Hoi,
Ik loop iedere keer tegen het volgende aan:
1x in de 2 weken heb ik zangles. Ik zing graag en heb nooit geleerd om goed te zingen en heb in september al m'n moed bij elkaar geraapt en me opgegeven voor zangles.
Erg confronterend met mezelf…
Aangezien ik hartstikke fout zing en dus helemaal opnieuw moet leren zingen is het een drama om het ‘oude zingen’ af te leren.
Mijn zanglerares geeft daar natuurlijk handvaten bij en vertelt hoe ik dat het beste kan doen, maar waar ik het meeste van baal is dat als ik het niet goed doe ik helemaal in de stress schiet en dat er helemaal niets meer lukt of goed gaat.
Ik kan haast niet meer helder denken, en maak er dan een potje van.
Zij merkt het ook dat ik volledig in de stress raakt en ik kan het alleen maar bevestigen, want zelf merk ik het ook. Ze vindt me veel te perfectionistisch.
Ikzelf denk dat ik dat perfectionisme wat meer los moet leren laten. Als ik gewoon loop te zingen tijdens het werk gaat het vaak wel goed…
Stel ik te veel eisen aan mezelf?
Hoe zien jullie dat? Een ander blik hierop wil bij mij nog wel 's helpen.
Groet,
Jmf