op den duur ook slopen omdat steeds vol te houden dat ze me niet kwijt wil.
Moet ik het nu uitmaken of nog even aanzien? Wat zouden jullie doen als jullie in mijn plaats zouden staan?
Alvast bedankt!
PO
