Hallo, ik herken het ook allemaal ,het buitengesloten voelen ,het gevoel hebben dat het eigenlijk allemaal van een kant komt ik heb zelf zo'n relatie gehad en je wordt steeds eenzamer ,ook de mensen om je heen mijden je omdat ze het waarschijnlijk niet begrijpen dat je je zo laat gebruiken ,na 21 jaar door een hel te zijn gegaan en er toch per ongelijk kinderen van gekomen zijn heeft hij mij gewoon laten zitten heeft een jonge griet opgepikt in de kroeg waar hij altijd zat, en bleef van de een op de andere nacht weg heeft mij laten zitten met een dochter van 10 en een zoontje van net 2jaar achteraf besef ik dat hij nooit van mij gehouden heeft ,ik was zijn bezit,en hij gaf me net genoeg aandacht om in leven te blijven ik ging wel weer door.Hij heeft me wel tot de laatste dag toe aan het lijntje gehouden,en verklaard dat ik de enige voor hem was terwijl hij al een paar weken met haar in de weer was.
Geloof je gevoel nou maar ,dit soort mannen of vrouwen weten niet wat liefde houden van of genegenheid betekent.
Ze willen het(jou) wel vasthouden maar ze weten er geen raad mee.vaak ook nog zo van ik niet dan niemand niet.
21 jaar verspilde moeite en onbeantwoorde liefde hoe stom kon ik zijn.