Geen vrienden meer bij maken

• 

  Janice

  29-01-2008 22:05

  Hey mensen,

  Ik ben best een stoere meid van 23 maar ondanks mijn gekheid is het net of ik een tweede persoonlijkheid heb die veel dieper zit, of ik een masker heb en dit gedrag misschien mijn ‘echte ’ik is weet ik niet.. ik ben namelijk diep van binnen ook al zouden mensen het niet zeggen heel erg onzeker, het is echt heel raar maar ik ben best sloom met dingen, ook al denk ik heel snel, ik zit bv een halve avond na te denken over een entree dat ik maak , alsof ik niet kan genieten van het feest waar ik dan ben, misschien is het dan wel saai.. maar het is een weggestopte emotie, ook ben ik vaak achterdochtig over de intenties van mensen, wil er iemand langs komen die ik van mijn hbo-opleiding kende dan vertrouw ik het niet, als ik vriendinnen spreek, en ga stappen van de middelbare- of basisschool dan weet ik dit is ‘echt’! en heb ik het super.

  ik kan de laatste jaren geen echte leuke gezellige vrienden meer maken en dat is heel triest ik zou zograag weer die gekke meid willen zijn en niet zo onzeker enachterdochig willen zijn!!! ook al word ik ‘volwassener’ wat is dit, is dit normaal, herkent iemand dit, of iedereen misschien wel? en waar ligt dit aan? Is het een beschadigd of getraumatiseerd vertrouwen (van de laatste jaren, door moeilijke mensen)? ps Ik ben gewoon fijn opgegroeid met veel vriendinnen en buurtmaatjes/speelmaatjes op straat in een dorp. of ben ik een beetje verknipt aan het worden, wat kan ik eraan doen??

  XXX Janice

  Rapporteren
• 

  Elia

  01-02-2008 01:52

  Als je 23 bent (ik ben 58) is het helemaal niet gek als je twijfelt en de boel op zijn kop zet. Zelfs al heb je een gewone of fijne jeugd gehad. 23 is echt een leeftijd waarin een heleboel gaat gebeuren en waarin je je een heleboel afvraagd. Je begint écht volwassen te worden. Dat brengt bepaalde spanningen met zich mee.

  Ik ben dan wel een stuk ouder, maar ik ben altijd met jongere mensen om gegaan.

  En ik zag dat op ongeveer jouw leeftijd altijd heftige veranderingen plaats vonden. Ook kan het zijn dat sommige mensen zich dan (tijdelijk) veel jonger of een beetje puberaal gaan gedragen. Misschien dat er iets ingehaald moet worden.

  In elk geval; die twijfels over een entree op een feestje zijn zelfs bij mij herkenbaar. Ik heb wel dat ik een leuk gesprek heb gehad en dat ik me savonds als ik thuis ben ineens ga afvragen of ze me wel aardig vinden In zo'n geval probeer ik het gewoon van me af te zettten. Want wat is de realiteit, de volgende keer dat ik die persoon / personen zie doen ze enthousiast als ze me zien. Niks aan de hand dus.

  Dat je twijfelt is normaal, ga eens met een goede vriendin praten of met je moeder. Ga niet iedereen vermijden met wie je wat minder bent, voor je het weet sluit je je op in een hutje op de hei. Je kan toch niet met iedereen vriendjes zijn, dus stap er over heen en duik eens met zo'n hbo-er de kroeg in In elk geval ben je echt niet gestoord, hooguit een lieve rare snijboon.

  Greetz Ellen*D

  Rapporteren
• 

  wana

  13-02-2008 21:37

  twijfel staat gelijk aan twintiger geloof ik.. als ik het lees is het allemaal zo herkenbaar!

  Het is ook eng omdat er een batterij aan nieuwe mensen,indrukken en activiteiten op je af komen.

  logisch dat je terug wil grijpen naar bekende, oude vertrouwde vrienden dan weet je wat je hebt!

  Je bent je er wel bewust van en dat is een goed teken, dan kan je jezelf betrappen op die gevoelens en zelf bepalen of je op momenten sterk genoeg in je schoenen staat om iets verder te gaan dan je durft en je twijfel te relativeren.

  gewoon iemand uit te nodigen of toch de leuke kanten en mensen van dat feestje in te zien en zo stapje bij beetje worden dan die nieuwe mensen of feestjes ook vertrouwd en leer je jezelf dat afstappen op nieuwe dingen leuk is en dat dat soort dingen gepaard gaan met twijfels en onzekerheden maar dat erbij hoort en je niet hoeft te weerhouden van dingen te ondernemen en mensen te ontmoeten.

  Rapporteren