Weer paniek

Moniek

11-12-2006 13:54

Een tijdje geleden heb ik al een posting gedaan over mijn nieuwe interim klus. Vorige week was een goede week, nu slaat opnieuw de paniek toe. Ik krijg de indruk dat men van alles van mij verwacht wat ik niet kan. Ik ken de systemen niet, het bedrijf niet en door mijn voorganger zijn de verwachtingen zeer hoog. Ik had afgelopen week een paar dagen het gevoel “ik doe mijn best en meer kan ik niet doen” maar vandaag weer opnieuw paniek. Mijn baas keek me aan: heb je dit en dat nog niet klaar. Nee inderdaad, want ik heb geen flauw benul hoe ik e.e.a. moet opstellen.
Wie kan me helpen mijn gedachten weer even te structureren??.
Ronald Kremer

11-12-2006 14:49

Moeten je gedachten gestructureerd of moeten ze gericht zijn en blijven op de waarheid?
Weet je, als er dingen van je verwacht worden die je niet kunt dan moet je dat aangeven. Dan is er geen reden tot paniek maar reden om voor de waarheid te gaan staan. Wat je niet kunt kun je niet of je er nu eerlijk over bent of niet.
Is het echter zo dat je de verwachtingen om je heen in gedachten invult met ‘dat kan ik nooit’ terwijl dat helemaal niet vaststaat dan is het tijd om die gedachte te leren stoppen. Dan heb je last van faalangst en je moet je niet laten leiden door faalangst. Faalangst en fatalisme gaan hand in hand.
Ik leer de strijd in mijn gedachten te (h)erkennen en er op de juiste manier in te gaan staan.
Dat doe ik op grond van het geloof in vrijheid en overwinning over het kwaad (de leugenaar die je wil laten geloven dat je slecht bent)
gr en succes!
Ron
Moniek

11-12-2006 15:54

Ik denk ook dat het een vorm van faalangst is. Vreemd genoeg is mijn ervaring tot nu toe dat ik eigenlijk nog nooit slecht heb gepresteerd (behalve bij een bedrijf waar ik gewoon echt niet paste, d.w.z. qua cultuur). Werkgevers zijn altijd al tevreden geweest over wat ik deed. Maar het probleem is elke keer opnieuw wel dat ik ontzettend bang ben om dom over te komen, ik zie mensen denken: “die snapt ook niks” of: “betaal ik daar zoveel voor”. Het bedrijf waar ik nu zit heeft een heel complex productieproces en dat is dus lastig om bij aan te sluiten. Ik meet me nu sterk af t.o.v. mijn voorganger en die heeft gewoon super veel in heel korte tijd gedaan.
Ronald Kremer

11-12-2006 16:32

In je gedachten ontstaat een strijd met als inzet ‘mag je zijn wie je bent’?
Ik geloof dat dat onafhankelijk is van je al of niet presteren maar die stem zal je ‘ wijsmaken’ dat het van je slagen afhankelijk is….
Je bent wie je bent en je mag zijn wie je bent. Je mag functioneren en disfunctioneren, beide bepaald niet jouw waarde!
Kennelijk toch een ingang bij je….De meeste mensen ontlenen hun recht voor dit bestaan (hun baan) aan wat ze kunnen ipv aan wie ze zijn.
Valt het kunnen weg of dreigt die weg te vallen (of niet te voldoen) dan dreigt het gevaar afgewezen te zullen worden. In de wereld wordt je hierop meestal ook genadeloos afgerekend.
Ik geloof dat je waarde niet zit in je prestatie maar in je zijn.
Ik zocht altijd naar een bodem onder mijn bestaan waardoor ik stevig stond in mijn eigenwaarde.
Ook ik stelde mezelf altijd torenhoge (onhaalbare) eisen.
Nu mag ik leren leven vanuit de zekerheid dat ik mag zijn wie ik ben, dat geeft rust!
Paniek is iets van te leren namelijk dta er geen reden is voor paniek.
Tot je dat zeker hebt blijft het van tijd tot tijd je basis aanvallen.
Ik wens je veel wijsheid (echte wijsheid!) en kan je uit ervaring vertellen dat hier een weg uit is!
Douce

11-12-2006 16:36

Je begint weer met die meetlat die niet bestaat. In de vorige topic heb ik dat ook reeds aangekaart.
Misschien is het nu de tijd om zelf tot een oplossing en/of inzicht te komen, het komt niet voor niets op je pad. Je verwacht n.l. als je in (lichte) paniek raakt, een antwoord/oplossing van anderen. Op deze manier leef je buiten jezelf om en komt er steeds weer een moment van paniek, net zo lang tot je bewust wordt wie jezelf (hogere zelf dan) bent. Dat laatste geldt uiteraard voor iedereen.
Gr. Douce
Lorrie

11-12-2006 16:56

Hoi Moniek,
Misschien moet je je niet zo focussen op je voorganger, maar probeer je eigen weg in deze klus te vinden. Doe het op je eigen manier. Ik denk dat deze vorm ook het beste past bij je huidige baan waar je elke keer weer op een andere plek zit.
Wat vind jij dat jouw sterkste punten zijn dat jou geschikt maakt voor dit beroep? Kijk daar eens na en maak gebruik van die sterke punten.
Succes en sterkte.
Moniek

12-12-2006 12:04

Het komt voort uit een soort angst om minder te presteren dan wat men van mij verwacht. Ik ben natuurlijk doodsbang voor een opdrachtgever die geen (of een slechte) referentie wil geven. Daarnaast meet ik mij sterk aan mijn voorganger. Deze heeft al het nodige aan prestaties neergezet. Het maakt me onzeker en het geeft me het gevoel dat ik niks kan of dom ben, alhoewel dat natuurlijk niet zo is. Het is inderdaad een soort onzichtbare meetlat. Zodra ik ergens begin is die direkt aanwezig, en in dit geval heel sterk omdat men een erg goed uurtarief voor mij betaalt (wat niet wil zeggen dat ik dan maar automatisch almachtig moet zijn). Ik werk op 2 lokaties en op de 2e lokatie gaat het ook beter, dat sluit qua cultuur beter aan.
marielle

18-12-2006 12:09

hoi Moniek,
ken je het boek: ik kan denken-voelen wat ik wil, van rene diekstra? dat gaat over ret therapie.
Het omzetten van irreele gedachten in reeele gedachten en ook het feit dat gedachten gevoelens oproepen. Terwijl als je gedachten hebt die niet reeel zijn, dat je angst dus ook niet reeel is.
Ik moest het boek kopen van de psycholoog, en heb er veel aan. ik weet niet zo goed of het zonder hulp van een prof ook zo goed werkt, maar misschien kun je eens in de bibliotheek kijken ofzo en er mee aan de slag proberen te gaan…
sterkte in elk geval!

Weer paniek

Moniek

Ronald Kremer

Moniek

Ronald Kremer

Douce

Lorrie

Moniek

marielle