hoe geef ik dit n plekje?

Daan

27-09-2007 22:18

Hoi allemaal,
Ben een man van 41 j.
In t kort zal ik t uitleggen,na mijn scheiding,leerde ik 2,5 j geleden een naar mijn gevoel een schat van een vrouw kennen,we hadden allebei n rot periode achter de rug,maar we voelde ons allebei super gelukkig bij elkaar,1,5 terug gingen we samen wonen.
zij heeft 2 puberende jongens,die ik absoluut mag,al vond ik ze wel eens gemakzuchtig en respectloos naar hun moeder,het werd door alledrie gerespecteerd & geaccepteerd dat ik daar wat van zei.
Tot dat ruim 1 j geleden haar vader overleed,haar rouw proces was en is logisch heel zwaar voor haar,en sinds die periode kon ze mijn reacties naar de jongens niet meer hebben,ik werd stukken soepeler,wat ze ook toegeeft,maar er kwamen
alleen maar heftige ruzies uit,hoe lief,kalm en luisterend ik ook was.
3 wkn terug is ze eindelijk dingen in gaan zien na diverse gesprekken met n psygoloog,dingen die ik ook in haar zag,maar die ze mij om onbekende
reden niet kon geven.
we zijn door deze toestanden uitelkaar,ik wilde haar met al mijn liefde steunen,nu ze het zelf ook ziet,vind ik dat je elkaar juist in een relatie er doorheen moet en kan helpen,we geven nog steeds om elkaar.
Alleen zij zegt haar problemen van vroeger en nu alleen op te willen lossen,dit kan ik maar geen plekje geven.
We zijn nog dikke maatjes,wonen nu allebei apart,ben nog steeds bij haar welkom,hebben allebei absoluut geen zin in n andere relatie.
Hoe kan iemand nou zo'n beslissing nemen?ik zou dat niet kunnen hoor,maar omdat ik weet dat ze niet de oude is,kan ik haar ook niet de rug toe keren omdat ik me belazerd voel.
sunny

28-09-2007 08:28

Ze heeft tijd en ruimte nodig, geef haar dat.
In een relatie ben je NIET elkaars hulpverlener dus neem die rol niet op je.
Daan

28-09-2007 17:00

tja,dat heb ik inderdaad meer gehoord de laatste tijd,maar op deze manier voel ik me flink aan de kant gezet,een liefdevolle relatie en dan heeft ze problemen met zichzelf en is t van ‘ikheb je nu niet nodig,ik moet en wil t alleen doen’,mijn gevoel zegt juist,in voor en tegenspoed.
daan
sunny

29-09-2007 11:56

Het is jammer maar je kan nu niet veel doen, soms is dat zo.
Misschien pakt ze de draad weer op met je en kan je er op een later tijdstip over praten…misschien ook niet, we kunnen helaas niet in de toekomst kijken.
wana

30-09-2007 12:01

een liefdevolle relatie is m.i. ook elkaar de ruimte kunnen geven.
je kan elkaar alleen aanvullen als je zelf al ‘compleet’bent.
liefde is je vriendin nu steunen in wat ze wil,afstand, ook al begrijp je dit zelf helemaal niet. ik denk dat de relatie de beste kans van slagen heeft als je voor háár kiest, en dus ook haar keuze om ruimte te nemen voor zelfverwerking.
sterkte.
hankypanky

09-10-2007 16:09

maar ook jij hebt je eigen waarde en je eigen grenzen. jij bepaalt hoe ver je wilt gaan, wat je wilt accepteren en wat niet. je bent geen slaaf van haar buien/stemming/gevoel..dus het gaat 2 kanten op. zolang jij je verder goed voelt in de relatie blijf je doorgaan, voel je je niet meer goed, dan is het aan jou om te kiezen.
azalaia

10-10-2007 13:42

elkaar de ruimte geven kan toch ook binnen een relatie, daar hoef je toch niet voor uit elkaar te gaan….
Of grijpt ze soms dit rouwproces aan als excuus om de relatie te kunnen beëindigen……mensen zijn soms echt onpeilbaar.
azalaia.
azalaia

10-10-2007 13:43

helemaal mee eens.
azalaia.
daan

10-10-2007 21:10

Nee,het is n schat van n vrouw,echt,te lief,haar tollerantie is te hoog ,al heel haar leven heeft ze alles voor lief genomen,op haar tenen gelopen.
ik ben consequent,zeker met de jongens van haar,van 14 & 11,daar heeft ze mij altijd in gesteunt en achter gestaan.Ik weet dat haar pa zeer speciaal voor haar was,nadat hij is overleden vorig jaar september,heeft ze in n zwaar rouwproces gekomen,voor mij was het minder moeilijk en liet het huishouden en opvoeden doorgaan zoals het in mijn ogen door hoort te gaan (t.o.v. de jongens),ze kon ook steeds minder van mij accepteren en we gingen elkaar niet meer begrijpen.
Ondertussen ben ik tot de ontdekking dat ik al vanaf mn jeugd,het iedereen naar zijn zin probeer te maken,en mn eigen behoeftes negeer,mijn vriendin heeft hetzelfde probleem.
We zijn na 2.5 jr,sinds half augustus uitelkaar,hebben 1x p/w goed contact,geven nog om elkaar,maar ze wil het voor zichzelf op n rijtje zetten,ik zie ook in dat ik dingen anders wil en moet doen.
Ik mis haar erg,heb nog veel verdriet,alleen zijn valt me heel zwaar,maar brengt me niet tot wanhoop om n relatie met n ander te beginnen,dat wil ik (nog) niet.
ik denk net als zij voor mezelf en aan mezelf,al zou ik zo terug willen,maar de kans is nu dat we dezelfde fout kunnen maken.
Wie weet komt het goed,misschien ook niet,maar net als ik moet ze ook aan haar minder goede eigenschappen werken (zeer jaloers,terwijl ik zo trouw als n hond ben en het accepteren dat ook haar partner normen & waarden heeft)als dat van haar kant niet lukt,word het niks meer.
Ik weet dat ze haar problemen opzij legt en er niet aan werkt,hoeft nu ze alleen is niet meer jaloers te zijn,maar ooit komt dat weer boven water.
daan

10-10-2007 21:46

IK heb de relatie vaker willen verbreken,puur om 2 problemen die telkens terug kwamen,haar zware jaloezie en haar manier van opvoeden,dit dit ze vaak niet als moeder maar als vriendin.Elke keer dat ik weg wilde smeekte en huilde ze of ik wilde blijven en ik ging door mn knieen en bleef.
De ruzies werden nu steeds heftiger en zij werdt verbaal aggressiever,uiteindelijk heeft zij de relatie verbroken,ik smeekte nu,maar nee hoor,t is over,liep echt met het idee,ze wil wel ontvangen maar niet geven,ik snapte er niks meer van.
Zien waar het fout gaat,ik werkte aan mezelf,werd makkelijker naar de jongens,dat gaf ze ook toe,ik vond het voor mezelf ook prettiger dat ik me geen politieagent meer voelde,hetgeen wat ik haar vroeg kon ze mij niet geven zei ze,consequenter
worden zat niet in haar,iedereen vertelde haar dat ik gelijk had met mijn visie op opvoeden,maar degene met wie je het eens moet worden niet,erg frustrerend is dat.En nog steeds heb ik de gedachte,dat ze ooit aan mijn woorden terug zal denken,dat ze zichzelf tegenkomt,t voelt zo dubbel,het is verder het een lieverd,zoals ze nu is herken ik haar ook niet.
vraag me af of er gespreksgroepen zijn in de Drechtsteden,lijkt me erg interressant!

hoe geef ik dit n plekje?

Daan

sunny

Daan

sunny

wana

hankypanky

azalaia

azalaia

daan

daan