Hopeloos?

Niek

31-10-2008 22:45

Ik zou zo graag mijn gedrag/karakter willen veranderen. Niet alleen ik, maar ook mijn partner en kinderen lijden eronder, dat ik nl. mijn verantwoordelijkheden en beloftes niet nakom. Ik beloof meer te zullen praten, maar doe dit vervolgens niet. Mijn partner wordt hier gek van en ik ook. Elke keer weer maak ik nieuwe beloftes die ik vervolgens niet nakom. Elke keer weer trap ik in mijn eigen valkuilen, nl. me terug trekken en niet praten, overleggen enz. waardoor ik me dus ook onttrek aan de verantwoordelijkheden die bij een gezin horen!
Wie kan mij (zonder te zeggen “gewoon doen”) een tip geven?
Collie

01-11-2008 09:08

Je karakter valt niet zomaar te veranderen, je gedrag wel, niet zomaar, dat klinkt te gemakkelijk voor je denk ik…
Maar met behulp van een goede psycholoog, zijn er wat dat betreft veel mogelijkheden.
Ga eens langs bij je huisarts en ga de uitdaging die je jezelf stelt aan, hij/zij kan je doorverwijzen naar een (eerstelijns?)psycholoog.
azalaia

01-11-2008 20:05

Krijg een déja vù bij dit verhaal, heb ik dit al niet ergens eerder gelezen?
azalaia
Sun

01-11-2008 20:53

Hier kan je heel goed zelf mee beginnen zonder gelijk hulpverlening in te schakelen.
Jezelf haalbare doelen stellen -> niet zeggen ‘ik ga het nu HELEMAAL anders doen’! Kleine stapjes, en pak niet alles tegelijk aan. Neem bijvoorbeeld eerst het overleggen. Dingen bespreekbaar maken (en ook luisteren naar wat de ander zegt). Als dat je na en tijdje beter lukt, is het ook al lastiger om maling te hebben aan wat je beloofd hebt.
En vraag jezelf eens af waarom je je eigenlijk niet aan je beloftes houdt; heb je dan ineens wat beters te doen, heb je er gewoon geen zin in, heb je angst voor kritiek op wat/hoe je het doet, het kan vanalles zijn.
Je ontwikkelt een gedragspatroon in de loop der jaren, en soms zijn vroegere ervaringen een belangrijk onderdeel van waarom jij je stelselmatig aan je verantwoordelijkheden onttrekt.
Je zegt dat je het niet alleen voor jezelf wil veranderen, maar ook voor je gezin, betrek je partner hierbij en probeer zo eerlijk mogelijk te zijn over wat er met je gebeurt op het moment dat jij je terugtrekt, of afspraken niet nakomt. Hij/zij wil hetzelfde als jij, dat er verandering komt, dus zal je partner je best willen steunen en helpen hierin.
Succes!
Collie

02-11-2008 09:49

Ja, gewoon doen, dus eigenlijk… maar sommige mensen blijven daar dus precies op hangen… zoals Niek ook zelf al aangeeft.
Ook met hulp van buiten af, komt het er in feite op neer dat je het uiteindelijk zelf, ‘gewoon’ moet doen, maar dan heb je wel iemand langs je die juist die vragen die je stelt Sun, samen met je uitvogelt, zonder dat je daar dan voor weg kunt lopen… een soort van stok achter de deur…
Dat hoeft ook geen maanden te duren, dat hoeft ook geen GGZ of Riagg te zijn, maar kan vlg mij ook prima via de eerstelijns psychologie, afhankelijk van de achterliggende oorzaak natuurlijk.
Sun

02-11-2008 14:06

Er word om een tip gevraagd en die geef ik. Klaar. Niks ‘gewoon doen’. Begrijpend lezen en niet mijn woorden verdraaien.
Die paar simpele vragen kan hij zelf ook wel uitvogelen, tis geen kind.
Niek

03-11-2008 22:35

Bedankt Sun, ik denk dat ik inderdaad vaak nogal eens tegen mezelf heb gezegd dat “vanaf nu alles tegelijjk anders moet”. En dat trek ik niet, want dan weet ik niet meer wat ik eerst moet doen.
En inderdaad misschien ook wat eerlijker nadenken waarom ik me eigenlijk niet aan die beloftes houdt.
Ik denk dat ik met je tips wel uit de voeten kan!
Michel

07-11-2008 16:34

Beste Niek,
Je wilt het goede voor je gezin, maar als puntje bij paaltje kom denk je dan:
verrek maar, ik doe m'n eigen zin?
Als ik heeeeel goed lees (en jouw verhaal op mezelf betrek) dan denk ik dat je wel ziet dat je moet veranderen (omdat anders je gezinsleven in gevaar komt door teveel oplopende spanningen) maar dat er ergens een enorm verzet in jou is dat denkt: bekijk het maar lekker met je hele zooi. Het zal mij niet verbazen als je eigen thuissituatie vroeger niet veel meer was dan een zwijgende vader (of moeder) met alle gevolgen (voor jou) van dien.
Ikzelf loop hier ook tegenaan. Naarmate ik ouder word, ontdek ik dat ik heel veel gewoontes van mijn ouders heb “geerft” maar waar ik weinig mee kan. Dus op die punten zal ik moeten werken. en dat geeft strijd en moeite.
Mij helpt het om regelmatig volwassen mannen te spreken en te horen en zien hoe zij het vandaag de dag doen.
Mijn tip aan jou: wordt HEEEEEEL eerlijk naar jezelf. Waarom kom je je beloftes niet na als het erop aankomt? Je moet er een reden voor hebben. Het heeft te maken met overtuigingen uit het verleden. Wellicht tijd om de oude kost van toen te vervangen door iets bruikbaarders voor het heden? Er is veel mogelijk, als je maar bereid bent eerlijk naar jezelf te kijken. En het feit dat je hier schrijft en je kwetsbaar durft op te stellen: fantastisch man! Zet ook de tweede stap. En als het nodig is, zoek een hulp op.
Succes ermee.
Michel.
jacqueline

10-11-2008 13:47

Inderdaad zeggen “gewoon doen”"werkt niet.
Het lijkt me voor jou ook moeilijk dat je ondanks je goede wil niet in staat bent om te praten.
De vraag is wat de oorzaak is van het niet praten. Meestal is dit een gedrag en een reactie die in de vroege jeugd als een soort van bescherming is aangeleerd.. Een bescherming tegen iets wat je pijn deed… ??
Dit kan zo eigen worden dat het niet zomaar is afgeleerd. Daarvoor moet je op zoek naar de reden waarom je dat deed..op zoek naar het gevoel.
Dit is wat ik denk..ik zeg niet dat het zo IS.
Ik weet dat cognitieve gedragstherapie jou heel veel zou kunnen helpen!!!!
Sterkte!

Hopeloos?

Niek

Collie

azalaia

Sun

Collie

Sun

Niek

Michel

jacqueline