ik weet het even niet meer

• 

  misschien

  21-06-2009 19:34

  Ik weet bijna niet waar ik moet beginnen, dat is punt 1 dus de chaos.

  Ik ben jong, mama en in een situatie waar ik voor mijn man en zoon moet zorgen, ik ben de broodwinnaar. Ik heb een lastig verleden, vroeg uit huis, school niet afgemaakt, drugsgebruik noem het maar op. Gewoon klassiek geval van lastig zijn. Frustratie alom, spijt, enorme kwaadheid naar mijn ouders, overemotioneel en nog meer kwaadheid, mijn buien schieten alle kanten op, meestal ben ik te druk, overdruk gewoon hyperactie en supervrolijk tot overmatig aan toe, door alles afgelopen jaren geen vaste vriendschappen op kunnen bouwen, nu de situatie redelijk is komt alles op me af, ik voel me egoistisch, alleen, wil alle aandacht alleen maar van mijn partner en als ik eerlijk naar mezelf kijk ben ik alleen maar met mijn man bezig. Mijn zoontje komt zeg maar daarna pas terwijl dat als moeder toch niet moet kunnen, ik voel me daar schuldig over. Geobsedeerd haast wel. Ik wil hem alleen hem en sex, huilbuien, aan een stuk doorpraten, ik probeer mezelf te leren kennen, maar durf niet meer. Bang om alleen te zijn, vreselijk vind ik het zelfs al ben ik alleen met mijn zoontje, ik ben gewoon de weg kwijt ook al weet ik dat er toekomst is en dat ik er aan moet werken maar het komt op mij aan hoe je het ook went of keert, veeel te veel verdriet, mijn ouders hebben me laten vallen keer op keer. Heb het alleen moeten doen, frustratie het waarom-ik gevoel, ik kan dit met niemand delen en wil niet naar een huisarts of met een professional praten. ik wil wel praten maar niet met een professional want ik ben niet gek al twijfel ik wel. Ik heb nog zoveel te vertellen en uit te leggen maar weet niet aan wie, ik moet aan mezelf werken en mezelf onder controle houden het keer op keer denken en toch niet doen, snap gewoon niet hoe ik het even anders kan doen.

  laat ik gewoon vragen of er hier iemand is met wie ik kan praten of chatten zodat ik even stoom af kan blazen en iemand anders zijn mening of wijze raad kan geven.

  Rapporteren
• 

  Gas58

  01-07-2009 12:21

  blijkbaar niet dus… en ik denk dat jij ook beslist beter af bent met professionele hulp want jouw hele verhaal klinkt als een vorm van een persoonlijkheidsstoornis…

  Daar hoef je verder niet gek voor te zijn…

  Dat ‘waarom ik?’ gevoel kun je het beste bestrijden met de vraag ‘waarom ik niet?’

  Er zijn wereldwijd bosjes mensen met levensgrote problematiek, dus waarom zou jij overgeslagen moeten worden?

  Rapporteren
• 

  Saskia

  07-07-2009 15:45

  Doe jezelf, je kind en je man een plezier en ga naar een professionele behandelaar. Daar zijn ze voor.

  Je gaat toch ook naar de dokter als het nodig is ?

  Zolang je niet geholpen wilt worden verandert er niets en volgens je beschrijving heb je hard hulp nodig. Niet omdat je gek bent maar omdat je ,blijkbaar, veel hebt meegemaakt en je leven overhoop ligt.

  Doe er wat aan, je hebt nog een leven voor je.

  Weet je dat in nederland +/- 3 miljoen mensen psychische problemen hebben ? Dus je bent niet de enige en je hoeft je er al helemaal niet voor te schamen.

  Waar je wel voor verantwoordelijk bent is wat je ermee doet. Je kind een stabiele moeder te onthouden is je wel aan te rekenen.

  Lees eens wat sites om mogelijkheden te bekijken.

  bv.: www.psychischegezondheid.nl/page/28/psychische-problemen.html

  http://overtherapie.nl/

  Tegenwoordig kan je ook via internet therapie doen.

  Ik denk dat je al een stap hebt gezet door om hulp te vragen. Nu nog de goede hulp.

  Ik zou je wel willen helpen door met je te mailen maar ik denk dat je echt beter af bent met een deskundige.

  Soms is het even zoeken naar een goede maar ze bestaan en kunnen je beter helpen dan een goed bedoelende leek.

  Groet.

  Rapporteren
• 

  Hans

  17-07-2009 00:36

  Je kind een stabiele moeder te onthouden is je wel aan te rekenen.

  vind ik een beetje een walgelijk zinnetje want op deze manier zit je iemand een gigantisch schuldgevoel in de schoenen te schuiven terwijl het voor de persoon waar het om gaat juist de bedoeling is dat ze nu eens even aan zichzelf gaat denken en werken.

  Rapporteren