hi,
een vraagje, als iemand steeds de fout in gaat binnen het gezin, ik bedoel daarmee agressie, ruzie zoeken, spanning in het gezin. Is die persoon zich er dan van bewust of is het echt zo dat hij/zij niet weet waar we het over hebben? Kan het echt zo zijn dat iemand het gezin het leven zuur maakt zonder door te hebben dat hij/zij de aanstichter is? en bij welk ziekte beeld komt dit voor?
groet, prikkertje
Mijn ervaring is dat de vinger op de zere plek bij de ander bijna nooit het gewenste effekt heeft.
Zoeken naar mogelijke ziektebeelden voor de ander is ook niet echt opbouwend volgens mij.
Misschien kun je ten overstaan van die ander je eigen onvolmaaktheden benoemen!?
Ken je die?
Mijn ervaring daarmee is dat de ander dan ook zelf over de brug komt…
Succes, groet Ronald
(en ja: veel mensen zien de splinter in het oog van de ander maar de balk in eigen ogen zien ze vaak niet)
(kan een overlevings/beschermingsmechanisme zijn om eigen falen te bedekken. Vaak is de omgeving dan niet veilig genoeg om je kwetsbarrheid zoals het maken van fouten toe te geven)
(in jouw schrijven dringt door dat het het gezin tegen deze ene persoon is, misschien niet in werkelijkheid maar grote kans dat deze persoon dit zo ervaart. Laat diegene weten dat hij/zij er mag zijn zoals hij/zij is)
Bewust wordt je van je eigen tekortkomingen, niet van de tekortkomingen van anderen.
Jouw houding t.o.v. het desbetreffende persoon is het meest belangrijk wil je effect hebben.
Ga niet in een machtstrijd zitten, maar blijf op gelijkwaardig niveau en vriendelijk.
Geef duidelijk aan wat je wel en niet op prijs stelt.
Liefde mag streng zijn
Blijf herhalen, het heeft uiteindelijk effect.
Ruzie zoeken? Hoezo ruzie zoeken?
Het is afhankelijk van jouw reactie.
Groet,
Jmf
zo iemand stelt vaak iets aan de kaak in een gezin, is er iets onderhuids aan de gang in dat gezin.
Het is vaak/altijd een interactie, (behalve als er een stoornis is of iets dergelijks waar verder niemand wat aan kan doen) en alle spelers hebben hier een gelijkwaardige rol, je kan nl niet zeggen dat het alleen die persoon z,n schuld is, de reactie van de andere gezinsleden speelt ook mee.
zie verder het antwoord van JmF wat mij betreft.
ik probeer te acherhalen wat er loos kan zijn en of ik nou gek aan het worden ben. na een langdurige relatie waarbij geweld zowel lichamelijk als geestelijk aan de orde kwam, heb ik na vele jaren besloten om de relatie te stoppen en verder door te gaan met de kinderen. ieder mens heeft zijn goede kanten en ook deze. uiteindelijk ben ik daar voor gevallen en met regelmaat zag ik die goede kanten terug. jammer maar helaas, het word allemaal weer wat vanzelfsprekender sinds we een weekend relatie hebben. sinds korte tijd komen die buien ook weer terug en ik kan dat niet snappen. Ben van mening dat het niet met opzet gebeurd maar toch.
de kinderen worden wat ouder en die vragen zich nu ook af wat is er in vredesnaam aan de hand is. door een opmerking o.i.d kan het hele gedrag omslaan en voel je weer als vanouds de zenuwen door je lijf gieren. dit kan gebeuren in het gezin maar ook bij bekende. bij welke stoornis kom je dit tegen? het lijkt iets te hebben van borderline, anti-sociale aard en zelfs een tikkeltje narcistisch.
de omslag komt echt heel onverwachts. ik heb vaak genoeg hierover gesproken maar dan krijg ik de vraag; “waar heb je het over”? totaal geen begrip en lijkt volkomen gevoelloos.
ik weet het echt niet meer. ook niet wat hier verder mee/aan kan doen.
bedankt www,
het is natuurlijk niet het antwoord wat ik zoek. Ik zou het zo graag willen veranderen. het is me nooit gelukt in de tijd dat we getrouwd waren. maar ik weet dat je gelijk hebt. tegenwoordig scheiden mensen zo makkelijk mijns inziens. ik heb me te pletter geknokt. nadat we uit elkaar zijn gegaan ging de persoon echt meer moeite doen om het goed te maken. dat geeft m.i aan dat hij wel wil maar klaarblijkelijk niet kan. ik ben echt dol op zijn “goede kant”
weet je, het is een hele tijd goed gegaan, waardoor je dacht; Jeez..waarom ben ik gescheiden. Het ging super. nu een tijd verder vervalt alles langzaam maar zeker in het oude wat de reden was van de scheiding. ik heb dit echt nooit gewild en baal hier nog steeds van.
ik snap soms ook niet van mezelf waarom ik zo'n moeite heb om hem los te laten. Hij heeft me zo vaak zeer gedaan en later ook de kinderen (geestelijk)
aan de andere kant heb ik medelijden met hem
ik probeer hem te begrijpen :-(
bedankt voor het meedenken met me.
fijn weekend verder
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's