psychologie.startpagina.nl

Wil iemand dit alsjeblieft lezen.

  • Anonymous avatar

    .......

    Beste Heer/Mevrouw

    Ik ben een meisje van 15 jaar, ik zit de laatste tijd echt totaal niet lekker in mijn vel.

    Toen ik 12 jaar was zat ik ook niet lekker in me vel, Ik werd toen ook gepest, Ik ben toen ook naar een soort kinder psygiather geweest daarna ging het een heel stuk beter, Ik word nou niet meer gepest, ik heb hele lieve vrienden. Alleen ik ben heel onzeker over mezelf, als iemand een rot opmerking maakt wil ik hem wel eens de waarheid vertellen maar dat durf ik niet. Volgens me moeder kan ik goed zingen en het lijkt me kei leuk om daar iets mee te doen, maar ik durf geen actie te ondernemen, ik ben bang dat ik kei hard afga.

    Toen ik 12 was had ik een soort stem in me hoofd die zij dat ik niks waard was, dat ik zelfmoord moest plegen want niemand hield van mij.

    Nu heb ik soort iets hetzelfde allen nu zegt tie dat ik me dromen achterna moet gaan, dat ik niet bang moet zijn maar het gewoon moet doen.

    Soms kan ik het leven gewoon niet meer aan dan word alles teveel, dan pak ik het liefst het eerste vliegtuig naar Barcelona om daar een nieuw leven te beginnen. Maar daar los ik niks mee op.

    Ik lig soms uren lang in bed te huilen, eigenlijk gewoon om niets, en een paar uur later voel ik me weer heel vrolijk. Maar ik heb de laatste tijd zoveel tegen slagen gehad, dat het gewoon allemaal eventjes te veel word.Ik zit me de hele tijd af te vragen of ik later wel ga trouwen en kinderen krijg. Ik wil ook gewoon een leuk gezelig leven zoals de mensen om me heen en me niet de hele tijd druk hoeven te maken over de toekomst. Iedereen die denkt dat ik gelukkig ben, maar eigenlijk niet. Ik probeer het allemaal in me eentje op te lossen maar het word steeds erger.

    Kan iemand mij alsjeblieft helpen, Het klinkt heel stom maar zo kan ik toch niet verder leven. Ik vind dat ik ook recht heb ook geluk!

    Groetjes …..

  • Anonymous avatar

    een moedertje

    Hoi meissie,

    je bent 15 jaar en dat is geen makkelijke leeftijd voor een meisje. Je hormonen slaan op hol en daarbij ben je in het verleden gepest. En weet je…kinderen onder elkaar kunnen zo vreselijk hard zijn. dat neem je het hele leven mee. aan de andere kant..daar word je ook sterker van. Ik ben nu 44 jaar, vroeger droomde ik dat ik kon vliegen en dat ik de hele wereld aan kon, ik dacht..mijn ouders zijn vast mijn eigen ouders niet. Ik had altijd het gevoel dat ze mijn broers en zus voortrokken. dit was echt niet zo. maar ik voelde dat op die leeftijd wel zo. Een soort Remy alleen op de wereld en niemand die me begreep. ik voelde me alleen op dezelfde leeftijd als jij.

    Ik ben nu zelfstandig ondernemer. doe mijn ding en doe het blijkbaar goed.

    Je bent op weg om volwassen te worden en dat is niet altijd even makkelijk.

    maar bedenk…hoe meer tegenslag, hoe sterker je eruit zal komen. Ik had een schoonzusje..heel erg verlegen maar vreselijk lief…als je die nu ziet!!! nog steeds lief maar zeker niet meer verlegen. met de tijd ga jij dat ook zeker leren!!!!

    ik wens je heel veel sterkte en wijsheid toe

  • Anonymous avatar

    www

    Als zingen je ding is neem dan zangles, je bent dan samen met je leraar/es en die leert je alles wat er bij zingen komt kijken, je gaat echt niet keihard af daar , je staat echt niet gelijk op een podium en in een grote zaal.

    Begin klein maar doe iets wat je leuk vind

    Gewoon doen, ook al vind je het hartstikke eng.. succes

  • Anonymous avatar

    anoniem

    Hey 15 jarige,

    Denk toch dat je hulp moet zoeken want stemmen horen is niet goed en is behandel-

    baar. Ga lekker op zingen en je gaat echt niet af. De pubertijd is geen makkie.

    Weet dat uit eigen ervaring. Denk dat veel mensen dat wel weten.

    Waarom praat je er niet met je ouders over eigenlijk?

    Sterkte en laat nog eens wat van je horen!

    Gr Anoniempje

  • Anonymous avatar

    Ronald Kremer

    Ik geloof dat elk mens wel gedachten heeft die hij niet wil hebben. Negatieve, vastzettende, veroordelende stemmen.

    Ik ben ze tegenwoordig met het meest krachtige en zeer beproeft middel aan het wegsturen en dat werkt fantastisch!

    Ga er maar vanuit dat je geliefd bent, ik geloof dat dat de waarheid is voor elk mens.

    In deze wereld is liefde vaak voorwaardelijk: je moet vaak eerst aan allerlei verwachtingen voldoen.

    Elk mens heeft behoefte (volgens mij) aan onvoorwaardelijke liefde; liefde die niet stopt als je ergens in faalt.

    Wil je eens weten hoe ik hiermee omga?

    Laat het maar weten!

    Groet en succes, Ronald

  • Anonymous avatar

    Jmf

    Hoi,

    Ja, 15 jaar is ook een moeilijke leeftijd. Je probeert jezelf te zoeken en al je hormonen gieren door je lichaam.

    Onzeker zijn, speelt ook een grote rol.

    Een ding wil ik er even uit pakken; zingen.

    Iedereen kan zingen, als je maar wil.

    Als je zingen zo leuk vind, dan kun je zangles nemen. Met zangles leer je ook heel veel van jezelf. Of je gaat naar een leuk koor. Wat je wil.

    Je zanglera(a)r(es) zal je echt niet uitlachen!

    Indien er een mogelijkheid is kun je proberen het bespreekbaar te maken met je ouders of probeer een ander vertrouwenspersoon te zoeken.

    Je bent sterk als je jezelf kwetsbaar op durft te stellen.

    Sterkte!

    Jmf

  • Anonymous avatar

    Erik

    Hoi;

    Ik wil in het kort op een aantal punten uit je verhaal reageren.

    Als ik je verhaal lees herken ik daar veel uit, niet uit de onderwerpen die jou allemaal bezig houden maar wel dat je heel veel aan het denken bent. Je kan met denken niet bepalen of je ooit wil trouwen en of kinderen wil krijgen, dit is gewoon onmogelijk.

    Ik heb altijd geprobeerd om met denken geluk te vinden, ook dit is onmogelijk. Luister naar je gevoel, dat wil zeggen laat het los uit je denken en je gevoel verteld je in de loop van de tijd wat je eventueel wel en of niet wil. En natuurlijk kan je er dan wel (over je gevoel) over nadenken maar je toekomst plannen met alleen denken dat kan gewoon niet.

    Je weet van jezelf dat je nu moeite hebt met dergelijke levensvragen, heus laat het los, laat het los. Als je over 10 jaar nog niet het gevoel hebt van “ik wil kinderen” dan wil je ze waarschijnlijk niet en trouwen? Misschien komt het en misschien niet, wat is het verschil?

    Het geluk heb ik ook nooit gevonden, geluk zit in momenten die je ervaart en hoe je iets ervaart is niet te plannen met denken.

    Doe de dingen die je leuk vind en leuk lijken en vertouw op je gevoel en gebruik je denken om rekensommen op te lossen en af en toe na te gaan of je nog goed bezig bent.

    Positief en negatief kunnen niet zonder elkaar bestaan, jing en jang angst en blijdschap.

    Alle gevoelens die je hebt zijn uiteindelijk het een of het ander, mensen maken zich vaak zorgen over iets wat in de toekomst misschien kan gebeuren en hoe langer zij daar over nadenken hoe rotter zij zich gaan voelen. In de praktijk blijkt die gebeurtenis vaak mee te vallen, wat ik wil zeggen laat het los. Als jij “angst”los laat dan laat angst jou los.

    Je schrijft dat de laatste tijd een aantal dingen hebben tegen gezeten.

    Schrijf je problemen eens op, zijn ze echt zo groot of heeft je denken ze groot gemaakt?

    Als je echt serieuze problemen hebt dan wens ik je natuurlijk veel kracht en wijsheid toe.

    Vertrekken naar een andere plaats of zelfs een ander land heeft geen zin, ik heb daar ook over nagedacht toen ik een jaar of 22 was. Dat heet vlucht gedrag, vluchten heeft geen zin je neemt jezelf overal mee naar toe. Ergens anders voel jij je precies het zelfde, dit omdat je je gedachten en manier van denken meeneemt. Het enige wat je kunt doen is een ander licht over dingen laten schijnen, probeer anders tegen bepaalde zaken aan te kijken.

    Je hormonen waar andere mensen het ook al over hadden spelen natuurlijk ook een rol. Daar heeft ieder mens continu mee te maken maar op bepaalde leeftijden en in bepaalde situaties iets meer. Typ bij Google eens hormonen in, is best interessant om te lezen.

    Je kunt gevoellens niet altijd zomaar onderdrukken en dat zou ook niet goed zijn (een potje huilen kan best goed zijn, dit is een vorm van uiting en verwerking) maar weet dat je uiteindelijk niet je gevoel bent en dat je niet de enige bent. Heel veel mensen hebben moeite met hun gevoelens. Weet dat het niet meer is als dat namelijk een gevoel.

    Ik hoop dat je hier iets aan hebt, zo niet dan heb ik het in ieder geval geprobeerd.

    Groet Erik

  • Anonymous avatar

    tbbb

    Goed dat je oplossingen zoekt. Phil McGraw heeft een aantal heel goede en praktische boeken geschreven over psychische problemen. Hij is psycholoog en ook op tv als ‘dr. Phil’.

    Ik stel voor dat je die boeken gaat lezen. Daardoor zul je je waarschijnlijk beter gaan voelen. Je kunt ze lenen in de bibliotheek. Of je kunt ze tweedehands kopen via internet.

    Je kunt ook lezen in het tijdschrift ‘Psychologie’ en op de website van dat blad. Ook kun je veel steun hebben aan lieve en verstandige vrienden en vriendinnen.

    Succes.

    http://www.google.co.uk/search?num=100&hl=en&q=%22Phil+McGraw%22+boeken+prijs&meta=

    www.geluk.startpagina.nl