Ik ben in 2004 gescheiden (46 jaar) en heb een echte vechtscheiding meegemaakt. Nadien 3 relaties gehad (7 maanden, 17 maanden, 3 maanden), maar ik heb het gevoel dat ik me niet meer kan geven. Alsof mijn gevoel blokkeert. Ik ben altijd een extravert iemand geweest die heel goed kon praten over zijn gevoel. Iemand die veel investeerde in relaties. Dat doe ik nu nog maar in de eerste fase van een nieuwe relatie en al gauw krijg ik het gevoel dat ik nog niet toe ben aan een relatie. De vrouw waar ik nu mee ben is een geweldige persoonlijkheid en ook nog eens aantrekkelijk. Hoewel ik verliefd op haar was, word ik er niet warm of koud meer van. Er is dus geen intimiteit meer. En dan loopt een relatie automatisch langzaam stuk. Begin me er nu zorgen over te maken. Ik zie het zelf niet als bindingsangst. Wil me juist heel graag geven, maar het lukt niet meer. Of moet ik gewoon concluderen dat ze toch niet de ware is? Mijn omgeving adviseert me al lang om een tijd alleen door te brengen, maar t.z.t. kom je weer iemand tegen waarvan je denkt dat het klikt. En dan komt weer die fase dat je iemand wel leuk vindt, maar meer is er niet meer over.
Kan het zijn dat ik emotioneel een enorme tik van die vechtscheiding heb opgelopen en meer tijd moet vrijmaken om te herstellen? Zijn er meer mannen die hetzelfde meemaken als ik? En daar een verklaring voor hebben?