Negatief denken

  • Mark

    Wie herkent dit? Ik heb de neiging om heel negatief te denken. Ik zal een voorbeeld geven: een paar weken geleden zag ik een hele leuke baan en ik wilde solliciteren. De baan was echt een groeimogelijkheid voor mij. Het lukt mij niet om heel blij en enthousiast te zijn hierover, ik denk continue: men zal mij wel te licht vinden voor deze baan, mijn ervaring sluit niet zo goed aan, toen ik in het verleden zo'n stap wilde zetten lukte het ook niet. Het lijkt een soort bescherming (als ik maar niet al te positief ben, dan kan het straks ook niet tegenvallen). En dat vind ik nu juist zo jammer. Het is namelijk al heerlijk om heel enthousiast en positief te zijn, een brief te schrijven en er “helemaal voor te gaan”. Mocht er een afwijzing volgen, dan heb ik pech gehad, maar in mijn situatie is het eigenlijk al van te voren niet leuk, terwijl het een geweldige kans is.

    Wie herkent dit en wat zou je er aan kunnen doen?

  • Saskia

    Dat vind ik geen bescherming. Dat is je reinste zelfsabotage.

  • M

    Als je niet weet waar je het over hebt moet je gewoon je mond houden.

    Ik herken het wel hoor Mark. Kennelijk heb je in het verleden iets meegemaakt waardoor je nu niet meer enthosiast bent en alleen maar negatief denkt. Dat is wel degelijk een beschermer of meerdere. Het is misschie handig om na te gaan waarom je alles negatief ziet en dat kan je het beste doen door met iemand te praten en samen op omdezoek te gaan.

  • Mark

    Het zou best iets uit het verleden kunnen zijn. Ik heb enkele malen een sollicitatie gehad waar iedereen heel anthousiast was en ik de perfecte kandidaat en waar later ofwel de baan heel erg tegen gevallen is en ik dus zelf een klap kreeg of waarbij op het laatste moment er ineens geen vacature meer bleek te zijn en dus alles niet doorging.

    Ik kan me alleen niet indenken dat dat zo'n impact op me heeft gehad, het is al weer enkele jaren geleden.

  • Jacques Smeets

    Hallo Mark,

    Wel eens gehoord van natuurlijke afweermechanismen?

    Zij worden gezien als onbewuste impulsen die er in wezen voor zorgen dat jij kunt overleven, want de mens in jou wil niets liever. In ieder mensenleven doen zich zaken voor die de mens zélf als negatief of positief ervaart (treurige of blije, angstige of moedige, afwijzende of goedkeurende enz.).De daarbij behorende emoties worden wel of niet geuit. Dat gebeurt bewust én onbewust.

    Natuurlijk is dit niet al te gemakkelijk, dat is het in wezen voor geen enkel mens, want je wordt met jezelf geconfronteerd als je er échte aandacht aan zou schenken.

    Wellicht zoek je onbewust naar aandacht, erkenning, liefde, vertrouwen, respect, waardering enz. Allemaal zaken waar elk mens mee te maken krijgt. Als jij je onvoorwaardelijk openstelt voor die baan, d.w.z. zonder té hoge eisen en verwachtingen aan jezelf en aan anderen te stellen, en je voelt dan nog diezelfde interesse, dan zal dát werk voor jou in orde zijn. Wanneer je echter weerstand voelt, dan zou je daar alert op moeten zijn, want die weerstand komt vanuit jezelf en heeft in wezen niets met die baan of de sollicitatie te doen.

    Ik wens je alle succes toe.

    Jacques

  • Marianne

    Ja, dat herken ik wel… en niet zo'n klein beetje ook!

    Als kind zijnde ben ik zo ongeveer opgegroeid met de kreet: ‘Verheug je er maar niet op, dan kan het ook niet tegenvallen!’

    Dat lijkt je te beschermen tegen tegenvallers, maar het effect is dat je je bijna nergens meer op dúrft te verheugen. Terwijl het je vooraf ergens op verheugen juist zo heerlijk is!

    Dan heb je (nog vóórdat er iets gaat gebeuren) al zo'n geweldig prettige “aanloop” naar hetgeen er aankomt, dat je gewoon hartstikke optimistisch wordt over de goede afloop. En niet om het één of het ander, maar dan wordt de kans dat het inderdaad goed gaat óók veel groter!

    Ik heb bewust moeite gedaan om de kreet: ‘Verheug je er maar niet op, dan kan het ook niet tegenvallen!’ uit mijn systeem te krijgen. Heb mezelf min of meer gedwongen om de dingen optimistisch te gaan bekijken en mij vooraf te verheugen op “de goede afloop” van dingen. En als je dáár eenmaal de slag van te pakken hebt… voel je veel, maar dan ook véél prettiger!

  • Collie

    idd, erg herkenbaar, en idd, vaak een vorm van bescherming voor jezelf, bescherming die feitelijk averrechts voor je uitpakt.

    Saskia is misschien wat kort door de bocht, maar ze heeft in feite wel gelijk, ipv jezelf te beschermen, ontneem je jezelf een stuk levensvreugde.

    Gelukkig hoeft dat niet je hele leven te blijven duren, zeker niet nu je zelf die werkwijze van jezelf in de gaten hebt. Je kunt die sussende, niet enthousiaste gedachten gaan corrigeren… vervangen door positievere gedachten.

    Zeker in het begin, komt dat best geforceerd over, ook voor jezelf, maar als je stug volhoudt komt er op een bepaald moment echt een kentering in die gedachtegangen.

    En mocht het in je eentje niet lukken, dan kun je met iets als een paar sessies cognitieve gedragstherapie jezelf op de goede rails zetten.

    Succes… ook met je sollicitaties!

  • Saskia

    Zou het niet zo kunnen zijn…M…dat ik juist heel goed weet waar ik het over heb ?

  • Saskia

    Perfectie bestaat niet, dat heb je zelf ontdekt.

    Waarom wil je dan dezelfde ,niet bestaande perfecte baan ?

    Gedoemd te mislukken zolang je niets ervan leert .

    Of zoals ik vanmiddag las :

    “If things go wrong, you hit a dead end—as you will—it's just life's way of saying time to change course.”"