Tegen je grens aanlopen

• 

  Martin

  17-10-2007 11:14

  Ik ben een strebertje… en loop nu tegen mijn grens aan:

  Sinds enkele jaren heb ik een eigen bedrijf en dat loopt goed. Ik heb er echter altijd spijt van gehad dat ik een bepaalde vakopleiding niet heb gedaan, ik voel mij daardoor minder dan mijn vakgenoten. Nu heb ik sinds afgelopen zomer mijn zinnen gezet om deze opleiding toch nog te gaan doen. Echter, bij deze opleiding hoort een omvangrijke stageverplichting en die past natuurlijk niet in mijn eigen bedrijf. Mijn aanvraag voor een vrijstelling voor deze stage is afgewezen, dus ik zal echt 3 jaar fulltime extern moeten gaan werken om dit te kunnen realiseren en dat is een hele opgave voor iemand die gewend is zijn eigen bedrijf te runnen. Het zal me ook veel omzet kosten.

  Echt noodzakelijk is het niet om deze opleiding te doen, ik hoor nu al vaak van anderen dat ik al relatief goed opgeleid ben voor mijn werk. Het is meer de status, de prestige… maar dat brengt nu wel een enorme stress met zich mee. Mij erbij neerleggen en de opleiding niet doen voelt enorm als falen. Tevens ben ik bang dat me dit blijft achtervolgen en dat ik er de rest van mijn leven spijt van heb.

  Rapporteren
• 

  Lezer

  17-10-2007 12:08

  Het zijn je gedachten die je leven zo moeilijk maken.

  Vast houden aan de gedachten dat die opleiding zaligmakend is ,verdonkeremaant de werkelijkheid dat je op eigen kracht een bedrijf hebt opgezet en succesvol runt.

  Status en prestige nodig hebben komt voort uit onzekerheid.

  Kijk naar de werkelijkheid, zie onder ogen wat je allemaal op eigen kracht doet en hoe goed je dat doet.

  Wees dankbaar dat je de capaciteiten hebt en ze zo goed gebruikt.

  Geniet van het leven in het nu.

  Je kunt je altijd bijscholen maar ik denk dat je je overvraagt met de manier die je beschrijft.

  Neem eens wat tijd om te zijn. Je zelf opjagen met meer en meer prestaties breekt je vroeg of laat op .Status en prestige zal je niet wezenlijk gelukkiger maken.

  Geloof mij , ik heb in die kringen verkeerd en gezien dat het geen garantie is op geluk. Je zal altijd mensen tegenkomen die meer hebben.

  Rapporteren
• 

  Martin

  17-10-2007 12:13

  Ik denk dat je heel dicht bij de kern van het probleem zit met deze reactie. Maar het is oh zo moeilijk om dat in te zien en te accepteren: okay, ik ga gewoon door met de dingen die ik de afgelopen jaren (met plezier!) deed en laat die opleiding voor wat het is. De eisen zijn nu zo aangescherpt waardoor het haas onmogelijk is dat te realiseren.

  Rapporteren
• 

  Lezer

  17-10-2007 12:46

  Soms kan je ineens een helder inzicht hebben en soms heb je meer tijd nodig om in te zien dat het anders inelkaar steekt dan je steeds denkt.

  Succes.

  Rapporteren
• 

  azalaia

  17-10-2007 15:27

  Wie het onderste uit de pan wil schrapen…….komt soms bedrogen uit.

  Kijk wat jij kan/hebt en kijk niet naar wat anderen kunnen/hebben.

  azalaia

  Rapporteren
• 

  Bo

  20-10-2007 10:54

  Voor wie zou je je moeten bewijzen,dat is inderdaad een onzekerheid in jezelf,kijk naar je eigen kwaliteiten en wat je daar al hebt neergezet,en die bijscholing wil nog niet altijd zeggen,dat het van pas komt in de praktijk.als je in jezelf geloofd en rustig je doelen naarstreefd krijg je alles wat je wil,het heeft ook met je eigen innerlijke kracht te maken,als je maar jezelf blijft,en je niet meet met de omgeving.En het niet alles willen hebben,maar tevreden zijn met wat je hebt,dan komt de rest vanzelf,en dan kan je naar verloop van tijd,eens terug kijken op wat je vanuit jezelf tot stand hebt gebracht,en dan mag je je zelf een schouderklopje geven,met een tevreden glimlach. Mijn ervaring is dat ik mensen ken,die alleen maar lagere school hebben genoten,en verder aan hun eigen innerlijke ontwikkeling hebben gewerkt,en die daar een groot imperium hebben neergezet,en altijd zichzelf zijn gebleven. En dat is pas waardevol. En vergeet niet je moet niet,maar je mag dat doen. Gr.Bo

  Rapporteren
• 

  wana

  13-02-2008 21:46

  afwegen wat je ermee wint en wat je ermee verliest.

  misschien wel concreet met n voor- en tegen lijstje.

  míjn streberige karakter zegt: doen, ga er voor. f#ck de winst en de ellende en de stress en knok voor die drie jaar, wat is nou drie jaar?! jezelf voor houden waarom je dit wilt en kijk of je het allemaal aankan.

  ga je dan op je snufferd, dan heb je het tenminste geprobeerd.

  in je hoofd blijf je áltijd degene die zn vakopleiding niet/of niet op dezelfde(of zelfs juiste!) manier heeft gehaald.

  Dat is de streber, lat net te hoog leggen en dat wat bereikt is bagataliseren..

  hoe dan ook zal je met deze karatertrek geconfronteerd worden.

  met of zonder opleiding. of te wel als je er voor gaat of niet, uiteindelijk neem je het gevoel er never mee weg, je zou t verschuiven.

  Rapporteren