Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Gas58
Een verborden emailadres omdat ik geen behoefte heb aan privémails en alles wat er te bespreken valt hier op het prikbord geplaatst mag worden.
Hallo Leo,
Het schijnt niet erg te lukken op je laatste melding te reageren> Nogmaals proberen: Ik had het duidelijker en zeker voor de persoon zelf liefdevoller gevonden als hij zijn eigen reactie had kunnen plaatsen!
2e Hands berichtgeving is per saldo onduidelijk en daarom niet relevant!
En als jij het idee hebt dat jij je kind hebt kunnen redden dan is dat uitermate fijn voor jou, maar dat bericht is voor mij dan weer puur narcisme, dus waar belanden wij?
Met deze aannames en (voor)oordelen lijkt mij een zinvolle voortzettimng van deze discussie dus onzinnig!
Het ga je goed en ik wacht op een bericht van “het kind”!
Overigens een welgemeende : Warme groet, evert
Geachte ,
Ik heb een drie jaar durende relatie gehad met een persoon met NPS , ik had van deze stoornis nog nooit gehoord , nu heb ik leren de symptomen herkennen .Ik kan me ook zeer moeilijk losmaken van die persoon ,die ik trouwens graag zag en van binnen nog steeds , daarom doet het zoveel pijn omdat ik ook zoveel voor hem heb opgegeven . Ik wou van mijn eerste relatie , waar ik 30 jaar gebleven ben , niets loslaten , maar door mijn vriend die dreef me in die richting , hij was van dan al mijn leven aan het plannen .Ik ben erin gelopen met mondjesmaat; ik moet het nog verwerken maar het is zeer moeilijk .Ik ben nu alleen , ik moet het zo houden ;want de drang om terug te gaan loert op elke hoek .Ik wens mezelf sterkte toe , en soms weet ik niet meer hoe een normale relatie eruit ziet en hoe ze voelt.
Of mijn lief narcisme heeft…ik weet het niet; lijkt wel dat hij heel veel symptomen heeft. Naar een psycholoog wil hij niet, want hem mankeert niets…het ligt aan de buitenwereld, die hem niet begrijpt. Maar onderstaand (onderstreept), wat Martine schreef, dat herken ik ook heel sterk. Mijn verstand zegt, dat ik moet stoppen met deze relatie, maar hij weet me nog steeds zo te beïnvloeden, dat ik naar hem toe kom. Dan is hij lief, begripvol etc. aan de foon…terwijl hij zo kan omslaan als ik eenmaal bij hem ben…en me kan laten voelen, dat ik niemand ben.
Martine Schreef:
——————————————————-
> Geachte ,
> Ik heb een drie jaar durende relatie gehad met een
> persoon met NPS , ik had van deze stoornis nog
> nooit gehoord , nu heb ik leren de symptomen
> herkennen .Ik kan me ook zeer moeilijk losmaken
> van die persoon ,die ik trouwens graag zag en van
> binnen nog steeds , daarom doet het zoveel pijn
> omdat ik ook zoveel voor hem heb opgegeven . Ik
> wou van mijn eerste relatie , waar ik 30 jaar
> gebleven ben , niets loslaten , maar door mijn
> vriend die dreef me in die richting , hij was van
> dan al mijn leven aan het plannen
.Ik ben erin
> gelopen met mondjesmaat; ik moet het nog verwerken
> maar het is zeer moeilijk .Ik ben nu alleen , ik
> moet het zo houden ;want de drang om terug te gaan
> loert op elke hoek .Ik wens mezelf sterkte toe ,
> en soms weet ik niet meer hoe een normale relatie
> eruit ziet en hoe ze voelt.
Goh, als ik onderstaand lees, en de reactie van Evert hierop….betekent dit dat er dan wel goede therapie is??? En wat voor therapie is het dan? Geeft in elk geval weer iets hoop, mocht een narcist hiervoor openstaan….
Gas58 Schreef:
——————————————————-
> Dus iedereen moet maar begrip hebben en open staan
> voor mensen met een NPS?
> De basis van NPS wordt inderdaad in de jeugd of
> vroege volwassenheid gelegd. Vaak wordt de oorzaak
> gezocht in misbruik of trauma's die veroorzaakt
> kunnen zijn door ouders, andere invloedrijke
> volwassenen of zelfs leeftijdsgenoten, net als bij
> bv een borderline persoonlijkheidsstoornis, maar
> dat wil niet zeggen dat je daarom maar begrip moet
> krijgen van jan en alleman om je heen.
>
> Eenmaal volwassen, is het zaak om je eigen,
> ontzettend nare, narcistische neigingen onder
> controle te krijgen en jezelf open te stellen voor
> de mensen om je heen. Dat is niet gemakkelijk,
> maar daar zijn hele goede wegen voor, mits je
> jezelf uit de slachtofferrol wilt halen.
hallo martine
ik herken me zelf helemaal in jou verhaal
alleen mijn man heeft wel hulp en medicijnen maar ik vind dat het niet helpt
ik ben nu bijna 30 jaar bij hem en al eerder bij hem weggeweest zelfs gescheiden van hem
ik was een meisje van 14 en hij was 16 ik ben nu weer op zoek naar een plekje voor mezelf maar het is inderdaad moeilijk want als ik dit met hem wil bespreken wordt hij agressief
hoe heb jij dit aangepakt en was jou vriend ook agressief ik ben bang dat het ook steeds erger wordt
ik ben me bewust dat ik ook beschadigtdben door hem en niet eens aan een andere man (relatie) kan denken heb nu zlef iik hulp ingeschakeld het ergst vind ik nog dat ze helemaal geen inleving hebben en altijd andere de schuld geven en dat ze bij andere mensen altijd leuk over komen maar hier thuis bij mij mijn 2 kids bijna een tiran ken jij dit ook?
