Ik zit ergens mee: ik ben al meer dan 10 jaar gelukkig getrouwd en wat ik nooit voor mogelijk heb gehouden is wel gebeurd. Voor het eerst sinds al die jaren ben ik verliefd geworden, maar wel op iemand anders. Ik moet de hele dag aan hem denken, maar de situatie is moeilijk, hij is ook getrouwd en ik dus ook. We hebben nu wat contact per email, ik weet niet of hij ook echt verliefd is, of dat het voor hem maar gewoon tussendoor was. Ik voel duidelijk meer en ik baal hier van. Wat nu?
ik denk dat, wanneer je huwelijk nog altijd belangrijk voor je is, je het beste even wat afstand tot deze man kunt bewaren… dus niet mailen, geen contact.
Dat is vaak de snelste manier om weer van de vlinders af te komen. Zolang je contact houdt met deze man, zullen de vlinders in je buik tekeer blijven gaan, totdat het op termijn ook wel weer vanzelf over gaat, maar dan kunnen er veel brokken op de weg achter je liggen.
In de tussentijd zou je ook bij jezelf na kunnen gaan, waarom je in het verleden verliefd werd op je eigen man, wat de kwaliteiten waren waar je op viel… en misschien wat extra investeren in de relatie met je man…
Bedankt voor de tip. Het probleem is dat ik wel kan nadenken over de kwaliteiten van mijn man, maar dat is rationeel, mijn gevoel zegt op dit moment zoveel anders. Inderdaad bestaat de kans dat er veel brokken op de weg blijven liggen als ik hier iets mee doe, maar het lijkt als een verslaving, ik kan me bijna niet bedwingen.
Hallo Lucie,
Ik herken je probleem. Heb het zelf ook meegemaakt. Was en ben niet ontevreden over mijn huidige partner, toch voelde ik heftige verliefdheids gevoelens voor iemand anders. Ik was voor mijn gevoel niet “op zoek” nog had ik er behoefte aan. Toch werd ik verliefd met alle toeters en bellen. Zat hier erg mee in mijn maag. Verstandelijk wilde ik dit niet, voelde mij er zelfs schuldig over. Gevoelsmatig kon ik het echter niet helpen dat mijn lichaam zo verliefd reageerde (en dat deed het).
Ik ben er toen op de volgende manier mee omgegaan. Ik heb mij bedacht dat ik er niet “helemaal” verantwoordelijk voor ben voor wat ik voel en dat mijn biologie schijnbaar zo reageert op iemand anders. Ik ben natuurlijk wel verantwoordelijk voor mijn gedrag. Ondanks dat ik wel behoefte voelde om contact op te zoeken (zoals bijvoorbeeld iets anders lopen om nog een glimp van haar op te vangen, of iets zo plannen dat wij er samen waren), deze situaties niet actief opgezocht.
Gelukkig hielp dit. De heftige verliefdheids gevoelens werden minder (zoals dat meestal gaat na verloop van tijd). Ik zie haar nu nog regelmatig en voel nog steeds een hoge mate van genegenheid voor haar. Maar de scherpe hoekjes zijn er echt vanaf en ik heb er geen hinder meer van. Gelukkig heb ik mij in ieder geval niet door deze gevoelens laten verleiden. Anders zou ik wellicht dingen gedaan hebben waar ik misschien nu veel spijt van zou hebben.
Dus ik sluit mij aan bij het advies dat je al gekregen hebt. Zoek het actief niet op. Probeer zo min mogelijk inhoud te geven aan je verliefdheids gevoel. Na verloop van tijd wordt het minder en dooft het vuur.
Bij bovenstaande ga ik er van uit dat je niet je huwelijk op het spel wilt zetten. Bedenk dat je al veel geinvesteerd hebt in je huwelijk en wat je mogelijk allemaal kunt verliezen.
Groetjes Max
Het vreemde is dat deze vlinders voelen als mijn allereerste liefde, 15 jaar geleden. Mijn huidige man was anders, minder vlinders maar ik vond hem wel heel erg leuk, maar het was zeker geen heftige verliefdheid.
Het is dus echt voor het eerst sinds die 15 jaar dat ik dit voel. Nog nooit eerder gehad sinds dien.
Hallo Lucie,
Ook ik ben niet om de haverklap verliefd op iemand anders. 1 keer per 15 jaar zou ik al te veel vinden. Ik vind het niet prettig zo’n verliefdheidsfase. Ik functioneerde minder op mijn werk. Ik functioneerde minder thuis. Voor mijn gevoel wordt je dan geleefd door deze gevoelens en dat gevoel wil je dingen laten doen die verstandelijk wellicht wat weinig doordacht zijn. En je hebt er zo weinig controle op.
Waarom zou iemand niet meermaals in zijn leven verliefd kunnen worden? Dat betekent dan ook dat iemand dit kan worden terwijl hij (of zij) in een situatie zit waarin dit eigenlijk niet past. Je wordt verliefd, het is niet zo dat je kiest verliefd te worden. Zoals ik in mijn vorig berichtje al aangaf heb je wel de keuze of je er inhoud aan geeft.
En zeg eens eerlijk. Maakt deze situatie het leven gemakkelijker voor je?
Stel over 5 of 10 jaar wordt je weer verliefd, wat dan?
(Ik wil niet belerend overkomen, maar ik heb toen veel over dit onderwerp nagedacht.)
Groetjes Max
Ik zou zeggen: geniet heimelijk van deze verliefdheid en accepteer dat je deze gevoelens nog kan krijgen, alleen………..doe er niks mee, want dan gaat het fout met je huwelijk.
Met e-mails sturen zou ik oppassen dat je man daar niet achter komt, tenzij je het vanuit een ander ip adres stuurt b.v. vanuit je werk…. maar dan nog, de doet dan wel iets stiekums en bedenk ook eens hoe het zou zijn als het omgekeerd zou zijn, dat jouw man geen hap meer door zijn keel kon krijgen vanwege een heftige verliefdheid op een andere vrouw die hij niet los kan laten.
Nogmaals: gevoelens heb je niet in de hand, maar je kunt het wel sturen en daarbij heb je weer je verstand nodig.
Hoe minder je doet met deze gevoelens, hoe sneller het vervaagd.
Deze man is getrouwd en zijn vrouw weet hier ook niks van af, dus neem je verantwoordelijkheid voor je huwelijk en laat het los.
azalaia
Ik denk dat het menselijk is om tijdens een lange relatie ineens vlinders te krijgen voor een ander (het gras is altijd groener…)
Ik zou er ook heimelijk van genieten en verder niks.
Misschien kijken naar je relatie, waarom verliefd op iemand anders? wat is er versloft in je huidige relatie, wat mis je? waar verlang je naar?
Het kan brandstof zijn voor je huidige relatie, daar meer je best voor gaan doen en dingen anders aanpakken, anders reageren.
Verliefdheid hoeft geen bedreiging te zijn.
Ik wil jullie heel erg bedanken! Het heeft me enorm aan het denken gezet. Bij het zien van zijn foto's krijg ik het nog steeds warm van binnen bij deze man, so be it, gelukkig dat ik dat gevoel nog kan hebben. Natuurlijk wil ik met mijn huidige man verder, maar deze reactie van mij heeft me aan het denken gezet, ik mis bepaalde zaken in mijn huwelijk. Het wordt tijd om daar eens tijd aan te besteden i.p.v. mijn geluk dan bij een ander te zoeken. Er is inderdaad iets verslofd en dat moet opgepoetst worden. Ik heb me voorgenomen om de ander niet meer te zien, dan ebt het gevoel het snelste weg.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
