De ene depressie is de andere niet, dat weet ik nu. Er zijn maar enkele overeenkomsten, welke ik erger vind is de deze. De vorige liet ik niet alles vallen, ik functioneerde nog redelijk op het werk, ik was hard bezig met mijn studie, ging mss niet snel maar ik was elke dag er mee bezig dat is wat tel. Zat wel elke dag op de msn of in een chatbox.
Nu zit ik in een nieuwe depressie, maar deze vind ik erger dan die van voorheen. Ik weet niet eens goed waarom, ik zit er gewoon in een.
Alleen laat ik nu mijn studie, mijn sport vallen, functioneer ik slecht op mijn werk en ik weet gewoon dit gaat niet goed.
Gisteren slikte ik 12 pillen van alles door elkaar, moet denk ik blij zijn dat ze niet bepaald zwaar waren want heb niets gemerkt.
Dinsdag ga ik naar een psychiater voor het eerst, maar daar klap ik toch weer bij dicht. Dat doe ik toch steeds en als ik vertel is het zonder emotie niet van mij, een verhaal van een ander gevoel.
Ik ben ten einde raad, ik wil zijn wie ik ben maar ben bang dat, dat komen gaat. En zo kan ik niet leven, niet zoals dit.