Praten

Sasja

21-08-2009 13:10

Ik heb bijna geen familie en de familie die ik heb staan te dichtbij om open te praten
Sta behoorlijk stevig in mijn schoenen maar loop over en wil gewoon alles van me afpraten, na het eerste gesprek voelde ik me zoveel beter en opgelucht.
Gewoon de bevestiging dat het allemaal niet aan mij heeft gelegen en dat ik vroeger niet het onhandelbare kind ben geweest.
Maar ja na de eerste keer was het praten over …………
Ik geef het op en leer er wel verder mee leven, ooit is degene die me dit heeft aangedaan en nog steeds doet er niet meer en kan ik verder met mijn leven
Saskia

21-08-2009 13:51

Voorop stellen dat de psycholoog bevestigt dat het niet jouw schuld is , is een wat merkwaardige stellingname.
Dat is niet de bedoeling. en niet zijn/haar werk
Als je niet aan introspectie wilt doen en geen weerwoord wilt (wat je goed recht is) zou je je levensverhaal kunnen opschrijven. Dat kan ook opluchten.
azalaia

21-08-2009 21:02

Dit brengt mij op een idee: een videodagboek inspreken: videocamera op statief installeren, geluid en scherpte instellen, op de bank gaan zitten en kom maar los met wat je kwijt wil…
En voilà…., en je hebt de moderne versie van een geschreven verhaal…
lafedlza

08-03-2011 04:03

5iHE2s uwkalrwpomux, linogpswpfyz, ydyybnczsxah, http://cmktklxhzkja.com/

Sasja