onzekerheid

Joost

03-01-2009 18:08

Mijn vreindin is zeer onzeker maar uit dit op een hele verkeerde manier naar mijn mening. Veel is in haar ogen negatief en opmerkingen van andere worden als negatief opgevat. Enige confrontatie van mij over haar gedrag accepteert ze niet want dan denkt ze helemaal dat ze iets niet goed doet terwijl ik haar graag wil helpen en dit ook herhaaldelijk probeer. Heb alles geprobeerd, van direct confrontatie tot meeveren maar ze heeft een heel dik “schild” voor. Ze accepteert geen hulp. Ze denkt dat ze niet goed genoeg is voor mij en dat niks haar lukt. Ze wil er echt niet over praten.
Hoe moet ik haar helpen
michel

03-01-2009 18:56

Joost,
Je vriendin is erg on-zeker. Dat was ze altijd al. Maar jij ervaart een probleem met haar. Haar schil is haar overlevingsmechanisme. Niemand komt erin. En niets komt eruit. Ze uit haar onzekerheid exact zoals zij dit goed vindt. Ze is vroeger thuis niet liefdevol behandeld. Ze is erg beschadigd en in “het onzekere” gebleven.
Hadden haar ouders haar maar wat meer laten zien hoezeer ze geliefd is.
Want daarin schuilt het probleem: een gebrek aan liefde.
Er zit onlosmakelijk boosheid aan verbonden, want haar is ernstig tekort gedaan.
Kom jij te dichtbij met nog meer kritiek (…) en “willen helpen” dan kun je stekels verwachten. Wat in haar zit, kan er slechts uitkomen. Wat niet in haar gestopt is, kan je ook niet verwachten. Stop er dus in wat jij wilt dat eruit komt: liefde.
Kijk door haar schild heen. Probeer te snappen wat ik schrijf. Ze heeft een schreeuwend tekort aan liefde. Geef haar dat. Probeer haar niet te veranderen maar toon haar je geduldige onvoorwaardelijke liefde. Alleen dan zal ze kunnen ontspannen. En vanuit de rust ontstaan er wellicht mooie openingen. Wees dus geduldig en probeer niet haar te veranderen. Jij kunt alleen jezelf veranderen.
Probeer ook niet haar hulpverlener te spelen want dat ben je niet. Wees er voor haar. En zorg daarbij goed voor jezelf. Zorg ervoor dat je je eigen tank weer gevuld houdt door contacten met anderen (volwassenen).
Ik denk dat je VEEL geduld met haar zal moeten hebben, wil je er met haar uitkomen.
Sterkte.
Brammetje

03-01-2009 22:47

Joost, alles heeft zijn grens.
Jij kunt wel willen helpen maar een basis voor een goede relatie lijkt het mij niet. Jouw vriendin is verantwoordelijk voor haar eigen gedrag, daar kan je weinig aan doen.
Dit klinkt niet als een volwaardig partner voor je.
coachhs

07-01-2009 14:39

Hoi Joost,
De eerst vraag is aan jou: wat maakt dat je haar graag wilt helpen?
Is er iets in jou dat wordt aangeraakt door haar onzekerheid?
Als het jou namelijk niet ‘stoort’ dan zou je er geen problemen mee hebben en het bij haar kunnen laten. Dan zou je niet de behoefte willen hebben om haar te helpen.
Ik weet niet of je wel een gehoord hebt van spiegels, iedereen persoon die je ontmoet spiegelt iets van jou, zowel ‘negatief’ als ‘positief’.
Ieder persoon laat een deel van jou zien.
Door haar te ‘helpen’, kan je beginnen te kijken wat er bij jezelf gebeurt, welk deel in jou raakt je, laat zij aan je zien.
Als je daar achter bent en met dat deel aan de slag gaat, dan help je haar.
Het is mogelijk dat jij dan bepaalde delen van haar positiever gaat zien dan dat je nu doet.
(Daarnaast is ook nog de vraag of zij wel geholpen wil worden, heeft ze erom gevraagd?)
Als je nog vragen hebt laat het dan weten, dan kunnen we er nog op doorgaan.
Groeten Coachhs
___________________________________________
Mijn vreindin is zeer onzeker maar uit dit op een hele verkeerde manier naar mijn mening. Veel is in haar ogen negatief en opmerkingen van andere worden als negatief opgevat. Enige confrontatie van mij over haar gedrag accepteert ze niet want dan denkt ze helemaal dat ze iets niet goed doet terwijl ik haar graag wil helpen en dit ook herhaaldelijk probeer. Heb alles geprobeerd, van direct confrontatie tot meeveren maar ze heeft een heel dik “schild” voor. Ze accepteert geen hulp. Ze denkt dat ze niet goed genoeg is voor mij en dat niks haar lukt. Ze wil er echt niet over praten.
Hoe moet ik haar helpen
Lex1

08-01-2009 13:56

Joost, mag ik het proberen uit te leggen vanuit je vriendin?
Zelf ben ik ook altijd onzeker geweest, nu nog, en heel vaak probeerden vrienden of familie (enig kind, dus neven, nichten, ooms en tantes) mij vertrouwen te geven.
Dit deden ze door mij uit te nodigen op feestjes, etentjes, uitstapjes, vakantie etc.
Dat was allemaal heel lief bedoeld, maar als ik niet op dezelfde golflengte zat als die ander, dan bleef ik onzeker. Ik probeerde wel deel te nemen aan gesprekken, maar dat lukte vaak niet. Ik had ook vaak een schild (uit onzekerheid of schaamte) om mij heen…
Doordat ik vaak mensen hoger op hun voetstuk zette (opleiding, status etc.) voelde ik mijzelf alleen maar kleiner worden. Zelf ging het namelijk absoluut niet voor de wind (opleiding, carriere, sociaal etc.).
Omdat ik ook niet wist hoe ik mijn dankbaarheid moest uiten werd alles alleen maar erger, omdat je toch scheve gezichten gaat krijgen.
Het is nu al meer als 15 jaar geleden, maar ik durf vaak die mensen niet onder ogen te komen, uit schaamte.
Mijn verhaal kan heel anders zijn, maar waar het om gaat is niet alleen liefde geven, maar vooral vertrouwen en geduld.
Lydia

11-01-2009 21:56

Michel,
Waarom ga je er van uit dat deze schade ooit thuis is opgelopen. Weet jij over wie dit verhaal gaat? Ken je de persoon zelf?
Ik denk dat je gelijk hebt als je zegt dat ze ergens een gebrek aan liefde heeft gehad. Maar dit hoeft niet noodzakelijk thuis gebeurd te zijn. Kinderen zijn keihard, dus een school maakt ook een goede kans.
Liefde is niet alleen de ouderliefde of de liefde die je krijgt van je vriend (in deze), maar ook de positieve aandacht van klasgenootjes, collega's en anderen om je heen. Van negatieve aandacht - omdat je je haar “op zolder” droeg of bijv. een brildragende dikzak was - wordt iemand ook onzeker.
Joost, hoe is ze in haar vriendschappen? Heeft ze een goede vriendin of een hechte vriendengroep? Laat ze zich daar wel of juist ook niet zien wie ze echt is?
Onzekerheid is niet makkelijk. Voor geen van beide partijen. Maar iets wat zeker niet bijdraagt is iemand die dag en nacht voor je klaar staat, alles voor je over heeft, je alleen maar wil helpen en die dit 24/7 benadrukt. Dat wordt op den duur net zo vervelend als iemand die jou constant verbeterd in bijv. je taalgebruik of jouw manier van handelen.
Maak er niet zo'n punt van. Het goed willen doen is moeilijker dan je denkt. Dat kost je vreselijk veel energie. Waarom blijf je niet gewoon lekker jezelf? Dat is uiteindelijk de enige persoon die je zelf kunt zijn. Die is constant en laat het nooit afweten. Zonder iets te benadrukken, leert zij vanzelf wat ze aan je heeft. Jullie hebben allebei tijd nodig.
Succes allebei,
Lydia
BiancaP

16-06-2009 13:14

Je kunt nooit iemand helpen, als die persoon zelf niet geholpen wil worden. Ik werk bij een psychologenpraktijk en zie het al te vaak. Je kunt zelf wel proberen positief te blijven. Verder zit ze erg in het negatieve, de vraag is waarom… Wat is de reden om negatief te zijn. Als je negatief kunt denken, kun je ook positief denken.
Ik denk dat een cognitieve therapie (RET) iets voor haar zou zijn, omdat ze dan leert dat negatief voelen komt door negatief denken. Door positief denken komt positief voelen.
Succes

onzekerheid

Joost

michel

Brammetje

coachhs

Lex1

Lydia

BiancaP