gevoelens tonen

Moby

13-09-2006 23:47

Hallo ik ben moby (jongen)en heb probleem. In 1998 was ik (19 jaar) behoorlijk depressief eigenlijk al vanaf mijn 14de, maar in 1998 kreeg ik hulp hiervoor en heb 3 jaar geleefd van een uitkering en heb dagbehandeling gehad en zelfs opgenomen geweest in een psychiatrisch ziekenhuis. Sinds 2001 werk ik weer:)
Ik heb geen leuke tienertijd gehad met veel onzekerheid en pesten en zelfpijniging (snijden in arm)
Nou dat snijden doe ik niet meer en ben er goed bovenop gekomen en ik zal nooit meer zo diep zakken voor mijn gevoel.
Het probleem is dat ik in de zorgsector werk waar ik mijn gevoelens moet tonen en leerdoelen moet opstellen en hulp moet vragen bij problemen, maar als bepaalde mensen (vooral die wat rangetjes hoger staan dan ik) mij willen helpen en ik mij moet gaan uiten dan klap in helemaal dicht. Ik heb ook een veilige muur om me heen getrokken, waar ik eigenlijk niemand binnenlaat!
Ook stel ik dingen uit die ik moet doen op mijn werk. Ach, dat komt morgen wel enz enz…..komt dus niks van, hoewel ik mij hier bewust van ben schiet ik in de stress alleen als ik er al aan denk.
Wat ik zou willen is om nieuwe dingen als een uitdaging te zien en er niet bang voor hoeven te zijn en om te leren dat ik fouten van mag maken en dat ik van fouten kan leren (ook al hebben fouten geen leuke gevolgen gehad)
Hoop dat iemand mij snapt:)
moby
Moby

13-09-2006 23:49

kan iemand mij helpen met dit probleem of raad geven?
moby
azalaia

14-09-2006 01:01

Heel toevallig nog voor ik jouw verhaaltje las schreef ik iets terug aan Ellen over fouten maken.
Ik denk dat je zelfs fouten moet maken om het verschil te weten te komen met wat niet fout was.
Ik kom er later nog op terug, moet de honden even uitlaten, staan op springen haha.
Groeten van azalaia.
bert

14-09-2006 17:59

Hallo Moby,
ik denk dat ontspanningsoefeningen je zouden kunnen helpen.
Je hebt het over dichtslaan, en anderen niet makkelijk durven benaderen als je zelf steun of advies nodig hebt. Is het zo dat dit dichtslaan en de aarzeling je lijken te helpen om geen verkeerde indruk te maken, geen ‘rare’ dingen te zeggen of te vragen? Terwijl deze ‘hulptroepen’ je tegelijk tegenwerken, je mogelijk bang bent dat dit dichtslaan dan weer een ‘rare’ indruk maakt?
Het zou je misschien kunnen helpen om gevoelens meer te ervaren in je eentje.
over alle drie punten vind je meer op www.home.verstatel.nl/berhen onder resp. ‘psychotips’ , ‘ veranderen’ en ‘ depressie’.
als je wilt kun je me altijd persoonlijk mailen op het adres dat je hierboven kunt aanklikken.
sterkte,
Bert Hendriks
bert

14-09-2006 18:03

sorry Moby,
het juiste adres is:
http://home.versatel.nl/berhen/
Ellen XL

14-09-2006 22:50

Hallo Moby,
Het leren met gevoelens omgaan, gevoelens tonen en met andere mensen of moeilijke situaties omgaan is iets wat tijd kost. (jaren!)
Natuurlijk willen we allemaal dat het nu ineens beter is en allemaal anders, maar dat kan niet het moet stap voor stap.
Nou wil ik je niet beroerd maken dat je nog ik weet niet hoe lang met die problemen worsteld want zodra je begint er aan te werken wordt het (stap voor stap) beter.
Je kan het zien als een zaadje wat je in de grond doet en water geeft, er komt dan een plantje, dat plantje groeit er komen knoppen in, en tenslotte gaat het plantje prachtig bloeien. Het is niet zaadje en morgen al een bloem.
De tijd dat dit duurt verschilt ook van plant tot plant.
Hoe groter het probleem hoe rigoreuzer en sneller de verbeteringen.
Je zult veel tips krijgen, de ÃƒÂ©ÃƒÂ©n zegt ontspanning zoeken de ander raadt een homeaopatisch middeltje aan. Heel lief en goed bedoeld, maar het lost de kern van het probleem niet op. Het is heel goed om je te ontspannen en afstand te nemen van een probleem om er daarna beter tegen te kunnen en er weer verder aan te werken. Ook door een homeopathisch middeltje, vakantie, noem maar op voel je je wat prettiger maar jij weet ook dat dit niet de oplossing is.
Ik denk dat het beter is dat je wat cursussen doet in de richting van relaties met andere mensen, zoals communicatie.
Ik heb zelf b.v. rebirthing gedaan, maar dat is alleen verantwoord als het wordt gegeven door een hele goede docent. Je leert je dan over te geven aan anderen. (overgave is officieel ÃƒÂ©ÃƒÂ©n van de kenmerken van geestelijke volwassenheid)
Verder heb ik communicatiecursussen gedaan waarbij ik leerde zeggen: “ik voel mij boos of verdrietig door die en die situatie of door wat jij zegt of doet, zou je er met mij wanneer je er tijd voor hebt over willen praten?”
Of als het andersom was en iemand leek kwaad dan leerde ik te zeggen: “je kijkt zo boos, komt het door iets wat ik gezegd of gedaan heb?”
We deden rollenspellen, ik kan nu heel goed met moeilijke situaties omgaan, maar vroeger had ik ook een enorme muur om mij heen, daar kon ik niet eens overheen kijken zo hoog.
Dat betekend niet dat ik alles goed doe, dat is ook helemaal niet erg het is n.l. onmogelijk om alles goed te doen en ik kan er nu goed mee leven dat ik wel eens wat fouts doe. En weet je wat? Ik kan er nu ook beter tegen als anderen fouten maken (minder kritisch geworden)
Ik wens jou een heel lang en fijn leven toe!
Liefs van Ellen
azalaia

15-09-2006 02:28

Weet je wat ook goed zouzijn voor jou om te doen…..naar het amateurteoneel, dan leer je dramatiek, hoe je personages moet neerzetten, eigenlijk leer je dan (toneel)spelenderwijs omgaan met gevoelens, situaties en mensen.
Door het spel raak je ook je cocon kwijt.
Dit is denk ik een goede manier voor jou om op een niet duwende manier te leren hoe je uit je schulp moet kruipen, gewoon door een rol te spelen.
Je wordt dan vanzelf een stuk losser, en bij een bepaalde rol moet je zelfs gek doen, of je moet een idioot spelen.
Groeten van azalaia.
Ellen XL

15-09-2006 22:53

Ja dat idee is ook goedgekeurd door mij!
Hahahah!
Ron

18-09-2006 00:00

Je wilt graag uitdagingen maar in de praktijk wordt je omgeven door ‘moetens’.
* je moet je gevoelens tonen
* je moet geholpen willen worden
* je moet niet in de stress schieten bij een uitdaging die je niet ziet zitten
* je moet niet uitstellen
* je moet ws. ook niet opnieuw (zo) depressief worden
* je moet ondanks teleurstellingen in het verleden (met negatieve gevolgen) niet bang zijn uitdagingen aan te gaan
Ik lees nergens dat je behoefte hebt aan geliefd zijn, iets wat volgens mij de enige basis is waarop een mens in staat is op een gezonde manier tot ontwikkeling te komen.
De moetens die je noemt zetten je alleen maar vast, je moet presteren want anders???
Gevoelens van schaamte en schuld,angst, dingen waar je spijt van hebt of teleurgesteld over bent of boos, allemaal dingen die diep (kunnen) zitten en per defenitie dingen die mensen niet (makkelijk) met anderen delen, en zeker niet onder dwang.
Toch is dit belangrijk om je te kunnen ontwikkelen…
Maar dan op een plek waar het mag, waar je aanvaard wordt zoals je bent en het niet onderdeel is van een prestatie (zoals op je werk).
In onze gemeente hebben we een pastoraal programma waar mensen (opnieuw) leren delen. Zonder dwang. Om vrij te worden van emotionele schade en blokkades.
En het werkt!
Ik gun je een dergelijk proces.
Succes, groet Ron
ron

19-09-2006 10:24

O ja, het begint wel met een keuze die je moet maken. Wil je zelf de regie in handen houden van je leven of wil je de regie geven aan ‘de grote Regisseur’?
In ons pastorale programma is het eerste wat je moet inzien dat je zelf niet de regie over je eigen leven in handen kunt houden…Jezus biedt mensen aan de regie over te nemen. Mijn ervaring is dat Hij je langs een weg voert van herstel en bevrijding van dwang en angst, heerlijk!
Dit vraagt wel om zelfverloochening. En dat in een wereld dat alles lijkt te draaien op zelfverwezenlijking (met alle gevolgen van dien, zie de verharding en liefdeloosheid, ik-gerichtheid).

gevoelens tonen

Moby

Moby

azalaia

bert

bert

Ellen XL

azalaia

Ellen XL

Ron

ron