kinderen, ik wil wel- hij niet

loes

17-12-2006 22:39

Ik loop ergens tegenaan in mijn relatie
Ik heb eindelijk een super relatie van ruim 2,5 jaar, ondertussen begint bij mij het klokje behoorlijk te tikken, ik ben nl al 34 jaar.
Mijn partner is 28 jaar en heeft er nog geen zin in, bang dat zijn vrijheid weg is, hij kan mij ook niet aangeven of hij überhaupt wel kinderen wil.
We praten hierover niet veel maar wel regelmatig, ik wil niet te pusherig zijn.
Probleem stelling: hij voelt zich straks schuldig als hij over 10 jaar pas met kinderen wil beginnen en dat dan niet meer met mij kan doen vw mijn leeftijd.Hij weet dat dit een stuk egoïsme is van hemzelf maar wil niet gedwongen worden met kinderen.
Ik weet dat ik graag moeder wil worden, hoeft niet nu maar over een paar jaar graag, maar het moet wel van twee kanten komen. Ik wil mijn vriend absoluut niet kwijt, ik ben nog nooit zo gelukkig geweest.
Hoever moet je gaan, hoe belangrijk zijn kinderen als je het samen zo goed hebt, raak ik mijn moeder gevoelens ooit kwijt en wil ik dat wel, waar eindigen wij samen????? allemaal vragen die bij mij spelen.
Heeft iemand hier ook ervaring mee en hoe ging je daarmee om. Dat is iets wat ik graag hoor van anderen.
Laika

18-12-2006 01:11

Tsja, dat is een moeilijk probleem dat niet direct is op te lossen.
Als jij nog 6 jaar wacht, totdat hij eraan toe is, dan is het voor jou te laat voor een eerste kind, al proberen sommige vrouwen op die leeftijd toch nog een kind te krijgen.
Als je meent zo gelukkig te zijn, zou een kind er eigenlijk niks meer aan toe kunnen voegen, want je bent al zo gelukkig met hem.
Vrijheid, in de vorm niet gebonden zijn aan een kind, is hem veel waard, ook om samen die vrijheid met jou te delen.
Als hij persÃƒÂ© geen kind(ren) wil in zijn leven, dan kun je 2 dingen doen: of je zet kinderen krijgen uit je hoofd, of het gaat een obsessie worden voor jou zeker naarmate de tijd gaat dringen.
Het kan zelfs ten kosten van je nu gelukkige relatie gaan, of ook niet, in het eerste voorbeeld.
Wat je zou kunnen doen is het volgende:
Praat er nog eens heel goed over met hem, en zeg dat je nog 1 jaar, vanaf 2007. hem de gelegenheid wil geven aan het idee te wennen dat ere een kind komt in jullie gezin.
Hij is dan inmiddels 29 en voor jij zwanger bent en het kind er eenmaal is, dan is hij de 30 reeds gepasseerd.
Een mooie leeftijd waarop een man vader wordt en jij bent dan 36 zoiets.
Dit is een soort van compromis, jij houdt rekening met het feit dat hij nog vrij wil zijn, jij geeft hem die vrijheid, hij houdt rekening met jou dat je na je 35ste of iets later, toch serieus wil gaan werken om dat kind te krijgen.
Probeer dit eens en kijk wat hij hier op te zeggen heeft.
Als hij helemaal nooit kinderen wil krijgen, dan moet hij dit meteen eerlijk tegen je zeggen zonder omwegen en niet zeggen van ja later….. als hij dit toch niet meent.
Als jij je vriend niet kwijt wil, en hij wil geen kinderen, dan zou de relatie met je vriend toch belangrijker moeten zijn dan de eenzijdige kinderwens.
Als er een kind zou komen tegen zijn zin in, dan kan hij bij draaien natuurlijk als de baby er eenmaal is, maar hij kan zich ook afwenden en meer zijn eigen gang gaan zodat jij nog alleen voor de opvoeding komt te staan, terwijl jullie relatie vÃƒÂ³ÃƒÂ³r het kind toch zo goed was samen.
Je ziet, een moeilijk probleem.
Ik hoop dat je toch iets hebt aan mijn antwoord en laat het hem ook eens lezen, kan nooit geen kwaad.
Openheid en eerlijkheid binnen je relatie is de basis voor geluk.
Omdat jij er zo mee zit, heb je raad gevraagd op dit prikbord en omdat je ook wil weten hoe andere vrouwen hier mee zijn omgegaan en je ervan kan leren in jouw situatie.
Als je hem dit vertelt, dan kan hij ook de antwoorden lezen en hopenlijk komen jullie er dan goed uit ongeacht hoe het uitpakt.
Groeten van Laika (azalaia)
loes

18-12-2006 10:20

Thankx Laika voor je uitgebreide antwoord, het is inderdaad een complex item.
Ik zal zeker je verhaal aan hem voorleggen. Ik denk ook dat dit probleem stap voor stap duidelijker wordt voor ons en ook laat zien welke kant het op zal gaan. Tijd zal het leren.
Groeten Loes
Lezer

18-12-2006 17:25

“Probleem stelling: hij voelt zich straks schuldig als hij over 10 jaar pas met kinderen wil beginnen en dat dan niet meer met mij kan doen vw mijn leeftijd.Hij weet dat dit een stuk egoÃƒÂ¯sme is van hemzelf maar wil niet gedwongen worden met kinderen.”
Ik vind dat schuld en egoisme hier niets mee te maken hebben . Dat vertroebelt de gedachten en discussie over de kinderwens.
pien

21-12-2006 15:26

Als hij geen kinderen wil dan moet je kiezen: hem of een ander die wel de kinderwens heeft. Je kunt niemand dwingen tot kinderen, die wens is er of niet. Mijn man wilde jaren eerder kinderen dan ik maar hij heeft toch gewacht tot ik ook zover was, zonder zeuren overigens. Pas toen ik zei dat ik dat toch wel leuk zou vinden, had hij zoiets van: tuurlijk, wil ik ook…
Jip

30-12-2006 00:26

Hallo Loes,
Ik zit in een vergelijkbare situatie, maar ben inmiddels al een stukje verder op deze moeilijke zoektocht rond de vraag is er een manier/vorm waarin mijn vriend en ik samen het levenspad kunnen vervolgen. Ik ben het met andere schrijvers eens dat het mijn vriends goed recht is geen kinderen te willen, net zoals het mijn recht is die wel te willen. Ik zou nooit willen dat mijn vriend tegen zijn zin in vader wordt, maar zou ook niet willen dat ik tegen mijn zin in kinderloos blijf… Dus de kans dat we uit elkaar gaan hangt angstaanjagend boven ons hoofd. Het is volgens mij iets ingewikkelder dan dat die wens er is of niet, zoals de vorige schrijver stelt, een mens zit complexer in elkaar. Nee ik kan hem niet dwingen kinderen te nemen, ik wil niet dat hij voor mij kinderen neemt, maar ik vind wel dat hij het aan mij verplicht is heeeeeeeel goed na te denken over hoe hij hierin staat, op zijn kop te gaan staan of hij er dan anders tegen aan kan gaan kijken. Ik ben omgekeerd ook bereid om op mijn kop te gaan staan om mijn gevoel dat ik kinderen wil krijgen in mijn leven kritisch te testen, te kijken of ik het niet anders kan gaan voelen… Ben hier ook al lang over aan het nadenken en praten met mijn vriend, eerst in de vorm dat ik de voordelen noemde en hij de nadelen, niet echt zinnige gesprekken, want het gaat er niet om elkaar te overtuigfen… Het gaat erom samen een weg te vinden, of te besluiten dat de wegen moeten scheiden. Een hells dilemma, inmiddels hebben we er gelukkig wel wezenlijke gesprekken over.
Ik heb het idee dat er bij mijn vriend naast praktische bezwaren (vrijheid, geregel, carriere, relatie), veel angst voor het onbekende meespeelt, daarnaast heeft hij een grote capaciteit tot beren op de weg zien, en zelf geen goede relatie met zijn vader…. Complex geheel van factoren die hem ertoe brengen dat hij geen kinderen wil…. Ik begrijp dat, maar vind angst geen goede raadgever, en kan er niet mee leven mijn levensloop te laten bepalen door zijn angsten. We proberen nu samen al deze redenen te ontrafelen, eigenlijk alle aspecten die bij ‘kinderen krijgen’ komen kijken te bespreken om te kijken of er niet een vorm is waarin we allebei kunnen leven naar onze innerlijke wil en toch samen een weg kunnen vinden. Een heel zware en emotionele zoektocht, maar ik geloof dat we dit moeten doen, we zijn het aan onze liefde verplicht er alles aan te doen om wegen te onderzoeken en uit te vinden. Als mijn vriend er uiteindelijk toch echt zeker van is dat hij geen kinderen moet krijgen, vrees ik dat ik mijn weg alleen zal moeten vervolgen… Dat doet gruwelijk veel pijn, maar ik denk dat als ik mijn oergevoel dat ik wil proberen kinderen te krijgen niet volg, dat ook een bom onder onze relatie legt.
Jip

30-12-2006 00:38

Hoi Loes,
Nog even, ik denk wel dat je serieus van hem kan vragen heel goed na te denken of hij uberhaupt kinderen….. Dit is wel een heel wezenlijke levensvraag… waar jullie nu iets mee moeten…. ik weet niet is daar geen goed antwoord op, een zwaktebod….
Ik denk dat de vraag hoe belangrijk kinderen voor jou zijn, los zou moeten staan van het feit of je het samen goed hebt. Als je het niet goed zou hebben, zou je neem ik aan geen kinderen met hem willen krijgen… Kun je je er iets bij voorstellen dat je besluit dan maar geen kinderen te krijgen? Denk je dat jullie dan samen gelukkig kunnen zijn en blijven?
Wijsheid gewenst!
Jip
Marrie

31-12-2006 22:54

Kinderen zijn niet zaligmakend,het zijn handenbindertjes die eens groot worden en dan wordt het nog erger met die ettertjes.
Zoek een andere vriend of stop met je vriend kinderen opdringen die hij niet wil.
Geluk ligt niet in het fokken van kinderen !
Marrie.
azalaia

01-01-2007 13:32

Marrie, het lijkt wel of je het over dieren hebt…..fokken……., dan denk ik aan een foksschaap, fokstier, fokken van honden en katten, fokken van nertsen, varkensfokkerijen…….
Heb jij ooit gehoord van mensenfokkerijen?
Jouw antwoord getuigt van weinig repsect voor haar probleem, juist door dat ene woord f o k k e n.
Groeten van azalaia.
Marrie schreef:
>
> Kinderen zijn niet zaligmakend,het zijn handenbindertjes die
> eens groot worden en dan wordt het nog erger met die ettertjes.
> Zoek een andere vriend of stop met je vriend kinderen
> opdringen die hij niet wil.
> Geluk ligt niet in het fokken van kinderen !
>
> Marrie.
Lilian

01-03-2010 13:27

Dag dames,
Wat een loodzware beslissingen waar jullie voor staan. Omdat het tegenwoordig minder vanzelfsprekend is om aan kinderen te beginnen, worstelen veel vrouwen met dit probleem. Om die reden ben ik bezig met een artikel over dit onderwerp voor een damesblad.
In dit artikel wil ik verschillende vrouwen aan het woord laten: vrouwen die momenteel worstelen met deze moeilijke keuze, vrouwen die hun partner om deze reden hebben verlaten, vrouwen die hun kinderwens laten varen of vrouwen die hun partner met succes hebben overgehaald, of op een andere manier hun wens erdoor hebben gedrukt (bijvoorbeeld zonder overleg gestopt met de pil). Wie wil anoniem haar verhaal met mij delen, zodat jouw ervaringen anderen die hiermee worstelen tot steun kan zijn? Voor vrijblijvend meer informatie kun je me mailen: info@lilianroos.nl
Alvast heel erg bedankt voor je reactie!
groeten Lilian

kinderen, ik wil wel- hij niet

loes

Laika

loes

Lezer

pien

Jip

Jip

Marrie

azalaia

Lilian