Mijn vader is jarenlang ernstig ziek geweest en ruim twee jaar geleden overleden. In diezelfde periode had mijn enige broer een kwaadaardige hersentumor. Drie weken later zouden mijn man en ik trouwen. Ik was zwanger en ik had de ziekte van Pfeiffer. Dit alles dus tegelijkertijd. (Dit is een enorm beknopte versie). In diezelfde periode was ik een keer “wat minder gezellig” op visite bij mijn schoonfamilie waarop mijn schoonvader de aanval op mij opende. Ik zei hierop dat ik wel wat anders aan mijn hoofd had en kreeg hierop direct de reactie dat ik mijn vader en broer niet als excuus moest gebruiken. Tot op de dag van vandaag ben ik in shock van deze opmerking en ik kan het nooit vergeten.
Mijn vader is een maand na ons huwelijk overleden. Ik heb op de overlijdenskaart mijn meisjesnaam gebruikt waarop ik door mijn zwager werd gebeld dat het belachelijk was dat ik mijn eigen naam gebruikte op die kaart. Wederom schokkend om zoiets te horen.
Mijn schoonvader heeft jaren geleden een levende puppy over boord gegooid van een schip. Ik vind dit verschrikkelijk en heb dit gezegd. Hij antwoord hierop dat het flauw is dat ik hier over begin en mijn schoonmoeder zegt er op dat het beestje toch nog maar klein was en pas net geboren.
Mijn schoonmoeder is een keer opgenomen geweest voor alcoholproblemen. Hier heeft zij op voorhand niets over gezegd tegen mijn man en mij. Ik vertrouwde het niet om ons kindje bij haar achter te laten. Zij antwoord hier op dat dat best had gekund omdat ze “pas 1 keer opgenomen is geweest”.
Mijn schoonvader heeft tijdens mijn zwangerschap tegen mijn man gezegd dat hij er uit was. Volgens hem gebruikte ik mijn man om een kind op de wereld te zetten om met het bloed van dat kind mijn vader en broer te kunnen helpen.
Mijn man en ik kochten ons eerste eigen huis. Hierop zei mijn schoonvader dat het net Rotterdam Zuid was waar we gingen wonen, dat de makelaar niet deugde waar ons huis te koop stond en de aannemer van het nieuwe huis ook een slechte naam had.
Mijn schoonmoeder zegt tegen mijn moeder dat zij mij anders op had moeten voeden. Mijn schoonfamilie zelf heeft mijn man vroeger door pleeggezinnen op laten voeden en in een internaat.
Mijn vader lag in het ziekenhuis, enkele dagen voordat hij overleed. Mijn schoonfamilie moest daar heen, ik vroeg of ze niet zouden komen en toch kwamen zij. Vervolgens krijgen mijn moeder en ik later het verwijt dat wij na afloop van dit bezoek niet een kopje koffie zijn gaan drinken met mijn schoonfamilie. Mijn moeder en ik waren ons van niets bewust en gingen kapot van verdriet doordat mijn vader zo ernstig ziek was.
Als cadeautje voor de geboorte van mijn zoontje gaven zij een rompertje, een kinderbijbel (ik ben absoluut niet gelovig), een speen en nog een klein iets wat ik me niet kan herinneren.
Mijn schoonvader heeft tegen mijn broer gezegd dat het een probleem is dat ik een eigen mening heb.
Mijn schoonvader beweert dat hij nog nooit een vlieg heeft kwaad gedaan terwijl mijn man weet dat hij vroeger diverse keren mensen heeft geslagen, ook mijn man zelf is door zijn vader geslagen.
Mijn broer had dus een kwaadaardige hersentumor. Anderhalf jaar geleden zei mijn schoonvader tegen mij dat ik ziek in mijn hoofd ben.
Ik kan er inmiddels een boek over schrijven en dit is helaas slechts een greep uit alles wat er is gezegd.
Mijn man en ik hebben het contact met mijn schoonfamilie verbroken, anderhalf jaar geleden. Zij begrijpen zelf echter niet waarom en zeggen dat wij net doen alsof alles zo erg is. Zij gaan door met leugens over mij te verspreiden en zeggen dat ik hun moet respecteren omdat zij ouder zijn.
Ik zou graag meningen hierover horen. Alvast bedankt.