Wie denkt er met me mee, ik kan hier nergens mee terecht.
Ik woon in het buitenland met een buitenlandse man en twee kleine kinderen. Mijn ouders komen me bijna twee keer per jaar bezoeken. Wij zijn twee jaar geleden met het hele gezin bij mijn ouders op bezoek geweest, het jaar daarvoor niet en vorig jaar ook niet.
Mijn vader wordt in oktober 65 en mijn ouders willen dit graag met het hele gezin vieren door ouderwets vakantie te gaan vieren in Frankrijk.
Mijn man heeft me vandaag verzocht niet te gaan, hij heeft aangegeven dat hij in een dip zit en dat hij heel veel stress heeft van het vooruitzicht van zo een dure reis.Het vooruitzicht van ‘dure ’ dingen maakt hem vaak nerveus; kadoos voor de kinderen, kledinguitgaven die ineens moeten zoals schoenen.
Ik twijfel; aan de ene kant wil ik hem helpen las dat kan, aan de andere kant wil ik mijn ouders niet teleurstellen. Soms verdenk ik mijn man ervan dat hij het expres doet, hij heeft wel vaker sombere buien maar daar doet hij niets aan, hoewel hij nu heeft aangegeven dat hij weer hulp gaat zoeken.
Ik had me erg verheugd op deze reis en ik voel ergens dat ik ‘recht’ heb op een vakantie eens in de twee jaar, is dat egoistisch? In mijn inzien kunnen we ons deze vakantie wel veroorloven, we werken allebei had en verdienen goed.Mijn man vindt van niet en blaast het bedrag steeds verder op, en raakt daar steeds verder van in paniek.
Om in augustus te vliegen moet ik nu gaan boeken, anders wordt het alleen maar duurder. Ik weet niet wat ik moet doen. Mijn gevoel zegt me mijn man te respectern in zijn wens, maar eigenlijk heb ik daar helemaal geen zin in; ik wil gewoon met mijn ouders op vakantie!!!