Hulp nodig?

ddos

28-04-2009 22:33

Ik vraag me het eigenlijk steeds vaker af. Heb ik hulp nodig? Het probleem is dat er de afgelopen jaren veel gebeurd is, waardoor meerdere malen mijn leven compleet is veranderd. Ik besefte dat het slecht ging, en zou blijven gaan als ik er niets aan zou doen. Ik heb er dus uiteindelijk wat aan gedaan, waardoor ik me een halve week erg vrolijk heb gevoeld, maar daarna was het alsof ik tegen een enorme muur op ben gelopen waar ik niet langs, onder, over of doorheen kan. Er is een toekomstbeeld, maar het is onbereikbaar. Er zit iets in de weg, en ik heb geen idee wat.
's Ochtends als ik wakker word merk ik dat ik die nacht veel gezweet heb. Laatst was het midden op de dag dat ik mij vrij plotseling erg angstig voelde. Nog steeds schrik ik soms op van een onverwachte beweging, getik of iets anders, en soms schrik ik zelf van niets. Terwijl er geen enkele aanleiding meer toe is om mij angstig, boos of verdrietig te voelen gaat dat gevoel dat weer is teruggekomen niet weg, en dat is behoorlijk vervelend en vermoeiend. Vooral omdat ik er geen rede voor lijk/denk te hebben.
Nog een ander probleem is dat ik dingen weiger die ik niet wil weigeren. Waarop ik nee zeg, terwijl ik ja bedoel. Maar waarom? Geen idee.
Nu vroeg ik mij dus af of het misschien noodzakelijk voor mij zal zijn om hulp te zoeken, om hier van af te komen. Maar anderzijds zie ik heel erg op om die hulp te zoeken. Hmm… eigenlijk wil meer weten waar het probleem zit en hoe ik er wat aan kan doen, want er is geen probleem meer.
Saskia

29-04-2009 19:15

Heb je dit al besproken met je huisarts ?
Wat is je leeftijd ? Overgang ?
Schildklier ? Of , zoals je zegt, te veel meegemaakt in korte tijd.
In alle gevallen beginnen met de huisarts.
Bert

04-05-2009 16:26

Hallo ddos,
Het lijkt alsof je het verleden, waar veel in gebeurd is kennelijk, met kracht achter je wil laten. Dat lukt je voor een paar dagen, lees ik, maar dan is het net alsof je weer door iets wordt ingehaald, en, zoals jij het omschrijft lijkt dat ‘íets’ met name angst te zijn.
Dat zou eigenlijk niet moeten zijn, geef je aan, er is in het hier en nu voor jou toch eigenlijk niets om bang voor te hoeven zijn?
Wat je verder opmerkt is dat je - haast tegen je eigen zin in - nee zegt tegen dingen.
Dat doet mij vermoeden dat je in het verleden te snel ja hebt gezegd tegen bepaalde dingen of mensen, misschien zelfs wel hebt moeten zeggen, dingen of mensen die achteraf helemaal niet goed voor je bleken.
Mogelijk dat jouw angst en het nu te snel nee zeggen, je beschermt tegen het niet opnieuw de verkeerde weg in slaan?
Zeker als je jezelf hebt opgewerkt om je goed te voelen, zou dat risico wel eens groter kunnen worden.
Jouw angst is in dit geval dus misschien wel een goede raadgever. Hoe dan ook, die angst is er, en heel begrijpelijk zou je die wellicht zo snel mogelijk kwijt willen zijn, maar zoals je ook ontdekt hebt, dat gaat zo maar niet. Wat mijn inziens wel zou kunnen helpen is om juist die angst onder ogen te zien, aan jouw angst te vragen wat die vóór jou doet. Daar zijn wel hulpmiddelen voor.
Het kan natuurlijk nooit kwaad om er met een deskundige over te praten, ook al is er geen acuut probleem meer, je hebt mogelijk wel een aantal dingen opgelopen, die nog om verwerking vragen.
Maar er is tegelijk iets wat je tegenhoudt om die hulp te gaan zoeken. Heb jij voor jezelf helder wat die barriere veroorzaakt?
Ddos, als je hierover verder wilt mailen met mij, stuur me dan even een privé mailtje.
Hartelijke groet,
Bert Hendriks.
www.openoog.tk
Michel

09-05-2009 16:41

Hallo beste medemens,
“Heb ik hulp nodig?”
Die vraag kun je alleen zelf beantwoorden. Mijn advies: als je twijfelt, schakel hulp in, van een goede vriend, deskundige. In het slechtste geval is het antwoord: “nee, ik had toch geen hulp nodig”. Ik weet zeker dat het je TOCH helpt.
“Er zit iets in de weg, en ik heb geen idee wat.”
Als ik simpel denk, dan denk ik dat dat “iets” iets is dat in jouw hoofd zit en dat je daarbij moet zien te komen door te praten met andere mensen. Alleen dan kom je erachter en kom je ervan “los”.
“Het probleem is dat er de afgelopen jaren veel gebeurd is, waardoor meerdere malen mijn leven compleet is veranderd.”
Belangrijk punt. Negeer je signalen alsjeblieft NIET. Doe er iets mee.
Je angst, waar je geen reden voor lijkt te hebben, is er WEL. En niet voor niets. Angst is een vervelend gevoel, maar is wel aanwezig. Zoek iemand op die je vertrouwt en deel deze mens in je angst-gedachten. Blijf er niet alleen mee lopen. Want dat lost weinig op, is mijn eigen ervaring.
“Nog een ander probleem is dat ik dingen weiger die ik niet wil weigeren. Waarop ik nee zeg, terwijl ik ja bedoel. Maar waarom? Geen idee.”
Je systeem lijkt in een staat van “alertheid”. Ik hoor een alarmbel RINKELEN!
Die bel zegt dat je wellicht al heel lang over je grenzen aan het heengaan bent.
“Maar anderzijds zie ik heel erg op om die hulp te zoeken. ”
Die hulp is het ergste niet. Waar je waarschijnlijk tegenop ziet is het ‘onder ogen komen van je probleem’. En als je je probleem onder ogen komt, ga je je misschien heel even heel bang voelen, maar die angst kan nooit zo erg zijn als de angst die je nu al voelt. ofwel: het zal je alleen maar helpen.
Ik wens je veel liefde toe. Want in de liefde is geen angst.
azalaia

10-05-2009 18:26

''want er is geen probleem meer…… ''…….zoals je zelf al aangeeft.
Maak dan ook geen probleem meer en let it be…..
azalaia

Hulp nodig?

ddos

Saskia

Bert

Michel

azalaia