Is een narcistische gedragsstoornis/borderline erfelijk?
Uit onderzoek begint het er hoe langer op meer op te lijken,dat na de ouders de daaruit geboren dochter,deze verschijnselen vertoont, zelfs met borderline indicaties.
Hoe is te voorkomen,dat de kleindochter,(de derde generatie) deze stoornis krijgt?
Denk meer dat het voorbeeld dat de ouders geven bepalend is voor het gedrag van de kinderen.
En borderline vind ik wel een erg modisch stempel.
Iedere paar jaar is er weer een nieuwe aandoening die plotseling de heerst.
Hoe patronen te doorbreken ?
Door het onder ogen te zien en gedrag te veranderen.
Nou, ik zou mij heel goed kunnen voorstellen dat een kind met ouders die lijden aan NPS borderline-symptomen gaat vertonen.
Het kind krijgt waarschijnlijk een enorm tekort aan aandacht en erkenning en hoogstwaarschijnlijk zou er zelfs sprake kunnen zijn van (bewuste of onbewuste) geestelijke mishandeling. Niet bepaald een goede factor voor de hechting die het kind ontwikkelt naar de ouders, die toch redelijk bepalend kan zijn voor de hechting van het kind aan anderen in de volwassenheid.
Veel kinderen van ouders met borderline/NPS ontwikkelen borderline/NPS, maar dat wil zeker niet zeggen dat het erfelijk is. Ik denk dat het misschien deels te maken heeft met de ‘voorbeeldfunctie’; aan de andere kant kan het ook simpelweg de uitwerking zijn die het gedrag van ouders op het kind heeft.
Helaas valt er juridisch waarschijnlijk weinig aan te doen. Praten met ouders die NPS hebben is helemaal zinloos. Als uw schoondochter/zoon aan NPS lijdt en uw eigen kind(een van de ouders neem ik aan?) niet, lijkt het me raadzaam te praten met je dochter/zoon. En het inwinnen van informatie bij een psycholoog en een jurist kan nooit kwaad. Reken alleen niet op teveel.
Sterkte.
Martin
Eventueel kunt u proberen te zoeken naar MSN Discussiegroepen van mensen die leven (met iemand) met borderline en NPS(of “NPD” in het Engels).
Ik weet dat die discussiegroepen bestaan op het internet, vaak in het Engels.
In ieder geval kunt u daar discussieren met mensen met gelijksoortige ervaringen.
Mvg.
Martin van Duijn
Nl. support Bordeline ( nieuwsgroep) schrik je niet wat daar allemaal tegenkomt,Bordeline is maar een etiket,wat er aan gegeven wordt,ik denk als ze projektie's naar het kind toe eens achterwege laten,en het woordje moeten eens niet zo vaak gebruiken,dat er veel problemen zoals ze het noemen opgelost zouden zijn,met bovenstaande antwoorden ben ik het volledig mee eens.Vaak is het een deel wat niet tot ontwikkeling is gekomen bij een kind,vaak onbewust of jaren op een kind inpraten dat hij niets kan,dan krijg je zo'n situatie's,dan kan zijn persoonlijkheid zich niet ontwikkelen,tot wie hij of zij werkelijk is,dan staan zij in principe als een vreemde tegenover zichzelf. Gr.Bo
Even nog een late reactie op Saskia, dat borderline een term is en dat er over een tijdje weer een andere term komt. Ben ik het niet helemaal mee eens.
Als je met borderline leeft, of met NPS heb je een wereldbeeld dat niet strookt met het wereldbeeld wat de overgrote meerderheid heeft.
Veel borderliners zijn geestelijk mishandeld in hun jeugd; hebben dus weinig erkenning en of liefde gekend. Iedereen heeft dat nodig, dus de borderliner zoekt het ook op. Maar omdat hij of zij dat in de ontwikkeling naar de volwassenheid nooit hebben gekend, zijn ze ook minder in staat het te ‘herkennen’ in volwassen relaties. Gevolg: De constante frustratie van het niet vinden wat er misschien in hoge mate aanwezig is. En op een gegeven moment ga je erg ver in het zoeken van die bevestiging: soms door zelfdestructie, soms door ruzie uitlokken, soms door promiscue gedrag en ga zo maar door.
Dat borderline sinds de jaren zeventig steeds meer de kop op stak en dus ook een naam heeft gekregen, vind ik niet zo verwonderlijk en willekeurig. Het is namelijk vrij logisch dat in de veranderde maatschappij van nu vaker borderline voorkomt, als je het beziet in ‘mijn’ perspectief. Een hele belangrijke maatschappelijke verandering is de individualisereing geweest. De beschermdheid van familie en huwelijken bestaat nagenoeg niet meer, en individuen leiden hun eigen leven. Daarbij zijn er altijd mensen die dat minder goed kunnen en dus buiten de boot vallen. We zitten dus inderdaad denk ik wel redelijk in een ‘borderlinegeneratie’.
Ik weet niets van intercultureel psychologisch onderzoek naar borderline, maar het zou mij niets verbazen als deze ziekte heel weinig voorkomt in oosterse landen/aziatische landen(zoals China), omdat dat een collectivistische cultuur is en de eigen identiteit veel minder door de authenticiteit van een individu, en veel meer door de sociale indentiteit van het individu wordt bepaald.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's