wat heeft jullie geholpen je emotionele klachten te verwerken?

  • Man23

    Hallo ik kamp al jaren met het gevoel niet goed in me vel te zitten.De laatste tijd is het zo erg dat ik niks meer kan.

    Ik ben zeer duizelig,moe heb problemen met de stoelgang,hoofdpijn,spiertrekkingen,hoge bloeddruk en van alles en nog wat.

    Ik ben pas 24 heb geen school en geen werk.Terwijl ik een gymnasium diploma heb.De problemen zijn begonnen na de zelfmoord van mijn tante toen ik 16 was en bij wie ik in huis woonde.

    Vroeger geloofde ik totaal niet in homeopathie en accupunctuur en dat soort dingen.Tegenwoordig voel ik me zo slecht dat ik gewoon alles wil proberen om me weer normaal te kunnen voelen.

    Ik begin echt te geloven dat “iets” in mijn lichaam verstoort is waardoor ik niet meer kan functioneren.

    Iemand tips?

  • azalaia

    Je gelooft dit niet alleen…… je VOELT gewoon dat er ‘'iets’' mis is.

    Ik denk dat je een posttraumatisch syndroom hebt opgelopen na de dood van je tante en dat je daardoor niet meer jezelf kan zijn en met klachten hebt te kampen.

    Hier moet je echt iets aan gaan doen, het wordt alleen maar erger.

    Zoek een goede psycholoog of een psychiater, maakt niet uit en vertel je verhaal vanaf het begin, stap voor stap.

    Herbeleef het zodat je leert ermee om te gaan en het niet meer deel hoeft uit te maken van je leven.

    Het beheerst (on)bewust je leven op een negatieve manier.

    Ga naar de huisarts en vraag een verwijzing voor een hulpverlener.

    Groeten van azalaia.

  • azalaia

    In homeopathie geloof ik niet, wel in accupunctuur.

    Maar meer geloof ik in een goede behandeling op geestelijk gebied.

    Jij bent helemaal uit je balans, de kluts kwijt, jezelf niet meer.

    Die zelfmoord heb je niet goed verwerkt, je was ook nog maar 16.

    azalaia.

  • wanna

    ik ben meer gaan bewegen, een dieet nav een orthomolucelair arts gaan volgen (suiker schrappen) en mezelf mentaal ‘geschopt’door positief te blijven en niet meer negatief te denken,wat daarbij hielp was dagelijks een aantal positieve dingen opschrijven..al was het t kopje koffie en mn warme sokken het enige van de resterende ellendige dag dan schreef ik dat op en niet die hele dag.

    verder veel schrijven,wat je voelt en vreest..er zijn ook een hoop mooie boeken om te lezen,zoals deepak chopra en roy martina.

    Ik ben zuinig met digitaal advies over zoiets heftigs wat je hebt meegemaakt.

    ik hoop dat je een punt bereikt dat je beseft dat jij er niets aan kon doen en dat het niet aan jou ligt.

    sterkte.

  • Man23

    Hey,

    Ik begin zelf ook langzaam aan te denken dat ik een posttraumatisch syndroom heb.

    Mijn communicatie met mensen is bv erg slecht geworden.Het riagg dacht in eerste instantie aan autisme maar volgens mij is het dat niet.Zo ben ik ook onzeker maar ook dat was ik vroeger veel minder.Dus een minderwaardigheidscomplex is ook niet het probleem.Het is ruimer bij mij.

    Ik heb nog wel meer narigheden meegemaakt het zal dus wel ergens vandaan komen.

    Als ik maar de hulp krijg die ik nodig heb.Want mijn leven voelt echt aan als een lijdensweg de laatste tijd.

    Groeten

  • Psycholoogje

    Beste Man23,

    Lijkt me allemaal heel erg moeilijk, om te beginnen!

    Of je nu gelijk alles moet gaan ‘herbeleven’, zodat je herinneringen geen rol in je leven meer zullen spelen, weet ik niet zo goed. Omdat de trauma's die je hebt meegemaakt vallen in een tijd waarin je bent opgegroeid vormen deze ervaringen een basis van je ontwikkeling die je gevormd hebben. Het idee van ‘jezelf schoonwassen’, wat sommige mensen hebben(ik zeg trouwens niet dat azalaia dat heeft :)) is eigenlijk een beetje een utopie, maar dat wil zeker niet zeggen dat je helemaal niks kunt doen.

    Het zou heel goed kunnen dat je een posttraumatisch stresssyndroom hebt. En lichamelijke klachten als gevolg van psychische schade wordt meestal ontzettend onderschat. Lichaam en geest hangen meer met elkaar samen dan mensen denken. Veel mensen die geconfronteerd worden de zelfmoord van een dierbare ontwikkelen ook een posttraumatisch stressyndroom, dus denk in ieder geval niet dat je abormaal bent.

    Wat je moet doen en welke therapie je moet volgen zou ik in overleg doen met in dit geval een psychiater. Een therapie kan ervoor zorgen dat er veel loskomt waardoor je je in de eerste instantie een stukje slechter dan normaal gaat voelen, maar dat is dan vaak een teken dat er wat aan het veranderen is.

    Lichaamsbeweging en afleiding kunnen goed werken om tijdelijk uit een sombere stemming te komen.

    Het zou goed zijn, als het kan, om toch een opleiding te gaan kiezen en deze te volgen. In het begin zal het moeilijk kunnen zijn omdat je misschien het puf niet hebt. Dan is het juist goed om toch even door te zetten. Je bouwt namelijk op dat moment aan een toekomst, in plaats van thuis zitten en in het verleden te kijken. Dat levert vrijwel onmiddellijk een verlichting van psychische klachen op. Geen werk en geen opleiding bieden de ideale situatie om in een gat weg te duiken, zodat het van kwaad tot erger komt en je jezelf machteloos voelt.

    Groet

    Psycholoogje

  • azalaia

    Wat je ook nog kan overwegen is een hypnotherapeut(e) bezoeken.

    Zij/hij kan jou in een toestand van rust brengen en geleiden, hypnose…, waardoor diep weggestopte emoties en ervaringen tevoorschijn gehaald kunnen worden zodat je er alsnog mee kan leren omgaan en er mee kan afrekenen.

    Afleiding in de buitenlucht b.v. gaan joggen met iemand samen elke dag een uurtje in een rustig begin tempo, is ook heel goed om alvast zelf iets te gaan ondernemen.

    In dat zwarte gat blijven staren, zoals Psycholoogje ook al zei, lost niks op.

    Hoe het ook zei: jij voelt je beroerd, dus zal jij de eerste stap zetten om aan jezelf te gaan werken.

    Die heb je hier al gezet, dat is heel goed, en probeer er iets mee te doen hoe rot jij je ook voelt.

    Waar de nood het hoogst is, is de redding nabij…..

    Groeten van azalaia.

  • Man23

    Een studie volgen is op dit moment echt een te grote psychische belasting voor mij.Werken zou misschien wel nog kunnen.Echter het lukt me nog niet om werk te vinden.

    De psycholoog vraagt zich echter af of het wel verstandig is op het moment om te gaan werken of studeren.

    Ik ben er echt heel erg slecht aan toe.Ik heb een tijd geleden ook voor het eerst in mijn leven een psychose gehad.

    Groeten

    en bedankt voor jullie reacties

  • azalaia

    Probeer de dingen van je af te schrijven en deel het met iemand, dan sta je niet zo alleen hiermee,

    Groeten van azalaia.

  • Douce

    Probeer eens te laten uitzoeken of je een voeselallergie hebt, er zijn dingen in je betoog die mogelijk die richting uitwijzen.

    Gr. Douce