Ik kamp al langere tijd met het probleem dat mijn leven beheerst wordt door een haast constante lichte angst/spanning. Waar het precies vandaan komt weet ik niet. De angst uit zich vooral in een zenuwachtig gevoel en dat ik veel moeilijks het liefst uit de weg ga (vluchtgedrag). Ik heb veel op internet gezocht, maar kan mijn vinger er niet op leggen. Mijn moeder denkt dat het bij mijn leeftijd en levensfase hoort dat ik onzeker ben. Volgens haar is het krijgen van meer levenservaring het medicijn.
Ik constateer dat ik altijd wel dingen uit de weg ben gegaan. Ik ga nooit uit, heb misschien toch weinig sociale contacten, heb een beetje de neiging om te vereenzamen. Verder besef ik dat sociale contacten belangrijk zijn, maar kost het me meer energie dan dat het me energie geeft. Eigenlijk durf ik hier wel te zeggen dat ik me gewoon het liefst in huis terugtrek en met van niets of niemand wat aantrek…
En daar wringt voor mij de schoen. Want dat is niet goed, toch? Of heeft mijn moeder gelijk en is dit een levensfase waar ik doorheen moet? (Ik ben begin 20 en doe een HBO opleiding).
Zouden jullie me kunnen helpen? Wat is nu mijn probleem precies? Is het een min of meer normale fase, of moet ik er toch iets mee?
Bedankt voor het lezen en reageren.
Anoniem.