Bang Voor De Dood

mister x

19-11-2006 00:42

Hallo allemaal,
Laat ik maar beginnen dat ik vreselijk bang ben voor de dood. Dit jaar zijn er 7 mensen overleden die ik goed en minder goed kende en het heeft me aan het denken gezet. Ik ben redelijk wetenschappelijk ingesteld, dus ik geloof dat er na de dood helemaal niks is en dat je weg bent, want je hersenen zijn afgestorven.
Elke ochtend schrik ik wakker en ben ik blij dat ik nog leef dat ik nog kan denken en mijn emotionele herinneringen nog heb.
Ik vind het moeilijk om te omschrijven, maar ben bang om mijn bewustzijn te verliezen, dat alles weg is, het niets.
Weet iemand of er meerder mensen bestaan met dit probleem? kan weinig vinden in google-land.
gr X
azalaia

19-11-2006 02:43

Ik had jou zojuist een uitgebreid antwoord gegeven op dit pb, en toen ik klaar was en ik het wilde verzenden viel ineens mijn pc uit……….weg antwoord……..
Als je wilt kun je mij mailen, dan zal ik proberen om jou van je angst af te helpen.
Groeten van azalaia.
azalaia

19-11-2006 23:49

Hoi mister x,
durft hier niemand zich aan te wagen….?????
Bang zijn voor de dood is eigenlijk bang zijn om te leven, want tijdens je leven kun je elk moment dood neervallen dat wel eens gebeurt bij een voetballer. Zo speelt hij nog en zo ligt ie op de grasmat, morsdood en 22 jaar oud….
Ik denk dat je ook bang bet om los te laten, het leven los te laten.
Je bijt je vast in iets waarvan je weet dat het ooit van je afgepakt gaat worden.
En dan wordt het een obsessie, dan gaat jouw angst voor de dood, het onbekende, de macht over je nemen en dat is niet goed.
Niet dat jij de macht over de dood kan hebben, want die wint toch altijd, maar hoe meer je eraan denkt, hoe minder je plezier hebt ik het leven.
Je kan ook zo denken: zoalang IK leef, bestaat de dood niet, pas als ik dood BEN, bestaat de dood ook niet, want dan leef ik niet meer.
Zet de dood uit he hoofd en laat dit niet je leven beheersen.
En bedenk ook dat je niet de enige bent, de dood is net als het leven een groot mysterie, wetenschappelijk heel goed te verklaren, maar het blijft een mysterie en het heeft wel zeker een doel.
Ik kan er nog veel meer over zeggen, maar dan wordt dit epistel te lang.
Als laatste: ga naar een psycholoog, want je moet van die angst af.
In die tussentijd kun je afleiding zoeken, ga iets doen dat je tijd en gedachten in beslag nemen, iets waar je helemaal in op gaat, iets met mensen en/of dieren die jou een goed gevoel geven en waardoor je blij bent dat je leeft en de dood naar de achtergrond verdwijnt en het leven op de voorgrond staat.
Groeten van azalaia.
ron

21-11-2006 10:58

Qoute: ik geloof dat er na de dood helemaal niks is en dat je weg bent
Je geloof maakt dat je bang bent. Mijn advies: ga anders geloven!
Ik geloof in onvoorwaardelijke liefde en eeuwig leven.
Ik voel vrede en ben gerust.
wana

21-11-2006 14:00

eigenlijk wilde ik niet reageren omdat ik mij hier moeilijk in kan verplaatsen (angst voor t onvermijdelijke,je gaat toch echt n keer)maar de huidige antwoorden vind ik erg kort door de bocht hoor..
Je bent in korte tijd heftig geconfronteerd met sterfelijkheid in je omgeving en dat doet de boel goed schudden.
Ik denk dat het een hele normale reactie is deze angsten te ervaren na zoveel confrontatie en het dwingt je zelf na te denken over je eigen sterfelijkheid en op (zelf)onderzoek te gaan wat jou angst is.
is het de manier waarop je dood zou gaan,bang voor een lijdensweg of is het doodgaan opzich,het onbekende?
probeer uit te vissen wÃƒÂ¡t je angst is,zoek dat gevoel op,ren er niet voor weg dan ga je het beter begrijpen en wordt t minder eng.
misschien moet je dingen in je leven veranderen om het naar je zin te hebben en eruit te halen wat erin zit.
je testament maken of misschien wel je uitvaart vast leggen?
sterkte hiermee,niet wegstoppen angst is een reactie. zet het naar je hand en gebruik het als een levensles om jezelf beter te leren kennen.
veel succes.
Michel

23-11-2006 15:33

Hallo,
Je schrijft:
“Ik ben redelijk wetenschappelijk ingesteld, dus ik geloof dat er na de dood helemaal niks is en dat je weg bent, want je hersenen zijn afgestorven.”
Tja, ik ben ook een exact-man: wetenschap, natuur/wiskunde. Zoiets is dat toch?
Interesseerde me in sterrenkunde en techniek.
Ik zeg zelfs van mezelf dat ik zeer weten-schappelijk ben ingesteld. Ik wil alles
weten….
Ik begrijp alleen niet wat het woordje DUS in je zin doet.
Je bent wetenschapper, DUS je gelooft dat er na de dood niets zou zijn….
Raar verband.
Als je dit wezenlijke vraagstuk echt weten-schappelijk gaat hanteren, kom je geheid uit bij het enige antwoord: dat is het juiste antwoord op je vraag.
Oke, je zegt dat je hersens zijn afgestorven als je “weg” bent.
Ben je je ervan bewust dat jij als mens MEER bent dan je stoffelijke omhulsel?
Dat noemt een wetenschapper “lichaam”. Newton gebruikte dit woord ook veel, toch?
Ikzelf geloof (en ben daarvan overtuigd geraakt) dat ik VEEL meer ben dan mijn lichaam. Ik ben een persoonlijkheid, een stukje leven in unieke vorm. Daarom voel ik mij ook zo waardevol.
Oke, je lichaam wordt weer stof, maar denk na: wat gebeurt er met je geest?
En wat gebeurt er met je ziel?
Waar blijft het leven dat nu nog in je is?
Ik zeg ook nog: je geest kan ook sterven. Zeven jaar geleden was ik bijna gestorven aan een enorm gebrek aan liefde. Inktzwart was het in m'n geest.
Nu niet meer. Ik heb het licht (= liefde) gevonden.
En aangezien deze liefde vele, vele, vele malen sterker is dan de dood,
kan ik dus niet meer sterven. Ik kan je verzekeren dat DIT pas echt rust geeft in je leven. Bang voor de dood ben ik dan ook allang niet meer.
En oja, het is juist de LIEFDE die de angst doet verdwijnen.
Het een is onlosmakelijk met het ander verbonden.
Angst - dood
Liefde - leven
Liefde erin (in jou) - angst eruit.
Denk erover na. Het is het meest wezenlijke waarover je kunt nadenken.
En: als er geen dood bestond, hoefde ik er ook niet bang voor te zijn.
En was er geen leed in deze wereld.

Bang Voor De Dood

mister x

azalaia

azalaia

ron

wana

Michel