Ik denk dat er zowel in de professionele hoek als in de gewone naaste goede hulp geboden kan worden, andersom komt helaas ook voor. Er zijn professionals die er een potje van maken en gewone mensen, het zal ongetwijfeld allemaal goed bedoeld zijn. In Ron's antwoord kan ik me ook vinden, goed verwoord..
Ik denk dat er helaas ook hulpverlening is, zeker tegenwoordig, die mensen geen langdurige oplossing biedt. Er is zoveel aanbod, denk aan alle spirituele bronnen, waar iedereen morgen ineens in kan beginnen, als wicka of als magnetiseur…. Mijn vraag is, wat levert het op?
Uiteindelijk is iedereen op zoek naar antwoorden en iedereen wil genezen, dat begrijp ik… Maar dan? En zelf denk ik dat er voor sommigen geen genezing mogelijk is, ik bedoel, we leven in een wereld waar ziekte is en we uiteindelijk allemaal doodgaan…. Dat kan geen arts of verzorger wegnemen, dat is een feit, we leven in een gebroken wereld.
Misschien hebben we te veel tijd om te piekeren, misschien is er te veel keus om over te piekeren, misschien missen we een stuk nuchterheid?
Hoe staan jullie daar dan in? Ik zie om me heen zoveel zoekende mensen, ze willen niet ziek worden (begrijp me goed, ik wil ook niet ziek worden, dank elke dag voor mijn gezondheid…) sterker nog, we willen zelfs niet meer ouder worden… grijs haar moet geverfd, rimpels gelift, vetkwabben weggesneden, hangborsten moeten weer opgetrokken worden… streven we naar de perfecte mens? Willen we echt geen rimpel zien? Wat willen we?
Ouderen gaan weer fitnessen, want stel je voor dat we op ene dag achter zo'n rollator moeten… Ik zeg het cru, maar denk dat we echt die kant op gaan……
Mensen willen er blijkbaar niet aan, we gaan een keer dood, het eindigt toch een keer, vroeg of laat….. Nee, ben geen zwartkijker, wel realist, en optimist tot op het bot, want ik lach altijd, ben alleen benieuwd hoe jullie aankijken tegen de mens op zich en zijn leven op deze aardkloot……
Groet
Josien