Hoi,
Ben ik weer om even nuchter advies te winnen omdat ikzelf er emotioneel te kort op sta.
Enkele maanden terug een brief ontvangen van mijn schoonzus en daarop gereageerd. Daarin vermeld dat een nieuw contact alleen kan plaats vinden door het respecteren en accepteren van elkaars grenzen en wie we zijn.
Daarop heb ik reactie gekregen.
Ze was blij met mijn reactie, maar ik krijg hier en daar nog wel wat vegen uit de pan waar ik het niet mee eens ben.
Daarnaast mis ik een grote partij in het geheel en dat is haar man.
Ik lees genoeg over haar broers en dat ze heel erg naar goedkeuring en hulp zoekt bij haar broers.
Ze vraagt hulp, maar de hulp die ze van mij verwacht kan ik haar niet geven, want ik ben geen hulpverlener en daarnaast wil ze hulp, maar de pijn niet voelen als de spiegel voorgehouden wordt.
Wat kan ik het beste doen?
Een brief schrijven dat ik haar niet kan helpen?
An sich sta ik best open voor een evt. gesprek, maar wel op mijn voorwaarden. Mag ik mijn voorwaarden stellen of maak ik dan juist meer kapot?
Hoe voorkom ik dat ik in de valkuilen tuin?
Pff, lastig hoor, als je er zo kort op zit…
Groet,
Jmf