Hee hoi
Wat vinden jullie nou van het volgende…
Als een (goeie) vriendin van mij ziek is en ik weet dat ze het weekend alleen thuis is, zou ik altijd even bellen om te vragen hoe het gaat en om te vragen of ik langs moet komen, of ik kan helpen. Daar hoeft ze niet doodziek voor te zijn, ik zou dat sowieso doen als ik weet dat ze een beetje ziek is. Sowieso als iemand (misschien) in de problemen zit, zou ik vragen of ik kan helpen.
Omgekeerd heb ik het gevoel dat dat niet gebeurd. Mensen sturen wel een emailtje. Maar dan weet je toch nog niet hoe het gaat (al helemaal niet als ik niet reageer of als die ander zijn email niet meer checkt)? Ik geloof wel dat als ik zou bellen en ik zou zeggen: ik heb je nodig, kom je langs…dan komen ze vast langs. Maar uit zichzelf bellen doen ze niet. Ik zou dat wel doen… Ik heb de neiging om boos (en vooral teleurgesteld) te zijn omdat ik vind dat het dan niet de vriendinnen zijn zoals ik had gehoopt. Tegelijkertijd verwacht ik misschien wel teveel. Ik vind vrienden ontzettend belangrijk en zou alles voor ze doen. Misschien werkt het wel niet altijd zo bij anderen… Of moet ik explicieter zijn in mijn behoeftes? En niet verwachten dat ze mij bellen maar gewoon hen bellen als ik ze echt nodig heb…Bij mannen werkt het geloof ik wel zo… wellicht makkelijker. Maar het zou zo fijn zijn als je er niet zo expliciet om hoeft te vragen, maar dat ze uit zichzelf ermee komen…