Aanspreken

  • Dries

    Spreken jullie weleens mensen aan op straat dat je denkt dat is zo'n typ

    die je eigenlijk niet kent persoonlijk maar waar je wel over hoort of ziet.

    Hebben jullie een behoefte om zo iemand aante spreken gewoon om te kijken of je ( vooroordelen ) gedachtes werkelijk zo kunnen zijn of dat ze enkel op een illusie

    gebaseerd zijn.

    Waar maak je zo'n indruk uit op de ogen of meer de verzorging van zo'n persoon ?

    En als je nou niets vraagt waarom dan eigenlijk niet, je eigen onvakkundigheid,

    reactie, het niet intresseren voor vreemde, of omdat je toch geen vriend of vriendin hoeft te worden het een beetje doelloos vinden.

    Denken jullie niet dat het veel aangenamer zal zijn als je iedereen op straat aankan spreken en dat de teneur is dat je een gezellig ( hangt natuurlijk van je instelling af, wat je terug krijgt ) of dat je word aangesproken op wie je bent ?

    Zal waarschijnlijk gewoon aan de cultuur liggen. Maar ik denk wanneer iedereen zo zou zijn de stress een stuk lager ligt dat je ook een kwartier later op je werk kan komen maar je ebt gewoon nog in de morgen een praatje met iemand kunnen maken die je anders nooit zou spreken ik denk dat dat ook zo zijn voordeel op de werkvloer zal hebben. Niet meer zo eenlijnig en je dagen kunnen elke dag anders zijn mits je je natuurlijk opensteld voor mensen.

  • nieke

    hoi!

    ik heb zo mijn huidige man leren kennen… op het station…ik had zin in een praatje…dus ben dat maar begonnen! :-)… maar dat gevoel van: goh laat ik eens een praatje maken met een onbekende, heb ik nu niet meer. het kost me energie en heeft geen prioriteit meer. ik heb wel vaak dat ik denk een bekende te zien (bekend gezicht, was dat niet onze vroegere buurman??) en dan blijkt het de minister te zijn…haha…of iemand van het jeudjournaal etc. etc…

    maar heb dus niet meer zo'n behoefte aan praatjes…eerder behoefte aan tijd voor mezelf…:-)

  • Angie

    Ik ben dol op ´praatjes´ en ik begin vaak in het openbaar een gesprek (korter of langer dat ligt eraan wat zo iemand leuk vind) met iemand.

  • wana

    het geintje op straat geeft de ‘jeu’aan t leven vind ik.

    een man met twee kilo bananen op de markt vragen of ie een aap heeft thuis,zeggen als iemand een waanzinnig mooie tas oid heeft en hartelijk hoi! terug roepen naar n kind.

    het wordt niet altijd in dank afgenomen maar daar doe ik het ook niet voor,dat zegt wat over diegene alhoewel je met een open lachend gezicht,wat humor en waarschijnlijk ook het feit vrouw te zijn een hoop kunt maken bij vreemden.

  • azalaia

    Ik heb er ook geen moeite mee mensen aan te spreken die ik niet ken, en als ze er geen zin in hebben, nou, dan niet, even goeie vrienden. Alles mag, niks moet.

    Groeten van azalaia.

  • Annelies E

    Wij raakten laatst verzijld bij een muziekmiddag in Arnhem

    Je raakt dan ook aan de praat met mensen om je heen

    Wildvreemde mensen

    Ik vind dat best leuk

    Ook in de trein kom je soms tot een gesprek

    Maar niet iedereen is er van gediend

  • wana

    in de trein was meestal een vertraging of iets anders wat er gebeurde aanleiding voor een leuk gesprek in de trein,ik zeg wás want sinds iedereen een mobieltjeheeft klets je daartegen: “..met mij..ja, ik zit in de trein, hij heeft vertraging hoor ik net..nee geen idee waaro-..maakt mij niet uit..doe maar boontjes..” en dan ook nog zo luid dat ik me er niet vanaf kan sluiten..dus dan probeer ik over die boontjes te beginnen maar vaak zonder al te veel respons.

  • Dries

    Ik heb dit berichtje eerlijk gezecht ook geschreven om een beetje een inzicht in jullie persoon te krijgen.

    Ik kan er een beetje uit opmaken hoe jullie in de wereld staan, waar je op let

    en dat je toch nog je zekerheid in het leven zoekt, dit vind ik te maken hebben dat je jezelf nog niet helemaal kent.

    Ik kan van die gesprekken echt genieten je bent niet meer met je werk bezig of wat je gaat doen later met vragen zitten hoe het geld te besteden en eigenlijk belangrijker waarom en als je het begrijpt voel je je een gezechent mens ( maar alleen voor dat moment ) Dus je ziet dat je keuzes wel degelijk een grote invloed in je leven hebben. Maar persoonlijk vind ik dat je dan nog net teveel in de maatschappij staat.

    Omdat je weet dat je alles voor elkaar kan krijgen zal je het onbekende ook niet opzoeken. Als je een persoon ontmoet op straat waar je even diep mee kan praten als je zou kunnen juist omdat je hem niet kent, ogen zien veranderen van een persoon tot ze gelijk aan je staan, voor mij is dat het mooiste meestal gaat dit nog gepaard metr gevoelens van spanning dat je even het leven bent en dat je dat als bevestiging krijgt in ogen van een wild vreemd mens. Dat is geluk waarvoor ik leef