Beste Allemaal,
7 februari a.s. is het zover: dan ben ik een jaar gestopt met roken!
Halelujah, de vlag kan uit, wie had dat gedacht, ben best trots op mezelf!
Mijn geheim: ik heb het kunnen volhouden omdat ik daarnaast ook fanatiek ben gaan sporten en tegelijk ook de nodige kilo's ben afgevallen. Dit deed ik allemaal om mij maar zoveel mogelijk af te lijden van het roken.
Ik heb imiddels een goed figuur, ik zwem nog steeds meer dan 3 keer per week en ik voel me heerlijk! Afgelopen december had ik een klein dipje; door alle feestelijkheden ben ik was ik weer een paar kilootjes aangekomen en heb ik het sporten wat verslonst, maar 2 januari heb ik de draad gewoon weer opgepakt.
Alleen wat kan ik soms doodmoe van mezelf worden…
Toen ik vorig jaar begon had ik gehoopt dat deze gezonde levensstijl na een tijdje wel een soort van “Way of life” zou worden: iets waar je niet meer over na hoeft te denken, de gezonde manier van leven zit gewoon in je systeem.
Alleen merk ik dat ik er enorm veel mee bezig ben: nog steeds kan ik de hele dag denken: “dit mag ik wel eten, dat niet… vanavond ga ik niet zwemmen, dat haal ik dan morgen wel weer in.. oei, die buik begint toch wel weer een beetje te groeien…”
Neemt niet weg dat ik al dat vele zwemmen en sporten nog steeds heerlijk vindt om te doen, alleen…
Ik moet er niet aan denken dat dit gewik- en geweeg over wat wel en niet goed is voor de rest van mijn leven zo blijft. Ik zou graag een balans willen vinden in gezond bezig zijn en het niet allemaal als zo'n obsessie te zien. Ik enk overigens niet dat ik deze levensstijl snel zal opgeven, maar ben wel bang mijn enthousiasme te gaan verliezen.
Herkennen mensen dit?
Groet, Carlos.