ik zoek een juiste bewoording..

wanna

12-02-2007 16:51

ik vraag me af of het bestaat maar is er een juiste bewoording voor een vorm van medeleven door alles te betrekken op jezelf?!
In communicatie met een ander die het moeilijk heeft met bijvoorbeeld zijn werk
daartegenover een eigen ervaring vertellen over iets soortgelijks wat jij hebt meegemaakt.
De intentie is meelevend maar eigenlijk luister je slecht en ben je nog met jezelf bezig.
Van huis uit heb ik zo leren communiceren en probeer dit af te leren.
Ik ervaar het als een nare eigenschap en alsof ik een database aan ervaringen en bijbehorende anekdotes heb opgeslagen en te pas en te onpas daar uit put.
Tot een echt gesprek met een ander komt het dan niet en ook geen pretje voor de ander.(als ik het over mn voet heb,komt wanna met een voet-verhaal!)
Ik wil hier meer over lezen en leren beter te luisteren naar anderen zonder alles op mijzelf te betrekken.
mijn hele familie doet dit dus en er is geen speld tussen te krijgen!
Ron

12-02-2007 17:07

Wow wat eerlijk van je Wanna!
Ik ken het principe en ben er zelf ook niet vrij van….
Je zult thuis dan weinig erkenning gekregen hebben voor jouw beleving?
Mogelijk is dat je die erkenning tot op zekere hoogte nog nodig hebt en daar misschien te weinig aan toe komt?
Dan is het verhaal van de ander een ‘handige’ kans om je verhaal te doen.
Maar zoals jij opmerkt werkt het niet….
Jij mag aandacht ontvangen voor jouw verhaal, de ander aan het zijne.
Dat zie je denk ik goed!
Heb jij moeite aandacht te vragen voor jouw verhaal?
Kom je misschien (net als ik) weinig mensen tegen die echt goed kunnen luisteren?
Luisteren is een zeer aktieve bezigheid en kost erg veel energie.
Er zijn maar weinig mensen die die kunst beheersen en bewust toepassen.
Ik mag me gezegend noemen omdat ik inmiddels diverse goede luisteraars ken….en ze vinden me nog de moeite waard ook nog!
Moet zeggen dat ik sindsdien zelf het beter kan opbrengen naar anderen te luisteren….(nu neem ik je verhaal over maar wie weet heb je er wat aan!?)
Gr. Ron
azalaia

12-02-2007 17:32

Het lijkt of je niet echt bent geÃƒÂ¯nteresseert in die ander ook al wil je dit wel, het lukt je niet goed omdat je het zo hebt geleerd.
Goed luisteren is inderdaad een kunst en dan ook goed reageren op die ander.
Soms is iemand verhaal niet interessant en dwaal je af in je eigen gedachten, zoiets overkomt mij wel eens, dan gaat iemands verhaal het ene oor in en via het andere oor er weer uit.
Dan heb ik niet geluisterd en ben met mijzelf bezig geweest.
Til er niet zo zwaar aan maar probeer je meer bewust te zijn van de manier waarop jij luistert als een ander jouiets vertelt.
Schakel jezelf dan even uit en richt je op de ander en probeer ook passend te reageren. Hou oogcontact en let op iemands gezichtsuitdrukking en houding als die jou iets vertelt.
Lichaamstaal vertelt ook heel veel.
Misschien helpt dit een beetje.
Als jij je het maar bewust bent, dan komt het wel goed.
Groeten van azalaia.
wanna

12-02-2007 20:41

ik ben er druk mee bezig en heb al geleerd beter te luisteren naar anderen.
vaak lukt het mij dan ook mijn eigen verhaal te relativeren en in te zien dat het slechts ‘spuien’ is van wat er in mijn hoofd zit.
Ook merk ik dat ik intenser contact krijg door beter te luisteren (ook naar mezelf!) waardoor ik de anekdotes achter me laat,die voegen bijna nooit iets toe en als ik luister doet de ander dat ook naar mij.
Alleen bij de familie schiet ik in de oude groef van vroeger.
dan hoor ik mezelf in no-time net zo tetteren als de rest,gewoon omdat je niet gehoord wordt en juist daar wil je dat zo graag.
Dat verlangen blijft maar ik weet dat dit een illusie zal blijven.
als ik de tijd bij familie beperk en zelf goed uitgerust ben kan ik luisteren en mijn verhaal voor mezelf houden.
moeite om mijn verhaal te doen heb ik alleen bij familie en heb gemerkt dat daar niet de juiste plek voor mijn verhaal is,dat doe ik wel bij vrienden die wÃƒÂ©l luisteren en mij in mn waarde laten.
het idiote is dat ik deze manier altijd als medeleven heb ervaren tot ik merkte dat echte troost en medeleven iets heel anders is.
ook inleven in een ander is niet vanuit jezelf en je eigen mening en ervaring een verhaal vormen maar grotendeels luisteren zonder oordelen.
Mijn ‘gevecht’is nu om bij de familie mijzelf te blijven en te accepteren dat ÃƒÂ©cht luisteren naar mij er niet in zit.Hun zal ik niet kunnen veranderen,hooguit indirect als ik verander zullen zij anders op mij (moeten) reageren.
Ergens vind ik het een erg beperkte manier van contact en dat doet best verdriet.
ik heb zelf ervaren dat het je niets verder brengt als je alleen maar jezelf aan het woord laat.
ik kom niet verder dan associatieve communicatie,weet iemand hier een term voor??
Jmf

13-02-2007 10:27

Wanna,
Wat kan van je!
Ik betrap mezelf daar ook vaak op en probeer dat ook zoveel mogelijk achterwege te laten.
Het meest moeilijke is dat in je familiekring, omdat zij emotioneel (waarschijnlijk) het dichtste bij je staan, is het ook extra moeilijk om het goed helder te krijgen of te hebben en val je ook makkelijker in je ‘oude’ gewoonte terug.
Helaas, ik kan je niet aan een juiste bewoording helpen.
Sterkte!
Groet,
Jmf
Jmf

13-02-2007 10:41

O, sorry, tikfoutje.
Moet zijn: Wat knap van je!
Groet,
Jmf
Ron

13-02-2007 14:27

Waarom eigenlijk wil je de juiste bewoording?
Misschien wil je hierover meer te weten komen?
Je schreef:
Ergens vind ik het een erg beperkte manier van contact en dat doet best verdriet.
ik heb zelf ervaren dat het je niets verder brengt als je alleen maar jezelf aan het woord laat.
Het is(!) een zeer beperkte manier van contact en gaat niet uit van gelijkwaardigheid…En je ontdekking is helemaal juist!
Er is in een relatie altijd ruimte nodig voor beide partijen, dat bepaald de mate van gelijkwaardigheid.
Het kan een rouwproces zijn in te zien wat je gemist hebt bij je familie. In de tijd dat je kind was is er ws. ook slecht naar je geluisterd; je hebt je ws. slecht gehoord gevoeld.
Een mens heeft er behoefte aan gezien, gehoord en gekend te worden.
Luisteren is daarvoor een zeer sterk middel!
Mensen die luisteren zonder vooringenomenheid zijn dungezaaid in deze wereld.
Overigens kan het helpen aan te geven dat je behoefte voelt om je verhaal te doen. Je kunt de ander er ook op wijzen dat je je niet gehoord voelt.
Je reaktie van: ….te accepteren dat ÃƒÂ©cht luisteren naar mij er niet in zit….
ken ik erg goed maar je moet ermee oppassen dat je hiervan niet bitter wordt.
Sta open voor de verandering van je omgeving. Wees zelf nooit de reden waarom mensen je niet horen want dan vervul je je eigen geloof…..
Overigens is voor mij ook afstand nemen een goed middel om zelf verder te groeien. De wereld houd niet op bij je natuurlijke familie he!?
Leuk dat je er zo open over schrijft!
Groet Ronald
Ellen XL

15-02-2007 13:16

Hoi Wanna, Ik vind het hartstikke goed dat je dit door hebt van jezelf. Veel, eigenlijk de meeste mensen doen dit en ik doe het ook… Je kunt een cursus volgen of meer info krijgen via de site die ik hierna er bij zet. Het heet: co-counseling en daar leer je onbevangen het verhaal van de ander aan te horen en er niets mee te doen. Klinkt gek, maar het werkt uitstekend. Daar komt de link: http://members.home.nl/marliestjallingii/
succes er mee!
Vriendelijke groeten van Ellen
P.S. mocht je Marlies gaan bellen, doe haar dan de groeten van mij
wanna

15-02-2007 14:55

ik moet eerlijk zeggen dat niet meteen bereid ben om een cursus te doen hiervoor,ik wil mezelf wat inlezen over dit onderwerp.
ik snap dat iedereen dit in meer of mindere mate doet maar van huis uit wordt er bij ons slecht geluisterd,getroost of eigenlijk ÃƒÂ¼berhaubt gecommuniceerd.
Dit voortdurend alles betrekken op jezelf en het doen van je eigen verhaal heeft het ‘alleenrecht’,zeg maar.
bedankt voor je link!
Ellen XL

16-02-2007 21:16

Graag gedaan :D

ik zoek een juiste bewoording..

wanna

Ron

azalaia

wanna

Jmf

Jmf

Ron

Ellen XL

wanna

Ellen XL