Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Angie
Ik heb iets gelezen en vroeg me af of het klopte:
Ben je als je vaak psychotisch geweest bent automatisch Schizofreen? Met andere woorden: Zou ik Schizofreen kunnen zijn?
Of moet je naast je psychoses dan nog andere dingen hebben gehad?
Hoi Angie,
Volgens mij hoef je niet automatisch als je psychotisch bent (geweest) schizofreen te zijn.
Ik denk verder dat iedereen wel een beetje schizofreen is.
Tenminste, ik kan met mezelf overleggen aan de ene kant wil ik iets en aan de andere kant iets anders. B.v. aan de ene kant wil ik een slagroomtaart eten en aan de andere kant wil ik niet dik worden, dus die verstandige wint dan tegenwoordig.
Misschien wat simpel uitgelegd, maar daar ben ik goed in 
Trouwens, alleen psychotisch is al erg genoeg!
Ik hoop dat je het een beetje onder controle kan krijgen.
Groetjes van Ellen
(sorry dat ik wat in herhaling verval, even nog een keer voor de mensen die dit niet gelezen hebben)
Nou ik ben jarenlang psychotisch geweest en kreeg aanvankelijk de diagnose Schizotypisch met Borderline kenmerken. Maar men dacht toen nog dat ik NIET psychotisch was, pas later kwam men erachter dat ik al jaren psychotisch was geweest ook op het moment dat ik de test maakte.
Inmiddels zijn de psychoses onder controle, doordat ik een beetje (1 mg) Risperdal slik.
Ik zit momenteel in een prikkelarme omgeving en denk dat dat de hoofdreden is dat ik vrijwel geen klachten meer heb.
Ook blijk ik wel degelijk nog dingen te kunnen:
- Ik ben Spaans aan het studeren, 20 uur per week, 2 maanden geleden begonnen.
- Mijn geheugen werkt minder dan vroeger maar al met al nog steeds uitstekend.
- De moeheid die ik vroeger had is volledig verdwenen.
- M´n concentratie is vrijwel volledig terug, de laatste maand heb ik maar met 1 ander erbij lessen gevolgd dus heb iedere dag 4 uur lang m´n concentratie moeten vasthouden, dat was geen probleem.
Dit is alles bij elkaar zoveel dat ik denk dat er meer mogelijkheden voor mij zijn. Normaal gesproken was ik volgend (niet aankomend) jaar een studie gaan volgen, maar omdat ik in Spanje woon is dat niet zo simpel, eerder zat ik erover te denken om ervoor terug te gaan naar Nederland maar achteraf na veel te hebben nagedacht lijkt me dat geen goed idee omdat ik nog steeds in een helings-proces zit en ik denk dat de prikkelarmheid er momenteel voor zorgt dat ik zo stabiel ben, maar zeker weten doe ik dat niet.
Hallo Angie,
Je schrijft: Ik zit momenteel in een prikkelarme omgeving en denk dat dat de hoofdreden is dat ik vrijwel geen klachten meer heb.
Helemaal mee eens!
Zo heb ik mezelf ook van mijn depressiviteit kunnen genezen.
Verder herken ik veel in de punten die je noemt, zo kon ik me zelfs zo slecht concentreren dat ik niet eens het weerbericht kon begrijpen omdat ze tussendoor over het weer in Spanje begonnen dat ik nog niet wist of ik de was buiten kon hangen.
De afgelopen 5 jaar heb ik 3 MBO opleidingen met succes afgerond en een full-time baan sinds 7 jaar waar ik steeds beter in ben gegroeid die geen enkele belasting voor mij opleverd.
Daarom denk ik dat je geheugen ook weer beter wordt.
Uiteindelijk zal je ook weer meer prikkels aan kunnen en zelfs stress.
Tegen die tijd zul je zelf in de gaten moeten houden dat het niet over je grens gaat.
De omgeving heeft dan geen begrip meer voor jouw psychische aanleg, maar het zal altijd een zwakke plek blijven dus als er te zware belasting komt kan je weer terug vallen. En dat wil je niet
Als jij vindt dat je in Spanje beter zit, dan raad ik je aan daar voorlopig te blijven.
Misschien dienen zich daar wel goede mogelijkheden aan om je verder te ontwikkelen. Soms moeten de dingen gewoon zo zijn en wat heeft het voor zin tegen de stroom in te zwemmen?
Bovendien zal de genezing z'n tijd nodig hebben, dit kan jaren duren.
Het is niet zo dat als je je door een tijdje prikkelarm beter voelt je dan al genezen bent. Je zult in een stabiele toestand moeten terecht komen dat je op een gegeven moment merkt “er is nu iets heel vervelends gebeurd maar ik sla me er goed door heen”. Dan kun je wel stellen dat je stabiel bent.
Ik vind het echt heel goed van je dat je zo ver bent gekomen met je zelf, je mag er best een beetje trots op zijn wat je tot nu toe al bereikt hebt.
Groetjes van Ellen 
Daar ben ik het helemaal mee eens.
Doordat ik nu zit met de restjes van een postnatale depressie (ja dat kwam er ook nog bij ´hoera´) is het wel logisch dat je bepaalde dingen ook herkend.
En die prikkelarme omgeving heb ik nu gewoon nodig, ik woon momenteel met m´n zoon bij m´n ouders in en het is goed zoals het is.
