“Moreover, no matter what neural correlates scientists may find, the results cannot prove or disprove the existence of God. Although atheists might argue that finding spirituality in the brain implies that religion is nothing more than divine delusion, the nuns were thrilled by their brain scans for precisely the opposite reason: they seemed to provide confirmation of God’s interactions with them. After all, finding a cerebral source for spiritual experiences could serve equally well to identify the medium through which God reaches out to humanity. Thus, the nuns’ forays into the tubular brain scanner did not undermine their faith. On the contrary, the science gave them an even greater reason to believe.”
Het artikel is goed afgesloten met deze nuance.
Wat dit betreft is er maar een zekerheid, denk ik: 'Mensen zien dingen die er niet zijn, en mensen zien dingen niet die er wel zijn". Dat kunnen we sowieso wetenschappelijk wel hardmaken.
Een religieuze verklaring zou zijn dat God de mens geschapen heeft en dus ook hetgeen tussen de oren dat religieuze communicatie met hem faciliteert.
Aan de andere kant zijn er genoeg psychologen die hebben beweerd dat religie een overlevingsmechanisme is, omdat mensen zich nu eenmaal psychisch minder gezond voelen als ze niet geloven dat de wereld/het bestaan/het leven niet ergens een soort rechtvaardigheid kent. De evolutie zou dus ook gezorgd kunnen hebben voor de ontwikkeling van dergelijke regionen; omdat het de overleving van de menselijke soort bevordert.
Een ding is ook sowieso zeker. Onze ervaring zit inderdaad tussen de oren, maar dat betekent niet dat onze ervaring volledig gestuurd wordt vanuit datgene wat tussen onze oren zit.
De hele empirische wetenschap zoals we die nu gebruiken is helemaal niet in staat om de mogelijkheid tot een Godheid uit te bannen of te erkennen. Dat valt buiten het domein van de wetenschap.