Beinvloeding

  • Didi2

    Ja hoe moet je een band opbouwen? Lijkt me heel moeilijk op deze manier, en 1 keer in de 4 weken vind ik ook wel heeeel erg weinig eerlijk gezegd.

    En kinderen van 3 en 5 die zeggen geen zin te hebben….sorry Bob, ik heb hier inderdaad geen ervaring mee. Mijn dochter was 14 toen ze niet meer om het weekend naar haar vader toe wilde.

    Maar ik reageerde - heel eerlijk gezegd - eigenlijk meer om het feit dat er volgens mij automatisch van werd uitgegaan dat de moeder ervoor gezorgd zou hebben dat ze niet meer wilden. (en in jouw geval, met zulke jonge kinderen, zou dat best kunnen hoor) Maar ik heb dat verwijt nl. ook gekregen, en dat vond ik zo erg, want het was nl. niet zo. Daarom wilde ik duidelijk maken dat het niet aan de moeder hoefde te liggen.

    Ik wens je heel veel sterkte met alles, maar ik kan je geen advies geven helaas. Ik hoop dat het opgelost kan gaan worden voor je.

    Groetjes

    Didi

  • Didi2

    En met het risico dat ik nu zelf de moeder wellicht ten onrechte beschuldig..kinderen van 3 en 5 zeggen toch niet ‘geen zin’ maar ‘ik wil niet’ of heb ik het mis??

    Dus ik zou goed naar het taalgebruik luisteren, en eigenlijk ook een gesprek met de moeder op neutrale grond aangaan. Makkelijk gezegd, ik weet het, maar ik weet ff niet anders.

    Sterkte

  • Collie

    Heb je eigenlijk wel een juridische poot om op te staan als je de kinderen niet hebt mogen erkennen???

    Niet dat een omgangsregeling die door een rechter is afgedwongen nu zo ideaal is voor jou of je kinderen, maar ik vroeg het me af…

    Is haar medewerking aan een goede bezoeksregeling niet net zo vrijblijvend als de alimentatie die jij betaald hebt?

  • Erik Veltmeijer

    Jawel Didi, de moeder heeft er wel te maken. Altijd, dus ook in jouw geval. Als de kinderen niet willen, dan breng je ze bij dat ze moeten! Ook met tegenzin dus. Indien er legitieme redenen zijn om niet naar papa te gaan (misbruik, geweld, drank, verwaarlozing enz.), is het een ander verhaal. Kinderen in de leeftijd van Bob zijn kinderen hebben niets te willen. Die hebben geen eigen mening, maar nemen vaak de taal van moeder over. Omdat ze niets anders horen.

    Natuurlijk, kinderen in de leeftijd vanaf zeg 16 jaar kun je niet meer dwingen.

    Tot die tijd zal de moeder de kinderen naar vader moeten ‘dwingen’.

    Vind ik hoor….

  • Collie

    Die mening deel ik helemaal met je Erik… Ik ben destijds gescheiden van de vader van mn zoon toen mn zoon nog maar net 1 jaar was… maar tot zijn 14e was er geen discussie mogelijk over al dan niet naar paps gaan… daarna alleen discussie over welke dagen naar paps te gaan…

    Pas toen de paps op 15 jarige leeftijd van zoon meldde dat hij niet meer hoefde te komen, is mijn zoon ook idd thuisgebleven van die bezoekjes…

    Als moeder kun je het je kinderen héél gemakkelijk tegen maken, om naar vader te gaan. Daar heb je niet eens zoveel verbale negativiteit voor nodig, je houding zegt bij kleinere kinderen vaak genoeg…

    Als je afkeer of boosheid naar vader toe vóelt, zullen kleine kinderen dat oppikken…

    Zaak is dus jezelf te blijven realiseren dat je die man ooit leuk en aardig genoeg vond om de vader van jouw kinderen te worden…

  • Bo

    Didi, dan hebben jullie er voor gekozen,om op vrienschappelijke basis om te gaan,dat komt altijd ten goede voor de kinderen.Op deze basis komt dat echt maar heel weinig voor,dit waardeer ik ten zeerste. Bij de meeste gescheiden ouders komt de fustraties uit het verleden om de hoek kijken,dan krijg je inderdaad projecties en machtspelletjes,het zijn vaak hun eigen tekortkomingen die ze projecteren op de kinderen,om de ander dwars te zitten.Als deze ouders zoals jullie eens meer door de ogen van hun kinderen zouden kijken,en niet zoveel met zichzelf bezig waren,dan zou het in meerdere gevallen tot een betere oplossing kunnen komen.Veel ouders vergeten,dat ieder kind zowel van de moeder en van de vader houd.Hoe harder zij aan hun kinderen trekken,hoe eerder zij het kwijt zijn,laat je het los,dan is het er. Didi,dit van jullie bewonder ik ten zeerste. Gr.Bo

  • Bo

    Erik, ik heb het hele verhaal gelezen op de site,als of het mijn eigen biografie was.Daarom kan ik mij zo goed inleven,in de vaderverhalen.Ik was zelf eens moeder van drie kinderen 5,7,9 jaar oud,21 jaar geleden.Je draagt het je hele leven in je hart mee.Zelfs de beste therapeut,die deze ervaring zelf nooit heeft mee gemaakt,kan je daar niet bij helpen. Gr.Bo

  • bloem

    .