Hallo allemaal,
Ik heb al heel lang het gevoel en bewustzijn dat het leven/de wereld mij even heeft geleend maar dat ik er op elk moment ook weer uitgezet kan worden.
Daarom heb ik ook zoveel moeite met de arrogantie van mensen die denken dat ze de wereld in pacht hebben i.p.v. dat de werreld ons in pacht heeft.
Wie herkent dit?
Groeten van azalaia.
Hoi Azalaia,
Ik heb wel begrip voor je inzicht.
Alleen omdat ik geloof dat er meer is dan dit leven heb ik dat probleem niet.
Ik voel me niet arrogant, ik heb alleen het idee dat als ik er ‘uitgezet’ zou worden, mijn geest ergens anders doorgaat.
Verder heb ik nog een uitdrukking als “het is niet wat het probleem met mij doet, maar wat ik met het probleem doe”.
Voor problemen zou je ook wereld/leven kunnen invullen.
Is dat arrogant?
Groetjes van Ellen
Als lezer van dit forum weet ik van Ellens en Azalaia's meningen en overtuigingen.
Azalaia, ik herken wel iets in jouw gevoel. heb ook lang zo;n geleend gevoel gehad. Ik werd er soms gewoon paniekerig van, vond de gedachte zo eng en zo intens, dat ik mezelf dwong er niet aan te denken….
Ik herken je gevoel dus wel. Alleen je kunt niet veel met zo'n gevoel. Ik toen in ieder geval niet. En arrogante mensen? Ach . die zijn van alle tijden en van alle richtingen, zeg ik altijd maar. Niemand heeft de wereld in pacht, noch de wijsheid. We mogen er allemaal een tijdje op rondlopen, leven, misschien een verschil maken, misschien iets doorgeven, misschien een volgende generatie opvoeden, misschien schade toebrengen….
Arrogante mensen zijn er om ons te leren dat er mensen zijn die zichzelf ogenschijnlijk heel wat voelen, misschien zelfs vanuit een onzekerheid. Maar wat is arrogant, de een vind dit arrogant en de ander dat…
Maar heeft de wereld ons in pacht? Of wij de wereld? Maakt het iets uit? Dat vraag ik mezelf af. Als de wereld mij pacht dan ben ik gepacht en wordt ik geacht te werken? En wat als wij de wereld pachten, dan worden wij geacht de wereld als gepacht erfgoed te onderhouden, het blijft werken en het blijft niet blijvend. Toch?
Of zie ik een invalshoek van jou over het hoofd?
Ik zie mezelf momenteel als pachter van een erfgoed op aarde. Een erfgoed dat in mijn ogen mooi en goed is, maar wel met menselijke eigenschappen die een schaduwzijde toebrengen aan deze wereld die de God die ik liefheb ook zo liefheeft. (niet stijgeren Azaliai, dit is slechts wat ik denk en vind, ik dring jou niets op) Misschien ben ik uitgeleend aan deze wereld en heb ik een doel, als ik zelf aan dat doel voorbijschiet, dan is dat zonde….
Al weet ik dat ik morgen op deze wereld herinnering kan zijn, toch hoop ik dat ik nog heeeeeeeeeeeel veeeeeeeeeeeel jaren op deze wereld mag zijn en werken. Want er is veel te doen !
Josien
Haha, nee joh, k steiger niet hoor…….,
Het maakt inderdaad niet zoveel uit of de wereld nu de mens in pacht heeft of de mens de wereld. In beide gevallen moet de mens voor de wereld zorgen om het goed te houden.
De wereld was er wel eerder dan de mens, ook de dieren waren er veel eerder.
Als je de meetlat erbij houdt en je neemt 1 meter dan is bij nul alles ontstaan, dan komen wij pas op 95 cm kijken, en daarom kan ik absoluut niet tegen arrogantie van mensen die denken heel ver boven dit mysterie te staan i.p.v. een onderdeel hiervan te zijn.
Je kan zeggen de wereld is God of God is de wereld die hij voor ons heeft neergezet. God kan ook je gevoel voor recht en onrecht zijn: je geweten, dus je geweten dat opspeelt is God die jou op dat moment iets tracht te zeggen.
Dan kom ik meteen op de vraag wat is dan de zin van menselijk leven als mensen over het algemeen toch alles kapot maken ( ook onbewust door b.v. lege batterijen in de vuilniszak te gooien) of tanden poetsen onder de douche waardoor heel veel onbenut water wegloopt en dat kost ook gas en water voor onzin gebruik ( voorbeeld dus, geldverspilling ).
En zo klooit iedereen maar wat aan, ook de hoge regeringsleiders waar ook ter wereld zijn allemaal hypocriet.
Als zij nou het goede voorbeeld gaven en veel meere recht door zee waren ook in de stafmaat hier in nederland, dan was eer veel meer struktuur en minder ongeregeldheden omdat dan een paar dingen heel erg duidelijk waren.
Maar wij leven in een democratie, prachtig hoor, maar niet iedereen kan hier tegen en maken misbruik van onze nederlandse tolerantie.
Mijn gevoel voor rechtvaardigheid botst keer op keer met hoe ik zie wat er in de wereld gebeurt en het lijkt steeds erger te worden.
Vind je het gek dat een vredelievend mens als ik dol wordt van deze zieke maatschappij en soms denkt van: laat ook maar allemaal, ik zit mijn tijd wel uit i.p.v. mij ergens voor in te zetten. Geld v oor goede doelen voor Dafur b.v. komt daar dus niet…… hier word ik niet goed van alles bij elkaar voel ik mij niet thuishoren en niet passen bij mensen die hier totaal anders over denken en maar raakdoen als een kip zonder kop.
Zo, ik moest het even kwijt aan jou en aan anderen.
Problemen met mi jzelf heb ik niet echt maar des te meer met de maatschappij en raar genoeg ben ook IK die maatschappij.
Dus verbeter de wereld en ikzelf moet hiermee beginnen.
Groeten van azalaia.
Tsja, wat moet ik er op zeggen, Azalaia. Het is allemaal erg herkenbaar. Gevoel van onmacht en je omschrijft het zo goed. Je bent het even allemaal spuugzat en denkt dat zelfs jouw kleine bouwsteentje er niet meer toe doet. En toch, toch denk ik dat we door moeten gaan met dat kleine verschil te maken… Ik bedoel, als jij net dat woord van troost mocht zijn voor die vrouw… Als jij niet die warmte bracht op plaatsen waar het koud is, als jij juist glimlachte en daardoor een moment van vreugde gaf aan een persoon die dat net even nodig had…. Als je juist die brief schreef met dat woord van bemoediging waar iemand in al zijn wanhoop op zat te wachten…. Als jij net die ene bejaarde hielp met die ene boodschappentas, net iemand de weg wees die geen geld meer had voor een TomTom en jij nam wel even de tijd de weg te wijzen… Als jij een halve euro gooide in die versleten vioolkoffer van die violist die alleen maar die winkelstraat opluisterde… als jij….. dan heb je een verschil gemaakt. Toch. En als je dat niet kan, dan hoop ik dat ik met dit geschreven woord op dit prikbord jouw hart even mocht beroeren met mijn woorden…en morgen ook weer door iemand wordt opgebeurd, misschien door iets heel kleins, iets onnozels.. ik hoop het zo voor je. Dat je leert te kijken naar die kleine wonderlijke gebaren van eenvoudige mensen, en ik hoop dat je door dit alles heen moed houdt en doorzet. Want jij bent een mens van waarde, een mens die het waard is om dit leven te leven…
Ik probeer niet meer te kijken naar de wereld in het groot, dat grote strijdtoneel, dat toneel waar de Macht de regie maakt, waar mensen bezig zijn met commercie, oorlog, geld en grotemensendingen. Ik probeer de wereld te bezien vanuit een kinderlijke eenvoudigheid. Ik geniet van de mensen om me heen, een liefdevol gebaar, een gesproken woord en ik dank elke dag voor de byzondere momenten…
Ik hoop van harte, beste Azalaia, dat je de wereld weer mag gaan zien door een gekleurde bril en ziet hoe de wereld van oorsprong was bedoeld, we hebben er met zijn allen een zootje van gemaakt, dat geef ik grif toe, maar wees sterk en vecht tegen het kwaad door goed te doen waar jij dat kan, een verschil te maken voor de mensen om je heen…
Groetjes
Josien
Tsja, wat kan ik hier nog aan toevoegen dan dat je helemaal gelijk hebt.
Het probleem is juist dat ik al die kleine dingen doe die een ander even gelukkig kunnen maken, maar dan kijk ik snal weer naar het grote geheel en vergeet ik die kleine waardevolle momenten omdat de wereldse zaken mijn aandacht weer opeisen zoals dat paardendrama bijvoorbeeld.
In ieder geval bedankt voor je antwoord en ik heb er absoluut iets aan.
Groeten van azalaia.
Azalaia,
Fijn dat je probeert naar kleine dingen te kijken, want de grootse dingen zijn vaak het kleinst. (denk ik) Ik hoop dat je vandaag voor iemand van betekenis mag zijn en dat er iemand is die om je geeft, naar je lacht, dat er een zonnetje voor jou schijnt waar je weer een week lang op kunt teren…
Groet
Josien
Mooi stuk van Josien.
Wat mij opvalt Azalaia is dat je je aandacht richt op het slechte .
Daarbij kijk je over het goede en schoonheid heen.
Het is vaak het kleine, dichtbij je, dat het geluk kan veroorzaken.
Maar je moet het wel willen zien.
Je zegt naar het geheel te kijken. Dat klopt niet. Je kijk slechts naar het lelijke en ziet het mooie over het hoofd.
Een andere bril opzetten.
Er gebeuren bijzondere dingen in de wereld, meestal geinnitieerd door individuele mensen.
Ik kom ze dagelijks tegen. Daar geef ik ook mijn steun aan als ik dat kan.
Ook jij kan daar aan bijdragen. Doe vrijwilligerswerk.
Dichtbij huis zijn er talloze mensen die zich belangeloos inzetten voor anderen.
Heel wat productiver dan dagelijks klagen achte de pc .
Het zal je blik op de wereld verruimen .
Goed idee om vrijwilligerswerk te doen…….
maar dat doe ik al, ik geef nederlandse les aan buitenlanders en binnenkort ga ik in een ziekenhuis vrijwilligerswerk doen, mensen, ouders, familie opvangen die het moeilijk hebben met hun zieke familielid.
Ik heb inderdaad de neiging te veel te letten op alles wat er verkeerd gaat, de kranten en internet staan hier dagelijks bol van, er gebeurt ook veel te veel verkeerd, de balans is zoek. Ik zie echt wel de kleine goed dingen maar ik laat mij te veel overvleugelen door de grote slechte dingen en dat moet ik eens rap gaan veranderen.
Ik weet mijn tekortkomingen en moet ook niet cynisch gaan worden, want daar is ook niemand bij gebaat.
Dus lezer, je had het goed gezien allemaal.
Groeten van azalaia.
Azalaia, beste medemens,
Laat je niet meeslepen door al het leed en onrecht in de wereld.
Waar je je aandacht op richt, gaat groeien als kool.
Daarom lees ik geen krant, en kijk ik zeer weinig journaal.
Het gekke is dat ik meestal wel op de hoogte ben ;-)
Ik heb je stukje met aandacht gelezen en herken.
Misschien, heel misschien mag ik vandaag jouw dag een klein beetje
oplichten door het volgende tegen je te zeggen:
* als iemand tegen mij liegt, is dat jammer voor mij, maar heeft die ander een probleem.
* als iemand mij een poot wil uitdraaien, is dat wel het probleem van die ander.
* als ik mijn geld stort op giro 555 en de directeur gaat ermee aan de haal, dan is dat jammer van mijn geld, maar zijn probleem is vele malen groter.
* als de regeringsleider uit is op persoonlijke macht, dan is dat heel jammer voor het volk, maar hij heeft pas echt een probleem.
* als ik iemand goeiemorgen wens en die ander draait z'n gezicht weg, heeft hij/zij dus een probleem. En een rotdag.
Weet je waarom die mensen een probleem hebben? Omdat het onrecht dat zij anderen aandoen, op een dag op hun eigen bord terecht komt. Daar zorgt God nou voor. Dat zit ingebakken in het grote onfeilbare Systeem. Toen ik dit ontdekte, kon ik dat onrecht veel beter loslaten. Anders zou ik twee keer slachtoffer zijn…
Maar!!!
Als ik temidden van al dat geweld, onrecht, gesaggerijn en gedoe kan liefhebben met heel mijn hart en ziel, ja ook die leugenaar, ook die saggerijn, ook die drukke eikel op m'n werk, ook die stoomwals van een chef, als ik daartussen kan liefhebben, dan ben IK gelukkig. Dan kom ik tot m'n doel, tot m'n recht. Want liefhebben is het doel van dit leven. Simpeler kan het niet. Als ik dat vergeet of weiger, dan gaat het minder met mij. Dan heb ik nog m'n twee caviaatjes die ik af en toe op schoot kan nemen. En in het weekend weet ik niet hoeveel liefde ik m'n vriendin moet geven. Omdat het mijn hart weer schoonspoelt en ik weer voel:
Hee, dit is het precies exact.
Het is echt niet dat geld waar iedereen zich druk om maakt.
Of dat werk dat iedere dag weer terugkomt.
Of je TomTom, laptop, wasmachine of andere toevallige gadgets waarmee de mens het zich plezieriger probeert te maken. Ben je gek, dat is het niet. Dat zijn absolute bijzaken.
Liefde dat is en blijft de kern. En dat ontbreekt in deze wereld.
We krijgen enorm veel, maar wie is er nog dankbaar?
Wie is er nog tevreden met z'n omstandigheden?
Ik raak ontroert, werkelijk ontroert als ik bij een heel druk kruispunt een meisje bij het stoplicht zie staan, die een hondje knuffelt. Dan denk ik: DAT IS HET !! Begrijp je?
God is de wereld? God is je geweten? God is je gevoel?
Denk groter! God is groter dan het universum, toch houdt hij de moleculen en atomen bij elkaar. Maar ik zeg je, lieve Azalaia, God is zuivere liefde. En je zult pas een bevredigend levensdoel ervaren (!) als je je aan deze tastbare, voelbare liefde durft over te geven. Pas dan zul je ontdekken dat al het andere het niet is.
Deze liefde waar ik het over heb, daar zul je om moeten vragen, heel bescheiden, heel nederig, want liefde breekt nooit in. En liefde zal nooit dwingen.
Pas sinds een paar jaar weet ik dat liefde een persoon is, een wezenlijk persoon met wie ik een persoonlijke relatie ben aangegaan. En hoe meer ik begrijp van deze liefde, hoe meer ik begrijp hoe het komt dat de wereld is, zoals hij is.
Want voor alles, echt voor alles is een begrijpelijke reden. De meeste mensen zijn trots en vol van zichzelf. Zodoende is er geen ruimte en geen opening voor de ware liefde.
Weet je Azalaia, met alle liefde en in alle bescheidenheid wil ik zeggen:
Hij wacht ook op jou….
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's