hallo,
Dit is denk ik niet echt een onderwerk wat je verwacht van een 27 jarige man, maar ik heb zogezegd een “uiterlijk-minderwaardigheids-complex”.
Ik werd op de middelbare school wel eens uitgescholden voor lelijkerd en het begon allemaal toen de leraar duits (ik was toen 12) in de klas aan een klasgenoot vroeg wie zij de lelijkste jongen uit de klas vond en wie de knapste, nou ik was dus de lelijkste volgens haar! en vanaf dat moment heb ik die complex. Zeer slechte zet geweest van die leraar om zulke dingen aan pubers te vragen maarja.
Ik hobbel gewoon door met het leven en de ene dag schaam ik me niet voor mijn uiterlijk en de andere dag wel, maar vandaag zei een collega dat ik een lelijke kop had (op grappige manier, we waren wat aan het dollen)
En nu zit ik hier weer met hetzelfde gevoel als vroeger. Ik vind mezelf lelijk ( ga foto's van mezelf maken om te zien of ik nou wel of niet lelijk ben, en vind dit dus wel ) Ik zie nu bijna alles weer zwart in en snap ook waarom ik geen vriendin heb.
Ik ben gewoon niet knap. Ik heb wel aan mijn zus gevraagd vandaag of ze me lelijk vind en anwoord dan van “nee….”, maar ja ze zegt ook niet dat ze me er goed uit vind zien:S
Ok ik ben lelijk, maar kan het niet accepteren. Knappe mensen schoppen het naar mijn inzien ook verder en worden sociaal sneller geaccepteerd, maarja.
Heb het gevoel dat ik de enige ben die dit zo heeft. Ik wil leren durven te stralen en dat als mensen zeggen dat ik lelijk ben dat ik dan niet gelijk zo depressief word.
Iemand die mij kan of wil helpen of wat tips kan geven of mensen die dit herkennen dan hoor ik het graag
gr miemel